องค์ประกอบการพัฒนากรอบความคิดแบบเติบโตของผู้บริหารโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษาสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน

Main Article Content

อำไพร สมสมัย
สันติ บูรณะชาติ
วิทยา จันทร์ศิลา
น้ำฝน กันมา

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาองค์ประกอบการพัฒนากรอบความคิดแบบเติบโตของผู้บริหารโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยแบบผสมผสาน ประชากรและกลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้บริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน โรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน จำนวน 258 คน ซึ่งได้จากการสุ่มตัวอย่างแบบชั้นภูมิ เครื่องมือที่ใช้เก็บรวบรวมข้อมูล ได้แก่ แบบวิเคราะห์เอกสาร และแบบสอบถามที่มีค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ 0.96 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ การแจกแจงความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยัน ผลการวิจัย พบว่า องค์ประกอบของกรอบความคิดแบบเติบโตของผู้บริหารโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน มี 5 องค์ประกอบ ได้แก่ (1) ความท้าทาย (2) ความพยายาม (3) การยอมรับคำวิจารณ์ (4) การยอมรับความล้มเหลว และ (5) การเรียนรู้จากความความสำเร็จของผู้อื่นเพื่อสร้างแรงบันดาลใจ โดยผลการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยัน พบว่า โมเดลมีความสอดคล้องกลมกลืนกับข้อมูลเชิงประจักษ์ดี

Article Details

ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

จริญญาภรณ์ ศรีจันดารี และจุฬาพรรณภรณ์ ธนะแพทย์. (2564). บทบาทของผู้บริหารสถานศึกษาในศตวรรษที่ 21. วารสาร มจร อุบลปริทรรศน์, 6(3): 865-876.

จักรพงษ์ วรรณขันธ์ และวิยะดา วรรณขันธ์. (2567). กรอบความคิดแบบเติบโตสู่ความสำเร็จในชีวิตและการทำงาน. Journal of Integration Social Sciences and Development, 4(2): 37-42.

ภูรีรัตน์ สุกใส และคณะ. (2566). กรอบความคิดแบบเติบของผู้บริหารมืออาชีพยุคการศึกษา 4.0. วารสารครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์, 3(2): 15-28.

รตวรรณ อรัญไสว และคณะ. (2567). พลิกเกมความเป็นผู้นําในยุค BANI: ทักษะและสมรรถนะสู่อนาคต. วารสารครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช, 3(2): 1-8.

สุนทรพจน์ ดำรงค์พานิช. (2555). โปรแกรม Mplus กับการวิเคราะห์ข้อมูลทางพฤติกรรมศาสตร์และสังคมศาสตร์. มหาสารคาม: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

สำนักงานคณะกรรมการการประถมศึกษาแห่งชาติ. (2541). การประกันคุณภาพการศึกษา: แนวทางการประกันคุณภาพการศึกษา สำนักงานคณะกรรมการการประถมศึกษาแหงชาติ. กรุงเทพฯ: โรงพิมพคุรุสภาลาดพร้าว.

สำนักงานบริหารและพัฒนาองค์ความรู้ (องค์การมหาชน). (2567). ทักษะที่จำเป็นในศตวรรษที่ 21. Knowledge Opportunity. https://www.okmd.or.th/okmd-opportunity/new-gen/262/

อรรถชัย ศรีวรภัทร และสืบสกุล นรินทรางกูร ณ อยุธยา. (2563). แนวทางการพัฒนาผู้บริหารโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา ประถมศึกษากระบี่ ตามกรอบความคิดแบบเติบโต. Educational Management and Innovation Journal, 3(3): 40-63.

Afandi, Y. (2022). Mindset Health: Embracing Failure as a Paradox of Learning Pedagogy in Higher Education. Jurnal Teologi Amreta, 5(2): 35-53.

Alfred, R. (2024). Leading Organizations in Hazardous Times. New York: Productivity Press.

D'Anca, J. A. (2017). Mindset and resilience: An analysis and intervention for school administrators. New York: St. John's University.

Dweck, C. S. (2006). Mindset: The new psychology of success. New York: Random House.

Katz, R. L. (1955). Skill of an Effective Administrator. Harvard Business Review, 33(1): 33-42.

Mustafa, G., et al. (2023). Role of Administrator in School Improvement at Secondary School Level: A Qualitative Study. Pakistan Journal of Humanities and Social Sciences, 11(2): 864-870.

Niah, A. (2022). Education Administration Perspective Policy Makers and Educational Institutions. Indonesian Journal of Education (INJOE), 3(2): 235-243.

Ogochukwu, E., et al. (2022). Management by Objective and Organizational Productivity: A Literature Review. South Asian Research Journal of Business and Management, 4(3): 99-113.

Ryan, G., & Chris, R. (2020). To Be a Great Leader, You Need the Right Mindset. Leadership And Managing People, 17(3): 114-123.

Yamane, T. (1973). Statistics: an introductory analysis. New York: Harper & Row.