ผลของวิธีสอนแบบโคดายที่มีต่อทักษะด้านการพูดของเด็กที่มีความบกพร่องทางสติปัญญาในศูนย์การศึกษาพิเศษ ประจำจังหวัดนราธิวาส

Main Article Content

วรพล ฉัตรชัยพันธ์
วัน เดชพิชัย

บทคัดย่อ

งานวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบทักษะด้านการพูดของเด็กที่มีความบกพร่องทางสติปัญญาก่อนและหลังการได้รับวิธีการสอนแบบโคดาย และศึกษาความพึงพอใจของเด็กที่มีความบกพร่องทางสติปัญญาที่มีต่อวิธีสอนแบบโคดาย กลุ่มเป้าหมาย คือ เด็กที่มีความบกพร่องทางสติปัญญา ศูนย์การศึกษาพิเศษ ประจำจังหวัดนราธิวาส จำนวน 3 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือ แผนการจัดการเรียนรู้โดยใช้วิธีสอนแบบโคดาย วิธีการสอนแบบโคดาย แบบประเมินทักษะด้านการพูด แบบสอบถามความพึงพอใจ สถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูลได้แก่ ค่าเฉลี่ย ความเบี่ยงเบนมาตรฐาน และร้อยละ ผลการศึกษาพบว่า ทักษะด้านการพูดของเด็กที่มีความบกพร่องทางสติปัญญา หลังได้รับการสอนโดยใช้วิธีสอนแบบโคดาย มีคะแนนหลังใช้วิธีสอนแบบโคดาย สูงกว่าก่อนได้รับการสอนโดยใช้วิธีสอนแบบโคดายทั้ง 3 คนและเด็กที่มีความบกพร่องทางสติปัญญามีความพึงพอใจที่ได้รับการสอนโดยใช้วิธีสอนแบบโคดายทั้ง 3 คน

Article Details

ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กรมพลศึกษา สำนักพัฒนาการศึกษา. (2541). สุขภาพและนันทนาการ “เอกสารประกอบการสัมมนาเชิงปฏิบัติการครูผู้สอนวิชานันทนาการ”. กรุงเทพฯ: กรมพลศึกษา.

กรมสามัญศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ. (2544). ความรู้พื้นฐานทางการศึกษาพิเศษ. กรุงเทพฯ: หน่วยศึกษานิเทศก์ กรมสามัญศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ.

กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.

รำไพพรรณ ศรีโสภาค. (2516). ดนตรีกับผู้สูงอายุ. วารสารกรมการแพทย์และอนามัย, 2(1): 2-16.

แสงเพชร เจริญราษฎร์. (2546). การสร้างชุดการสอนอ่านคำศัพท์ภาษาไทยแบบ WBI สำหรับนักเรียนที่มีความบกพร่องทางสติปัญญาระดับเรียนได้ ศูนย์การศึกษาพิเศษ สถาบันราชภัฏนครราชสีมา. ปริญญานิพนธ์ ก.ศม.(การศึกษาพิเศษ). มหาวิทยาลัยศรีนคริน ทรวิโรฆ.