การพัฒนาความสามารถในการเขียนย่อความโดยการจัดการเรียนรู้แบบเพื่อนช่วยเพื่อนร่วมกับเทคนิค KWL Plus ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5

Main Article Content

ฟิรฮานา อุปมา
ประภาศ ปานเจี้ยง

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เปรียบเทียบความสามารถในการเขียนย่อความโดยการจัดการเรียนรู้แบบเพื่อนช่วยเพื่อนร่วมกับเทคนิค KWL Plus ระหว่างก่อนและหลังเรียนของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 และ 2) ศึกษาระดับความพึงพอใจมีต่อการจัดการเรียนรู้เรื่องการเขียนย่อความ โดยการจัดการเรียนรู้แบบเพื่อนช่วยเพื่อนร่วมกับเทคนิค KWL Plus ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงทดลอง กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้คือ นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 โรงเรียนวิทยาพิพัฒน์ สังกัดสำนักงานการศึกษาเอกชนจังหวัดสตูล ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2567 จำนวน 24 คน ซึ่งได้มาโดยการสุ่มตัวอย่างแบบกลุ่ม เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ประกอบด้วย 1) แผนการจัดการเรียนรู้เรื่องการเขียนย่อความ โดยการจัดการเรียนรู้แบบเพื่อนช่วยเพื่อนร่วมกับเทคนิค KWL Plus ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 2) แบบวัดทักษะการเขียนย่อความก่อนเรียนและหลังเรียน 3) แบบสอบถามความพึงพอใจที่มีต่อการจัดการเรียนรู้แบบเพื่อนช่วยเพื่อนร่วมกับเทคนิค KWL Plus ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ ได้แก่ ค่าเฉลี่ย (𝑥̅) ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (S.D.) และการทดสอบค่าที (t-test dependent) ผลจากการวิจัยพบว่า 1) ผลการเปรียบเทียบความสามารถในการเขียนย่อความวิชาภาษาไทยโดยการจัดการเรียนรู้แบบเพื่อนช่วยเพื่อนร่วมกับเทคนิค KWL Plus ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 หลังการจัดการเรียนรู้สูงกว่าก่อนการจัดการเรียนรู้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 2) ความพึงพอใจเรื่องการเขียนย่อความโดยการจัดการเรียนรู้แบบเพื่อนช่วยเพื่อนร่วมกับเทคนิค KWL Plus ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 มีค่าเฉลี่ยโดยรวมเท่ากับ 4.01 อยู่ในระดับมาก

Article Details

ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กระทรวงศึกษาธิการ. (2553). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขึ้นพื้นฐานพุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: องค์การรับส่งสินค้าและพัสดุภัณฑ์ (ร.ส.พ.).

ถิรพัฒน์ หล้าเตียง. (2566). การพัฒนาความสามารถในการเขียนย่อความของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ด้วยการจัดการเรียนรู้เชิงรุก. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและวิธีสอน. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยศิลปากร.

ทิศนา แขมมณี. (2567). ศาสตร์การสอนองค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. (พิมพ์ครั้งที่ 27). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

บุญชม ศรีสะอาด. (2560). การวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.

ปณิดา พรมท่า และคณะ. (2567). การพัฒนาทักษะการเขียนย่อความโดยใช้การจัดการเรียนรู้แบบระดมสมองของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนสุนทรวัฒนา. การประชุมวิชาการนําเสนอผลงานวิจัยระดับชาติครั้งที่ 11 และนานาชาติ ครั้งที่ 9 (น.107-114). ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยภาคตะวันออกเฉียงเหนือ.

พงษ์ศักดิ์ อบอุ่น. (2565). การพัฒนาความสามารถในการเขียนย่อความของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โดยใช้การจัดการเรียนรู้แบบผสมผสานร่วมกับเทคนิค KWL Plus. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิทยาการทางการศึกษาและการจัดการเรียนรู้. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

พล เหลืองรังษี. (2566). การวิจัยเพื่อพัฒนาการเรียนรู้. (พิมพ์ครั้งที่ 4). สงขลา: สำนักพิมพ์พิกเซล ดีไซน์ แอนด์ พริ้นท์.

มาลินี สุทธิเวช. (2561). การพัฒนาผลสัมฤทธิ์การอ่านสรุปความ โดยใช้การจัดการเรียนรู้ด้วยเทคนิค KWL Plus สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาการสอนภาษาไทย. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยศิลปากร.

สมฤดี ทาแดง. (2564). การจัดการเรียนรู้การอ่านจับใจความด้วยเทคนิค KWL Plus ร่วมกับแผนผังความคิดของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาไทย. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยนเรศวร.

สายสุดา ปั้นตระกูล. (2563). การจัดการเรียนรู้แบบเพื่อนช่วยเพื่อนของผู้เรียนที่มีความบกพร่องทางการได้ยินและผู้เรียนปกติ. วารสารร่มพฤกษ์มหาวิทยาลัยเกริก, 38(2): 36-47.

ไหมฟ้า รัตนะ. (2566). การพัฒนาทักษะการอ่านจับใจความสำคัญวิชาภาษาไทยโดยการสอนแบบเพื่อนช่วยเพื่อนร่วมกับแบบฝึกทักษะของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5. สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาหลักสูตรและการสอน. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยหาดใหญ่.