วิเคราะห์ความเชื่อมโยงระหว่างหลักอิทธิบาท 4 และแนวคิดเรื่อง กริท เพื่อไปสู่การพัฒนาผู้เรียน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิชาการนี้มุ่งศึกษาความเชื่อมโยงระหว่างหลักอิทธิบาท 4 ของพระพุทธศาสนา และแนวคิด GRIT ซึ่งเป็นจิตวิทยาตะวันตกสมัยใหม่โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) วิเคราะห์ความสอดคล้องและความแตกต่างระหว่างองค์ประกอบของอิทธิบาท 4 และ GRIT และ (2) เสนอแนวทางการประยุกต์หลักอิทธิบาท 4 และ GRIT ในการจัดการเรียนการสอน การศึกษานี้ดำเนินการผ่านการทบทวนวรรณกรรม และการวิเคราะห์เชิงวิพากษ์ เพื่อเปรียบเทียบองค์ประกอบ แนวคิดพื้นฐาน และผลลัพธ์ที่คาดหวังของทั้งสองแนวคิด ผลการศึกษาชี้ให้เห็นถึงความสอดคล้องระหว่างอิทธิบาท 4 และ GRIT ในแง่ของการส่งเสริมความมุ่งมั่น ความอดทน และการพัฒนาตนเองอย่างต่อเนื่อง อย่างไรก็ตาม พบความแตกต่างที่สำคัญในด้านรากฐานทางปรัชญา กระบวนการพัฒนา และบริบททางวัฒนธรรม บทความนี้นำเสนอกรอบแนวคิดที่บูรณาการจุดแข็งของทั้งสองแนวคิด โดยเสนอแนวทางการประยุกต์ใช้ในการจัดการเรียนการสอน และการพัฒนาผู้เรียน
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร
ข้อความที่ปรากฎอยู่ในบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความ และข้อคิดเห็นนั้นไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร
เอกสารอ้างอิง
เบญจรัตน์ จงจำรัสพันธ์. (2559). ความสัมพันธ์ระหว่างความหวังและสุขภาวะองค์รวม โดยมีความเพียรและความเครียดเป็นตัวแปรกำกับ. วิทยานิพนธ์ศิลปะศาสตร์มหาบัณฑิต. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ป.อ. ปยุตฺโต. (2541). การศึกษาเครื่องมือพัฒนาที่ยังต้องพัฒนา. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์บริษัทสหธรรมิก จำกัด.
ป.อ. ปยุตฺโต. (2542). พุทธธรรม. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ป.อ. ปยุตฺโต. (2547). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. กรุงเทพฯ: มูลนิธิธรรมทาน.
ป.อ. ปยุตฺโต. (2551). พุทธธรรม ฉบับปรับขยาย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พุทธทาสภิกขุ. (2537). ฆราวาสธรรม. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: สุขภาพใจ.
พระมหาบรรจง ติสรโณ (ศรีสุข). (2560). ศึกษาการประยุกต์ใช้หลักอิทธิบาทธรรม 4 ในการจัดการเรียนการสอน
ของโรงเรียนปริยัติคุณรสวิทยา อำเภอเมืองสุรินทร์ จังหวัดสุรินทร์. ปริญญาพุทธศาสตรมหาบัณฑิต. สาขาวิชาพระพุทธศาสนา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ว.วชิรเมธี. (2551). คนสำราญงานสำเร็จ. (พิมพ์ครั้งที่14). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์อมรินทร์.
ธนพจน์ โพสมัคร และลักขณา สริวัฒน์ (2562). การพัฒนารูปแบบการเสริมสร้างกริท (Grit) ของนักเรียนวิทยาลัยนาฏศิลป สถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์กระทรวงวัฒนธรรม. วารสารราชพฤกษ์, 17(1): 59-65.
สำราญ เพ็ญภักดี. (2549). คูมือพัฒนาความขยันหมั่นเพียรของนักเรียนชวงชั้นที่ 1. สารนิพนธ์ จิตวิทยาการแนะแนว. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา. (2554). แนวทางการพัฒนาการวัดและประเมินคุณลักษณะอันพึงประสงค์ ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. (พิมพ์ครั้งที่3). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.
อันซอรี่ ช่างเหล็กและธัญภา พลานุกูลวงศ์. (2558). แรงจูงใจ ความวิตกกังวล และความมุ่งมั่น: ปัจจัยร่วมตัดสินความสำเร็จในการเรียนภาษา. (วารสารศิลปศาสตร์มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตหาดใหญ่) , 9(2): 88-89.
Duckworth, A. L., et al. (2007). Grit: Perseverance and passion for long-term goals. Journal of Personality and Social Psychology, (92)(6): 1087–1101.
Duckworth, A. L., et al. (2016). Situational strategies for self-control. Perspectives on Psychological Science, (11)(1): 35-55.
Caren Baruch-Feldman. (2017). The grit guide for teens. California New Harbinger Publications.
Shechtman, N. e. a. (2013). Promoting Grit, Tenacity, and Perseverance: Critical Factors for success in the 21st Century. U.S. Department of education: Center for Technology in Learning SRI International.
Von Culin, et al. (2014). Unpacking grit: Motivational correlates of perseverance and passion for long-term goals. The Journal of Positive Psychology, (9)(4): 306-312.
