The Guidance for Potential Development of Tour Guide in Songkhla Province and Linkage Areas (Phatthalung, Nakhon Si Thammarat, Pattani, Yala, Narathiwas and Satun)

Main Article Content

wiwat jankingthong
Korkaew Jankingthong

Abstract

This research aims to assess, and make the guidelines for development of competency for a tour guide in Songkhla province and linkage areas . The samples size of the tour guide were 400 stratified random sampling. The 50 key informants for focus group were managers, private and government officers in tourism, tourists, communities, tour operators (owners /managers and personnel) and tour guides in the area of Songkhla, Phatthalung, Nakhon Si Thammarat, Pattani, Yala, Narathiwas and Satun. The research found that the competencies of the competencies of tour guides are at high level when considering each dimension by mean order as follows (1) ethics, (2) skills, and (3) knowledge. The guidance for potential development of tour guide in Songkhla Province and Linkage Areas have 3 main competency developments : 1) self-development strategies,  2) collaboration strategies, and 3) differentiate strategies.

Article Details

How to Cite
jankingthong, wiwat, & Jankingthong, K. (2020). The Guidance for Potential Development of Tour Guide in Songkhla Province and Linkage Areas (Phatthalung, Nakhon Si Thammarat, Pattani, Yala, Narathiwas and Satun). University of the Thai Chamber of Commerce Journal Humanities and Social Sciences, 40(1), 41–56. Retrieved from https://so06.tci-thaijo.org/index.php/utccjournalhs/article/view/224582
Section
Research Articles

References

กรมการท่องเที่ยว. (2559). มาตรฐานธุรกิจนำเที่ยว. สืบค้นเมื่อ 10 มิถุนายน 2559, จาก https://tourism.go.th/home/ listcontent/5/6401/172

กรมการท่องเที่ยว. (2562). ประเภทมัคคุเทศก์. สืบค้นเมื่อ 20 ธันวาคม 2562, จาก https://tbl.dot.go.th/DOT-Guide/page/signin.aspx

กรมการท่องเที่ยว, สำนักงานทะเบียนธุรกิจนำเที่ยวและมัคคุเทศก์. (2560). รายชื่อธุรกิจนำเที่ยวและมัคคุเทศก์. กรุงเทพฯ: ผู้แต่ง.

กุลวรา สุวรรณพิมล. (2556). หลักการมัคคุเทศก์ (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: แสงดาว.

บุญชม ศรีสะอาด. (2556). วิธีการทางสถิติสำหรับการวิจัย (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.

พลอยระดา ภูมี, วรวัฒน์ ทิพจ้อย, และณัฏฐนันธ์ สุวรรณวงก์. (2559). การเสริมสร้างศักยภาพมัคคุเทศก์ท้องถิ่นในพื้นที่ชุมน้ำหนองหานกุมภวาปี. วารสารการพัฒนาชุมชนและคุณภาพชีวิต, 4(2), 249-260.

พิมพ์พรรณ สุจารินพงค์. (2559). มัคคุเทศก์ (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

วิวัฒน์ จันทร์กิ่งทอง. (2562). กลยุทธ์การตลาดที่มีผลต่อการตัดสินใจซื้อผลิตภัณฑ์อาหารทะเลทอดกรอบ. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย, 37(3), 45-57.

ศันสนีย์ วงศ์สวัสดิ์. (2557). แนวทางในการพัฒนาศักยภาพมัคคุเทศก์ไทยตามมาตรฐานมัคคุเทศก์ไทยและมาตรฐานสมรรถะขั้นพื้นฐานวิชาชีพมัคคุเทศก์อาเซียน: กรณีศึกษา อ.เกาะสมุย จ.สุราษฎร์ธานี. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์, สงขลา.

สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2560). แผนพัฒนาภาคใต้ 2560-2565. สืบค้นจาก https://www.nesdb.go.th/ewt_dl_link.php?nid=8537

สุวภัทร ศรีจองแสง, ปริวรรต สมนึก, และอารีรัตน์ เรืองกำเนิด. (2558). การพัฒนาศักยภาพของมัคคุเทศก์ท้องถิ่นในพื้นที่อีสานใต้ของประเทศไทยเพื่อเพิ่มขีดความสามารถในการแข่งขันประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน (AEC). กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.

Krejcie, R. V., & Morgan. D. V. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement, 30, 607-610.