ระบบการจัดการทรัพยากรอย่างคุ้มค่าตามแนวพระพุทธศาสนาเพื่อส่งเสริมรายได้ในครัวเรือนของชุมชนวัดชมภูเวก ตำบลท่าทราย อำเภอเมืองนนทบุรี จังหวัดนนทบุรี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาองค์ความรู้เกี่ยวกับระบบการจัดการทรัพยากรอย่างคุ้มค่าตามแนวพระพุทธศาสนา 2) พัฒนาระบบการจัดการทรัพยากรอย่างคุ้มค่าตามแนวพระพุทธศาสนา 3) ประเมินประสิทธิภาพระบบการจัดการทรัพยากรอย่างคุ้มค่าตามแนวพระพุทธศาสนาและ 4) เสนอแนวทางระบบการจัดการทรัพยากรอย่างคุ้มค่าตามแนวพระพุทธศาสนาเพื่อส่งเสริมรายได้ในครัวเรือนของชุมชนวัดชมภูเวก รูปแบบการวิจัยเป็นการวิจัยและพัฒนา กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ คณะกรรมการชุมชนวัดชมภูเวก จำนวน 381 คน กลุ่มผู้ให้ข้อมูลสำคัญ ได้แก่ ประธาน รองประธาน และคณะกรรมการชุมชนวัดชมภูเวก จำนวน 9 คน ใช้วิธีคัดเลือกแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถามเกี่ยวกับการจัดการทรัพยากรชุมชนวัดชมภูเวก 4 ด้าน ความเชื่อมั่น เท่ากับ 0.81 และแบบสัมภาษณ์เรื่องระบบการจัดการทรัพยากรอย่างคุ้มค่าชุมชนวัดชมภูเวก วิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพด้วยการวิเคราะห์เชิงเนื้อหา และวิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณด้วยสถิติค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า 1. องค์ความรู้เกี่ยวกับระบบการจัดการทรัพยากรอย่างคุ้มค่าตามแนวพระพุทธศาสนา: ชุมชนวัดชมภูเวก ได้แก่ 1) หลักโภควิภาค 2) หลักสันโดษและ 3) หลักทิฏฐธัมมิกัตถะ 2. พัฒนาระบบการจัดการทรัพยากรอย่างคุ้มค่าตามแนวพระพุทธศาสนา ดังนี้ 1) ด้านการวางแผน โดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด 2) ด้านการปฏิบัติ โดยรวมทุกข้ออยู่ในระดับมากที่สุด 3) ด้านการประเมินผลและควบคุม โดยรวมทุกข้ออยู่ในระดับมาก 4) ด้านการปรับปรุงแก้ไขและพัฒนา โดยรวมทุกข้ออยู่ในระดับมากที่สุด 3. ประเมินประสิทธิภาพระบบการจัดการทรัพยากรอย่างคุ้มค่าตามแนวพระพุทธศาสนา พบว่า มีความเหมาะสมอยู่ในระดับมากที่สุดและ 4. แนวทางระบบการจัดการทรัพยากรอย่างคุ้มค่าตามแนวพระพุทธศาสนาคือการจัดการทรัพยากรอย่างคุ้มค่าตามทฤษฎี 3R ได้แก่ 1) Reduce คือ การลดการใช้ในปัจจุบันโดยใช้สินค้ามีอายุการใช้งานนาน 2) Reuse คือ การนำสิ่งของที่ใช้งานไปแล้วแต่ยังสามารถใช้งานได้มาใช้อีก 3) Recycle คือ การเลือกใช้ทรัพยากรที่สามารถนำกลับมาใช้ใหม่
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร
ข้อความที่ปรากฎอยู่ในบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความ และข้อคิดเห็นนั้นไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร
เอกสารอ้างอิง
กฤติน จันทร์สนธิมาและอรทัย อินต๊ะไชยวงค์. (2568, 2 กุมภาพันธ์). การมีส่วนร่วมในการจัดการทรัพยากรธรรมชาติอย่างสมดุลและยั่งยืน: ศึกษาเฉพาะกรณี ป่าชุมชน บ้านคลองห้วยหวาย อำเภอแม่เปิน จังหวัดนครสวรรค์. http://ombstudies.ombudsman.go.th/download/Journals/2559/.pdf.
กองกิจการนิสิต สำนักงานอธิการบดี มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2568, 2 กุมภาพันธ์). โครงการวัด ประชา รัฐ สร้างสุข ฝ่ายสาธารณูปการ มหาเถรสมาคม. https://stud.mcu.ac.th/?p=10447.
เทศบาลนครนนทบุรี. (2567, 3 เมษายน). สถิติจำนวนประชากร. https://nakornnont.go.th/content/duty.
พระครูญาณปรีชา (นพดล ตปสีโล). (2564). “การประยุกต์ใช้หลักทิฏฐธัมมิกัตถะประโยชน์ 4 ในการพัฒนาเศรษฐกิจชุมชนของอำเภอศรีเชียงใหม่จังหวัดหนองคาย”. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต). (2543). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สมิตรา โสรีวกุล. (2565). “การศึกษาวิเคราะห์การดำรงชีวิตตามหลักปัจจัย 4 ในพระพุทธศาสนาเถรวาท”. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3): 607-615.
Zacher, V. R. (1977). Advertising Technique and Management. Illinois: Richard D. Irwin, Inc.
