การจัดการเรียนการสอนในศตวรรษที่ 21 เพื่อพัฒนาคุณภาพของผู้เรียนด้านทักษะชีวิต
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิชาการนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการจัดการเรียนการสอนในศตวรรษที่ 21 เพื่อพัฒนาคุณภาพของผู้เรียนด้านทักษะชีวิต พบว่า การจัดการเรียนรู้ที่จะให้ผู้เรียนมีทักษะในศตวรรษที่ 21 ต้องให้ผู้เรียนได้ลงมือปฏิบัติด้วยตนเองผ่านกระบวนการคิดวิเคราะห์ สังเคราะห์องค์ความรู้ไปใช้ในชีวิตประจำวัน ประกอบด้วย 3 วิธี ดังนี้ วิธีที่ 1 การสร้างประเด็นในการค้นคว้าหาความรู้ วิธีที่ 2 การนำความรู้มาบูรณาการกับทักษะการคิดวิเคราะห์ สังเคราะห์ความรู้ และวิธีที่ 3 การจัดประสบการณ์การเรียนรู้ตามความสนใจ ทั้งนี้คุณภาพของผู้เรียนด้านทักษะชีวิตและการทำงานร่วมกัน ได้แก่ 1. ทักษะการเรียนรู้ที่เอื้อต่อการเรียนรู้ของผู้เรียน 2. ทักษะการสื่อสารอย่างมีประสิทธิภาพ และ 3. ทักษะการเรียนรู้ที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญให้มีลักษณะที่ต้องการอย่างได้ผล
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร
ข้อความที่ปรากฎอยู่ในบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความ และข้อคิดเห็นนั้นไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพมหานคร: ชุมชนสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
กุสิสรา จิตรชญาวณิช และเกศราพรรณ พันธุ์ศรีเกตุ คงเจริญ. (2563). วิธีการจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์. (2556). การคิดเชิงวิเคราะห์. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร: ซัดคเซสมีเดีย.
ชัยยนต์ เพาพาน. (2559). ผู้บริหารโรงเรียนยุคใหม่ในศตวรรษที่ 21. วารสารคณะครุศาสตร์มหาวิทยาลัยกาฬสินธุ์, 1(1): 301-312.
ทิศนา แขมมณี. (2557). ศาสตร์การสอน: องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. (พิมพ์ครั้งที่ 18). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ธราญา จิตรชญาวณิช. (2560). การศึกษาและความเป็นครูไทย. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นพมาศ ปลัดกอง. (2562). การศึกษาการใช้รูปแบบการจัดการเรียนรู้ด้วยเทคนิคนั่งร้านเสริมเรียนรู้ เพื่อส่งเสริมการเรียนรู้ด้วยการนำตนเองของผู้เรียนในระบบการศึกษาทางไกล. ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาจิตวิทยาประยุกต์. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
เบญจพร เอกพร. (2564). การบูรณาการทักษะชีวิตในวิชาการงานอาชีพและเทคโนโลยีสู่การเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 สำนักงานเขตพื้นที่ประถมศึกษาแพร่เขต 2. การประชุมวิชาการระดับชาติ ครั้งที่ 7 “วิถีพุทธ วิถีชุมชน รากฐานชีวทัศน์เชิงสังคมล้านนาในสังคมวิถีใหม่” (น. 196-208). วิทยาลัยสงฆ์ลำพูน: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พิมพันธ์ เดชะคุปต์ และพเยาว์ ยินดีสุข. (2560). ทักษะ 7 C ของครู 4.0. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วัชรา เล่าเรียนดี. (2553). การนิเทศการสอนสาขาหลักสูตรและการนิเทศ. นครปฐม: โรงพิมพ์ มหาวิทยาลัยศิลปากร.
วัฒนาพร ระงับทุกข์. (2552). แผนการสอนที่เน้นผู้เรียนเป็นศูนย์กลาง. กรุงเทพมหานคร: คอมพิวเตอร์กราฟ.
วิจารณ์ พานิช. (2556). การสร้างการเรียนรู้สู้ศตวรรษที่ 21. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มูลนิธิสยามกัมมาจล.
สิริพัชร์ เจษฎาวิโรจน์. (2546). การจัดการเรียนการสนอแบบบูรณาการ. กรุงเทพมหานคร: บุ๊ค พอยท์.
สุจินดา ประเสริฐ. (2554). ผลการการพัฒนาแรงจูงใจภายในในการเรียนรู้และความสามารถในการเรียนรู้ด้วยการนำตนเองที่มีต่อพฤติกรรมการเรียนรู้ด้วยการนำตนเองของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏจันทรเกษม. วิทยาศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการวิจัยพฤติกรรมศาสตร์ประยุกต์. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยศรีนรินทรวิโรฒ.
สุวิธิดา จรุงเกียรติกุล. (2561, 30 มีนาคม). ทักษะการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21. https://www.trueplookpanya.com/dhamma/content/66054
สำนักบริหารงานการมัธยมศึกษาตอนปลาย สพฐ. (2564). แนวทางการจัดการเรียนการสอนในโรงเรียนมาตรฐานสากล ฉบับปรับปรุง (พ.ศ.2565). กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน กระทรวงศึกษาธิการ.
อรทัย มูลคำ และสุวิทย์ มูลคำ. (2544). การบูรณาการหลักสูตรและการเรียนการสอนโดยเน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ. กรุงเทพมหานคร: ภาพพิมพ์.
อรุณี ช่วยพัทลุง. (2565). แนวทางการจัดการเรียนรู้ของครูในศตวรรษที่ 21 เครือข่ายศิลาธาร สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษากระบี่. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพุทธบริหารการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
อาภรณ์ ใจเที่ยง. (2550). หลักการสอน. กรุงเทพมหานคร: โอเดียนสโตร์.
Hunter, S. T., & Cushenbery, L. (2011). Leading for innovation: Direct and indirect influences. Advances in Developing Human Resources, 13, 248-265.
IGNITE THAILAND. (2564, 30 กันยายน). บทบาทของผู้เรียนในศตวรรษที่ 21 ที่ต้องมี. https://www.ignitethailand.org/content/7357/ignite
Raja. R.S. (1991). Education for the twenty-first century: Asia-Pacific perspective. Bangkok: UNESCO.
Smith, R., & Lynch, D. (2010). Rethinking teacher education: Teacher education in the knowledge age. Sydney: AACLM.
