Teaching Management in the 21st Century to Develop the Quality of Learner in Terms of Life Skills
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This academic article aims to study the teaching management in the 21st century to develop the quality of learners in terms of life skills. It was found that: Learning management that will give learners 21st century skills must allow learners to practice by themselves through the process of analytical thinking, synthesizing knowledge to use in daily life. It consists of 3 methods as follows: Method 1: Creating a topic for knowledge seeking; Method 2: Integrating knowledge with analytical thinking skills and synthesizing knowledge; and Method 3: Organizing learning experiences according to interests. The quality of learners in terms of life skills and teamwork includes: 1. Learning skills that support learners' learning 2. Effective communication skills and 3. Learning skills that focus on learners to have the desired characteristics effectively.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร
ข้อความที่ปรากฎอยู่ในบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความ และข้อคิดเห็นนั้นไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพมหานคร: ชุมชนสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
กุสิสรา จิตรชญาวณิช และเกศราพรรณ พันธุ์ศรีเกตุ คงเจริญ. (2563). วิธีการจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์. (2556). การคิดเชิงวิเคราะห์. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร: ซัดคเซสมีเดีย.
ชัยยนต์ เพาพาน. (2559). ผู้บริหารโรงเรียนยุคใหม่ในศตวรรษที่ 21. วารสารคณะครุศาสตร์มหาวิทยาลัยกาฬสินธุ์, 1(1): 301-312.
ทิศนา แขมมณี. (2557). ศาสตร์การสอน: องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. (พิมพ์ครั้งที่ 18). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ธราญา จิตรชญาวณิช. (2560). การศึกษาและความเป็นครูไทย. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นพมาศ ปลัดกอง. (2562). การศึกษาการใช้รูปแบบการจัดการเรียนรู้ด้วยเทคนิคนั่งร้านเสริมเรียนรู้ เพื่อส่งเสริมการเรียนรู้ด้วยการนำตนเองของผู้เรียนในระบบการศึกษาทางไกล. ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาจิตวิทยาประยุกต์. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
เบญจพร เอกพร. (2564). การบูรณาการทักษะชีวิตในวิชาการงานอาชีพและเทคโนโลยีสู่การเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 สำนักงานเขตพื้นที่ประถมศึกษาแพร่เขต 2. การประชุมวิชาการระดับชาติ ครั้งที่ 7 “วิถีพุทธ วิถีชุมชน รากฐานชีวทัศน์เชิงสังคมล้านนาในสังคมวิถีใหม่” (น. 196-208). วิทยาลัยสงฆ์ลำพูน: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พิมพันธ์ เดชะคุปต์ และพเยาว์ ยินดีสุข. (2560). ทักษะ 7 C ของครู 4.0. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วัชรา เล่าเรียนดี. (2553). การนิเทศการสอนสาขาหลักสูตรและการนิเทศ. นครปฐม: โรงพิมพ์ มหาวิทยาลัยศิลปากร.
วัฒนาพร ระงับทุกข์. (2552). แผนการสอนที่เน้นผู้เรียนเป็นศูนย์กลาง. กรุงเทพมหานคร: คอมพิวเตอร์กราฟ.
วิจารณ์ พานิช. (2556). การสร้างการเรียนรู้สู้ศตวรรษที่ 21. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มูลนิธิสยามกัมมาจล.
สิริพัชร์ เจษฎาวิโรจน์. (2546). การจัดการเรียนการสนอแบบบูรณาการ. กรุงเทพมหานคร: บุ๊ค พอยท์.
สุจินดา ประเสริฐ. (2554). ผลการการพัฒนาแรงจูงใจภายในในการเรียนรู้และความสามารถในการเรียนรู้ด้วยการนำตนเองที่มีต่อพฤติกรรมการเรียนรู้ด้วยการนำตนเองของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏจันทรเกษม. วิทยาศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการวิจัยพฤติกรรมศาสตร์ประยุกต์. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยศรีนรินทรวิโรฒ.
สุวิธิดา จรุงเกียรติกุล. (2561, 30 มีนาคม). ทักษะการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21. https://www.trueplookpanya.com/dhamma/content/66054
สำนักบริหารงานการมัธยมศึกษาตอนปลาย สพฐ. (2564). แนวทางการจัดการเรียนการสอนในโรงเรียนมาตรฐานสากล ฉบับปรับปรุง (พ.ศ.2565). กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน กระทรวงศึกษาธิการ.
อรทัย มูลคำ และสุวิทย์ มูลคำ. (2544). การบูรณาการหลักสูตรและการเรียนการสอนโดยเน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ. กรุงเทพมหานคร: ภาพพิมพ์.
อรุณี ช่วยพัทลุง. (2565). แนวทางการจัดการเรียนรู้ของครูในศตวรรษที่ 21 เครือข่ายศิลาธาร สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษากระบี่. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพุทธบริหารการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
อาภรณ์ ใจเที่ยง. (2550). หลักการสอน. กรุงเทพมหานคร: โอเดียนสโตร์.
Hunter, S. T., & Cushenbery, L. (2011). Leading for innovation: Direct and indirect influences. Advances in Developing Human Resources, 13, 248-265.
IGNITE THAILAND. (2564, 30 กันยายน). บทบาทของผู้เรียนในศตวรรษที่ 21 ที่ต้องมี. https://www.ignitethailand.org/content/7357/ignite
Raja. R.S. (1991). Education for the twenty-first century: Asia-Pacific perspective. Bangkok: UNESCO.
Smith, R., & Lynch, D. (2010). Rethinking teacher education: Teacher education in the knowledge age. Sydney: AACLM.
