การศึกษาความต้องการพัฒนาทักษะการพูดภาษาอังกฤษในที่ทำงานของครูและบุคลากรทางการศึกษา

Main Article Content

นงลักษณ์ เพอร์เซลล์

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้เป็นวิจัยเชิงสำรวจมีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาความสามารถในการใช้ทักษะการพูดภาษาอังกฤษของครูและบุคลากรทางการศึกษา (2) ศึกษาปัญหา และอุปสรรคของการพัฒนาทักษะการพูดภาษาอังกฤษในที่ทำงานของครูและบุคลากรทางการศึกษา และ (3) ศึกษาความต้องการพัฒนาทักษะการพูดภาษาอังกฤษในที่ทำงานของครูและบุคลากรทางการศึกษา กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษา ได้แก่ ครูและบุคลากรทางการศึกษา โรงเรียนวัดทรัพย์สโมสร สำนักงานเขตหนองจอก จังหวัดกรุงเทพมหานคร จำนวนทั้งหมด 48 คน ปฏิบัติงานในภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2567 ได้มาโดยใช้วิธีการเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถามที่มีค่าอัลฟ่าของครอนบาคเท่ากับ 0.91 และใช้ค่าความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐานในการวิเคราะห์ข้อมูล ผลการศึกษาพบว่า (1) ครูและบุคลากรทางการศึกษาส่วนใหญ่ จบการศึกษาระดับปริญญาโท และปริญญาตรี มีพื้นฐานความรู้ด้านภาษาอังกฤษในระดับปานกลาง (2) ปัญหาและอุปสรรคในการพัฒนาความสามารถด้านการพูดภาษาอังกฤษสูงสุด 3 อันดับ คือ ข้าพเจ้าไม่มั่นใจว่าพูดภาษาอังกฤษได้ถูกต้องตามหลักไวยากรณ์ ข้าพเจ้าไม่แน่ใจว่าออกเสียงคำศัพท์ภาษาอังกฤษได้ถูกต้อง และข้าพเจ้ากังวลว่าผู้อื่นจะไม่เข้าใจในสิ่งที่ฉันพูด และ (3) ความต้องการพัฒนาทักษะการพูดภาษาอังกฤษสูงสุด 3 อันดับ คือ ข้าพเจ้าต้องการนำคำศัพท์ไปใช้ในการพูดได้ ข้าพเจ้าต้องการออกเสียงคำศัพท์ภาษาอังกฤษได้ถูกต้อง ข้าพเจ้าต้องการพูดภาษาอังกฤษให้ถูกต้องตามหลักไวยากรณ์  

Article Details

ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กระทรวงศึกษาธิการ. (2557). แนวทางการปฏิบัติการวัดและประเมินผลการเรียนรู้ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมนุมการเกษตรแห่งประเทศไทย.

ทิพาชา นวลหลง และคณะ. (2558). สภาพและปัญหาในการจัดการเรียนรู้ภาษาอังกฤษ ระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 4-6 เครือข่ายกลุ่มโรงเรียนดาราราชวิทย์ สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุตรดิตถ์ เขต 1. ในรายงานสืบเนื่องจากการประชุมสัมมนาวิชาการนำเสนองานวิจัยระดับชาติและนานาชาติ (Proceedings) เครือข่ายบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏภาคเหนือ ครั้งที่ 15 วันที่ 23 กรกฎาคม 2558 (น. 491-502). นครสวรรค์: มหาลัยราชภัฏนครสวรรค์.

นรรัชต์ ฝันเชียร. (2563). เหตุผลที่ทำให้การสอนภาษาของไทยไปไม่ถึงดวงดาว. จาก https://www.trueplookpanya.com/education/content/82999

เปมิกา ส่งกลิ่นจันทร์ และคณะ. (2567). การวิจัยเชิงปฏิบัติการพัฒนาทักษะการสื่อสารภาษาอังกฤษของครูในโครงการจัดการเรียนการสอนเป็นภาษาอังกฤษ (EP) โรงเรียนอนุบาลกระบี่ สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษากระบี่. วารสารรวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต, 20(1): 149-169.

ลิลลา อดุลยศาสน์ และภัทรพิชา แก้วสีขาว. (2559) การศึกษาปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความวิตกกังวลในการสอนวิชาคณิตศาสตร์เป็นภาษาอังกฤษเพื่อรองรับการเข้าสู่ประชาคมอาเซียนของครูคณิตศาสตร์ใน 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้. ในรายงานสืบเนื่องจากการประชุมวิชาการระดับชาติและนานาชาติ ครั้งที่ 5 วันที่ 26 เมษายน พ.ศ. 2559 (น. 776-786). ยะลา: มหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา.

สถาบันภาษาอังกฤษ สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2558). คู่มือการจัดการเรียนการสอนภาษาอังกฤษแนวใหม่ตามกรอบมาตรฐานความสามารถทางภาษาอังกฤษที่เป็นสากล. กรุงเทพมหานคร: องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก.

ส่วนนโยบายและแผนการศึกษา สำนักงานยุทธศาสตร์การศึกษา. (2563). แผนพัฒนาการศึกษาขั้นพื้นฐาน กรุงเทพมหานคร ฉบับที่ 3. กรุงเทพมหานคร: วันไฟน์เดย์.

EF Education First. (2024). EF English Proficiency Index. A ranking of countries and regions by English skills. https://www.ef.co.th/assetscdn /WIBIwq6RdJvcD9bc8RMd/cefcom-epi-site/reports/2024/ef-epi-2024-english.pdf

Rao, P. S. (2019). The Importance of Speaking Skills in English Classrooms. Alford Council of International English and Literature Journal, (2): 6-18.