การศึกษาข้อมูลพื้นฐานเพื่อพัฒนารูปแบบการจัดกิจกรรมทางกาย สำหรับนักศึกษาระดับปริญญาตรี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาข้อมูลพื้นฐานในการพัฒนารูปแบบการจัดกิจกรรมทางกาย สำหรับนักศึกษาระดับปริญญาตรี กลุ่มเป้าหมายที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ อาจารย์ประจำสาขาวิชาพลศึกษา และผู้ทรงคุณวุฒิ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสัมภาษณ์ วิเคราะห์ข้อมูลโดยการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า ในปัจจุบันกิจกรรมทางกายในสถานศึกษายังมีน้อย ไม่หลากหลาย ล้าสมัย และไม่ครอบคลุมกับความต้องการของนักศึกษาโดยรวม กิจกรรมทางกายของนักศึกษาส่วนใหญ่จึงเป็นกิจวัตรประจำวันทั่วไป และมีเพียงบางกลุ่มเท่านั้นที่เล่นกีฬาในเวลาว่าง ดังนั้นการพัฒนารูปแบบการจัดกิจกรรมทางกายจึงควรพัฒนาให้มีกิจกรรมในหลายรูปแบบ มีความหลากหลาย ทันสมัย ท้าทายความสามารถ ครอบคลุมความสนใจ ความต้องการ และวิถีชีวิตของนักศึกษา ตลอดจนเปิดโอกาสให้นักศึกษาทุกคนสามารถเข้าร่วมได้อย่างมีความสุข โดยมุ่งเน้นการพัฒนาอย่างเป็นองค์รวมทั้งทางด้านร่างกาย อารมณ์ สังคม สติปัญญา และคุณธรรมจริยธรรม นอกจากนี้ต้องจัดกิจกรรมอย่างต่อเนื่องและเป็นรูปธรรมที่ชัดเจน
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร
ข้อความที่ปรากฎอยู่ในบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความ และข้อคิดเห็นนั้นไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร
เอกสารอ้างอิง
กิดานัล กังแฮ. (2559). เนือยนิ่งพฤติกรรมสโลว์เสี่ยงโรค. สืบค้นข้อมูลเมื่อ 9 สิงหาคม 2566 จาก https://www.thaihealth.or.th.
ดนุลดา จามจุรี. (2563). การออกแบบการเรียนรู้สำหรับผู้เรียน Gen Z. วิทยานิพนธ์ศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ปิยวัฒน์ เกตุวงศา และคณะ. (2563). คู่มือกิจกรรมทางกายประจำบ้าน. รายงานการวิจัย. สถาบันวิจัยประชากรและสังคม: มหาวิทยาลัยมหิดล.
วัชรินทร์ เสมามอญ. (2562). ผลการใช้โปรแกรมการลดน้ำหนักสำหรับนักศึกษาที่มีภาวะน้ำหนักเกิน. วารสาร มจร มนุษยศาสตร์ปริทรรศน์, 5(2): 65-74.
ศิริจรรยา เครือวิริยะพันธ์ และโอปอล์ สุวรรณเมฆ. (2563). รูปแบบการดำเนินชีวิตของผู้บริโภคกลุ่มเจเนอเรชั่น แซท. วารสารบริหารธุรกิจศรีนครินทรวิโรฒ, 11(1): 23-43.
ศิริเชษฐ์ สังขะมาน และพิชญา สุรพลชัย. (2565). โครงการสำรวจพฤติกรรมสุขภาพของนิสิตนักศึกษาในมหาวิทยาลัย. รายงานการวิจัย. สถาบันวิจัยสังคม.
ศรีเสาวลักษณ์ อุ่นพรมมี และสินศักดิ์ชนม์ อุ่นพรมมี. (2555). การรับรู้ความสามารถแห่งตนสมดุลของการตัดสินใจ และระดับในการปฏิบัติกิจกรรมทางกายของนักศึกษาพยาบาล ชั้นปีที่ 1. วารสารสมาคมพยาบาลฯ สาขาภาคตะวันออกเฉียงเหนือ, 30(4): 22-23.
ศูนย์วิจัยกิจกรรมทางกายเพื่อสุขภาพ และสำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ. (2559). การสำรวจการมีกิจกรรมทางกายของเด็กและเยาวชนไทยปี 2559. กรุงเทพฯ: กรีน แอปเปิ้ล กราฟฟิก พริ้นติ้ง จำกัด.
สถาบันวิจัยประชากรและสังคม มหาวิทยาลัยมหิดล. (ม.ป.ป.) การติดตามและเฝ้าระวังสถานการณ์กิจกรรมทางกายระดับประเทศไทยระยะเวลา 9 ปี. 2555-2563. กรุงเทพฯ: ศูนย์พัฒนาองค์ความรู้ด้านกิจกรรมทางกายประเทศไทย.
อภิตตรา โคตรเวียง และจุฑาทิพย์ เดชยางกูร. (ม.ป.ป.). การศึกษาพฤติกรรมการใช้เครือข่ายสังคมออนไลน์ของ Generation Z ในจังหวัดหนองบัวลำภู. การค้นคว้าอิสระหลักสูตรบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
อานนท์ สีดาเพ็ง. (2551). พฤติกรรมส่งเสริมสุขภาพของนักศึกษามหาวิทยาลัยแม่โจ้. วิทยานิพนธ์ศาสตรมหาบัณฑิต. คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยแม่โจ้.
