การพัฒนาระบบการเรียนการสอนสังคมศึกษาเชิงรุกเพื่อส่งเสริม คุณธรรม จริยธรรม สำหรับนักศึกษาในสถาบันอุดมศึกษา
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสภาพและความต้องการพัฒนาระบบการเรียนการสอนสังคมศึกษาเชิงรุก 2) ออกแบบระบบการเรียนการสอนสังคมศึกษาเชิงรุก 3) ทดลองใช้ระบบการเรียนการสอนสังคมศึกษาเชิงรุก และ 4) ประเมินระบบการเรียนการสอนสังคมศึกษาเชิงรุกเพื่อส่งเสริมคุณธรรมจริยธรรมสำหรับนักศึกษาในสถาบันอุดมศึกษา โดยใช้การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยและพัฒนา กลุ่มประชากรตัวอย่าง คือ นักศึกษาปริญญาตรี ชั้นปีที่ 3 สาขาวิชาสังคมศึกษา คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฎธนบุรี จำนวน 30 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถามส่งเสริมคุณธรรม จริยธรรมสำหรับนักศึกษา สถิติที่ใช้ในการวิจัย คือ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงแบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า 1. สภาพและความต้องการการเรียนการสอนสังคมศึกษาเชิงรุกเพื่อส่งเสริมคุณธรรมจริยธรรมสำหรับนักศึกษาในสถาบันอุดมศึกษา โดยภาพรวมนักศึกษามีสภาพและความต้องการอยู่ในระดับมาก (𝑥̅ = 4.23, S.D.=0.63) และอยู่ในระดับมากทุกรายการประเมิน 2. ผู้วิจัยได้ออกแบบระบบการเรียนการสอนสังคมศึกษาเชิงรุกเพื่อส่งเสริมคุณธรรมจริยธรรม ประกอบด้วย 1) หลักการของระบบ 2) วัตถุประสงค์ของระบบ 3) กระบวนการ (Process) 4) ผลผลิต (Product) 5) ข้อมูลป้อนกลับ (Feedback) 3. ผลการประเมินระบบการเรียนการสอนสังคมศึกษาเชิงรุกเพื่อส่งเสริมคุณธรรมจริยธรรมประกอบด้วย 7 จำนวน 48 ข้อ คิดเป็นร้อยละของจำนวนข้อที่เป็นไปตามเกณฑ์ที่พิจารณาก่อนทดลองใช้อยู่ในระดับคุณภาพพอใช้ หลังจากการทดลองใช้ระบบ อยู่ในระดับคุณภาพดีมาก และ 4. ผลการรับรองระบบการเรียนการสอนสังคมศึกษาเชิงรุกเพื่อส่งเสริมคุณธรรม จริยธรรมสำหรับนักศึกษาในสถาบันอุดมศึกษา อยู่ในระดับมากที่สุด (𝑥̅ = 4.57, S.D.= 0.56)
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร
ข้อความที่ปรากฎอยู่ในบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความ และข้อคิดเห็นนั้นไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร
เอกสารอ้างอิง
กรมการศาสนา กระทรวงวัฒนธรรม. (2551). จริยธรรมสำหรับเด็กและเยาวชน. กรุงเทพมหานคร: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
ทิศนา แขมมณี. (2555). ศาสตร์การสอน: องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. (พิมพ์ครั้งที่ 15). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
บุญธรรม กิจปรีดาบริสุทธิ์. (2549). ระเบียบวิธีการวิจัยสังคมศาสตร์. (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพมหานคร: จามจุรีโปรดักท์.
พระพรหมคุณากรณ์. (2558). หลักสูตรการอบรมเชิงปฏิบัติการคุรุสภาพเพื่อเสริมสร้างคุณธรรม จริยธรรม จรรยาบรรณ. กรุงเทพมหานคร: พี. เอ. ลิฟวิ่ง.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2551). พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์. กรุงเทพมหานคร : บริษัท เอส อาร์ พริ้นติ้ง แมส โปรดักส์ จำกัด.
มหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี สำนักส่งเสริมวิชาการและงานทะเบียน. (2566). หมวดวิชาศึกษาทั่วไป (ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2556). กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยราชภัฏธนุบรี.
วัชรา เล่าเรียนดี. (2553). การนิเทศการสอนสาขาหลักสูตรและการนิเทศ. นครปฐม: โรงพิมพ์ มหาวิทยาลัยศิลปากร.
สำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกา. (2547). พระราชบัญญัติมหาวิทยาลัยราชภัฏ พ.ศ. 2547. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกา.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2550). 8 คุณธรรมพื้นฐาน. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.
สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ. (2553). แนวทางการจัดกิจกรรมพัฒนาผู้เรียนตามหลักสูตรแกรกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2550. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.
อารี พันธ์มณี. (2540). ความคิดสร้างสรรค์กับการเรียนรู้. กรุงเทพมหานคร: ต้นอ้อแกรมมี่.
อินถา ศิริวรรณ. (2558). พื้นฐานการศึกษา. กรุงเทพมหานคร: สูตรไพศาล.