พุทธจิตวิทยาการพัฒนาคุณภาพชีวิต
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิชาการนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อการพัฒนาคุณภาพชีวิตตามแนวพุทธจิตวิทยา โดยใช้กระบวนการจากแบบวิเคราะห์เอกสารเกี่ยวกับหลักธรรมและหลักพุทธจิตวิทยา ผลการศึกษาพบว่า การพัฒนาคุณภาพชีวิตตามหลักภาวนา 4 มีดังนี้ 1. พัฒนากาย คือ การพัฒนาในส่วนกายของตนให้มีสุขภาพสมบูรณ์แข็งแรง สามารถดำรงชีวิตอยู่ได้ 2. พัฒนาศีล คือ การพัฒนาด้านการอยู่ร่วมกันของคนในสังคม มีระเบียบวินัยการอยู่ร่วมกับผู้อื่น 3. พัฒนาจิต คือ การพัฒนาด้านการฝึกอบรมจิตตนเอง เพื่อมีคุณภาพจิตดีมีจิตใจมั่นคงเข้มแข็ง 4. พัฒนาปัญญา คือ การพัฒนาฝึกฝนอบรมปัญญาให้รู้และเข้าใจมองเห็นสิ่งทั้งหลายตามความเป็นจริงจากการได้ศึกษาเล่าเรียน
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร
ข้อความที่ปรากฎอยู่ในบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความ และข้อคิดเห็นนั้นไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร
เอกสารอ้างอิง
กมลาส ภูวชนาธิพงศ์ และคณะ. (2566, 17 ธันวาคม). พุทธจิตวิทยากับการวิจัย. https://kamalas.org/2023/12/17/
จิตติมา สุนทรรส และคณะ. (2564). รูปแบบการใช้หลักภาวนา 4 เพื่อการจัดการเรียนรู้ในโรงเรียนคุณธรรมของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษามหาสารคาม เขต 1. Journal of Roi Kaensarn Academi, 6(10): 328-346.
ไทยรัฐ. (2565, 1 มิถุนายน). กุศลกรรมบถ 10 หลักธรรมแห่งความดีสู่ความเจริญในชีวิต. ไทยรัฐ. https://www.thairath.co.th/horoscope/belief/240776
ประพัฒน์ ศรีกูลกิจ. (2559). พุทธจิตวิทยาและสังคมและวัฒนธรรมไทย. โครงการจัดทำและพัฒนาหลักสูตรหลักสูตรพุทธศาสตรบัณฑิต กองวิชาการสำนักงานอธิการบดี. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระธรรมปิฎก. (2546). พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์. กรุงเทพมหานคร: บริษัท เอส.อาร์. พริ้นติ้ง แมส โปรดักส์ จำกัด.
พระธรรมปิฎก. (2546). พุทธธรรม ฉบับปรับปรุงและขยายความ. (พิมพ์ครั้งที่ 11). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรราชวิทยาลัย.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2549). สุขภาวะองค์รวมแนวพุทธ. นครปฐม: วัดญาณเวศกวัน.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2556). พุทธวิธีการสอน. (พิมพ์ครั้งที่ 18). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์พิมพ์สวย.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2561). จากจิตวิทยาสู่จิตภาวนา. (พิมพ์ครั้งที่ 18). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ผลิธัมม์.
พระมหาณรงค์ จิตฺตโสภโณ. (2532). พระพุทธศาสนากับการพัฒนา. กรุงเทพมหานคร: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระวิจิตร มหาวิริโย และคณะ. (2560). แนวทางการเสริมสร้างคุณภาพชีวิตเพื่อการเข้าถึงสันติสุขตามหลักมรรค 8: กรณีศึกษาศูนย์พัฒนาศาสนาแคมป์สน จังหวัดเพชรบูรณ์. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร. 5(ฉบับพิเศษ): 216-226.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.กรุงเทพมหานคร: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2546). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน. กรุงเทพมหานคร: บริษัทนานมีบุ๊คส์พับลิเคชั่นส์ จำกัด.
วศิน อินทสระ. (2541). พุทธจริยศาสตร์. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มหามกุฏราชวิทยาลัย.
ศิโรรัตน์ แก้วมงคล. (2565). การพัฒนาคุณภาพชีวิต. https://www.gotoknow.org/posts/500426.
Ferrans & Powers. (1992). Evaluation of Life Satisfaction and Sexual Function in Female Patients Post Renal Transplant. Dial: Transplant.
