สุนทรียศาสตร์ที่ปรากฏในภาพจิตรกรรมมงคล 38: กรณีศึกษาวัดสุทธิวราราม
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 3 ประการ คือ 1) ศึกษาแนวคิดสุนทรียศาสตร์ 2) เพื่อศึกษาภาพจิตรกรรมมงคล 38 วัดสุทธิวราราม 3) เพื่อเสนอคุณค่าทางสุนทรียศาสตร์ที่ปรากฏในภาพจิตรกรรมมงคล 38 วัดสุทธิวราราม การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล ได้แก่ 1) รวบรวมเอกสาร หนังสือ ตำราทางวิชาการ ชั้นปฐมภูมิและทุติยภูมิ 2) ลงสำรวจและเก็บข้อมูลในพื้นที่วิจัย 3) สัมภาษณ์ผู้เชี่ยวชาญทางด้านศาสนา ปรัชญา และศิลปะ 4) วิเคราะห์ข้อมูลเพื่อสรุปองค์ความรู้ที่ได้จากการศึกษา ผลการวิจัยพบว่า สุนทรียศาสตร์เป็นสาขาหนึ่งของปรัชญาที่พูดถึงเรื่องคุณค่าความงาม ประสบการณ์ทางสุนทรียะ และคุณค่าทางศิลปะ โดยมีทั้งทฤษฎีศิลปะ 3 แนวทาง ได้แก่ ทฤษฎีการเลียนแบบ ทฤษฎีรูปทรง และทฤษฎีการแสดงออก รวมถึงทฤษฎีความงาม 3 ทรรศนะ ได้แก่ อัตนัยนิยม ปรนัยนิยม และสัมพัทธนิยม ซึ่งทั้งหมดช่วยให้การวิเคราะห์และตีความภาพจิตรกรรมมงคล 38 มีความลึกซึ้งยิ่งขึ้น ภาพจิตรกรรมมงคล 38 ที่ประดับบนเพดานอุโบสถชั้น 1 ของวัดสุทธิวราราม สร้างด้วยเทคนิคลงรักปิดทองบนแผ่นไม้แบบประเพณีนิยมไทย ถ่ายทอดมงคลสูตร 38 ประการของพระพุทธศาสนาในลักษณะสัญลักษณ์ เช่น การใช้คน สัตว์ สิ่งของ และท่าทางเพื่อสื่อความหมายแห่งสิริมงคลตามหลักพุทธธรรม เมื่อพิจารณาตามทฤษฎีความงาม พบว่าภาพจิตรกรรมเหล่านี้ มีคุณค่าเชิงอัตนัยจากการรับรู้ที่แตกต่างกันของผู้ชมเชิงปรนัยจากโครงสร้างและองค์ประกอบศิลป์ที่งดงามในตัว และเชิงสัมพัทธ์ที่สัมพันธ์กับบริบทวัฒนธรรมไทยและคติทางพุทธศาสนาเถรวาท ดังนั้น ความงามของภาพจิตรกรรมจึงเป็นความงามเชิงพหุนิยมทางสุนทรียศาสตร์ ที่ผสานมิติศิลปะ อารมณ์ และวัฒนธรรมเข้าด้วยกัน ซึ่งไม่ได้เป็นเพียงงานศิลปกรรมเชิงรูปแบบ แต่ทำหน้าที่เป็นสื่อกลางเชื่อมโยงสุนทรียศาสตร์ ศาสนา และจิตวิญญาณ ความงามที่ปรากฏไม่เพียงมอบประสบการณ์ทางสุนทรียะแต่ยังสร้างแรงบันดาลใจแก่ผู้ชมให้ดำเนินชีวิตตามหลักพุทธธรรม อันเป็นสิริมงคลทั้งในระดับปัจเจกและสังคม
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร
ข้อความที่ปรากฎอยู่ในบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความ และข้อคิดเห็นนั้นไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร
เอกสารอ้างอิง
กำจร สุนพงษ์ศรี (2556). สุนทรียสาสตร์: หลักปรัชญาศิลปะ ทฤษฏีทัศนศิลป์ ศิลปวิจารณ์. (พิมพ์ครั้งที่ 2) กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
กรรณิการ์ ตั้งตุลานนท์. (2554). ศึกษาวิเคราะห์หลักพุทธธรรมที่ปรากฏบนจิตรกรรมฝาผนังใน
พระอุโบสถ วัดทองธรรมชาติวรวิหาร. พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
จรูญ โกมุทรัตนานนท์. (2539). ศิลปะคืออะไร. กรุงเทพมหานคร: ต้นอ้อ แกรมมี่.
จีราวรรณ แสงเพ็ชร (2550). รอยพระพุทะบาท: พุทธศิลปกรรมจากมรดกวัฒนธรรมร่วมสมัย. รายงานการวิจัย. ภาควิชาทัศนศิลป์ คณะศิลปกรรมศาสตร์: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เจ้าพระยาทิพากรวงศ์. (2548). พระราชพงศาวดาร กรุงรัตนโกสินทร์ รัชกาลที่ 4. กรุงเทพมหานคร: อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.
ชะลูด นิ่มเสมอ. (2557). องค์ประกอบของศิลปะ. (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพมหานคร: อมรินทร์.
เดือนรุ่งฟ้า เพ็ญไพสิฐ. (2553). การศึกษาวิเคราะห์สุนทรียศาสตร์ในผลงานจิตรกรรมของอาจารย์ทวี นันทขว้าง. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
นาวิน ปัญญาหาญ. (2550). สุนทรียศาสตร์เชิงพุทธในผ้าทอเมืองน่าน. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
นันทนา ชุติวงศ์. (2533). รอยพระพุทะบาทในศิลปะเอเชียใต้และเอเชียอาคเนย์. กรุงเทพมหานคร: เมืองโบราณ.
ประเสริฐ ศีลรัตนา. (2542). สุนทรียศาสตร์ทางทัศนศิลป์. กรุงเทพมหานคร: โอเดียนสโตร์.
พระมหาอุดม ปญฺญาโภ. (2547). การศึกษาวิเคราะห์พุทธศิลป์เชิงสุนทรียศาสตร์: ศึกษากรณีเฉพาะพระพุทธรูปสมัยอยุธยา. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาปรัชญา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระสุธีรัตนบัณฑิต. (2562). ถนนเจริญกรุง: วัด บ้าน ชุมชน และถนนแห่งการเปลี่ยนแปลง. นนทบุรี: นิติธรรมการพิมพ์.
พระวิรัตน์ จนฺทโก ศรีคำมนตรี. (2550). การศึกษาวิเคราะห์คุณค่าทางสุนทรียะในศิลปะลายสัก. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาปรัชญา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2543). พจนานุกรมทรัพย์ปรัชญา: อังกฤษ-ไทย. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร: ราชบัณฑิตยสถาน.
ลีโอ ตอลสตอย. (2551). ศิลปะคืออะไร (สิทธิชัย แสงกระจ่าง ผู้แปล). (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร: openbooks.
อรพินท์ คำสอน. (2540). สุนทรียศาสตร์แห่งความพ่ายแพ้: การศึกษาเปรียบเทียบนวนิยายของกึนเทอร์ กราสส์กับชาติ กอบจิตติ. วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อิสระ ตรีปัญญา. (2542). สุนทรียทัศน์ในงานจิตรกรรมแบบเซน. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
Carroll, N. (1999) Philosophy of Art: A contemporary introduction. New York: Routledge.
Plato. (1977). the Republic. Translation by Benjamin Jowett. Edited by Scott Buchanan. New York: Penguin Books.