การศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อการพัฒนาการเรียนการสอนภาษาจีน คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อการพัฒนาการเรียนการสอนภาษาจีน คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์ 2) ข้อเสนอแนะเกี่ยวกับการพัฒนาการเรียนการสอนภาษาจีน การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงผสานวิธี เครื่องมือที่ใช้เก็บรวบรวมข้อมูล ได้แก่ แบบสัมภาษณ์ และแบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า
1) ปัจจัยความคิดเห็นของอาจารย์ผู้สอน อาจารย์ส่วนใหญ่จบสาขาวิชาภาษาจีน เนื้อหาของวิชาภาษาจีนเป็นเรื่องเกี่ยวกับการฟัง พูด อ่าน และเขียน วิธีการสอนมีหลายวิธี เช่น ฝึกสนทนา อธิบายไวยากรณ์ ฝึกแต่งประโยคและการคัดตัวอักษรจีน กิจกรรมการเรียนการสอนและสื่อหลายรูปแบบ การวัดและประเมินผล ใช้เกณฑ์คะแนน 70:30 พบปัญหาเรื่องหนังสือที่ใช้ยังไม่เป็นมาตรฐานเดียวกัน
2) ปัจจัยทัศนคติที่มีต่อการเรียนการสอนภาษาจีนของนักศึกษา คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์ โดยรวมอยู่ในระดับมาก คือ ด้านอาจารย์ผู้สอน ด้านการเรียนการสอน ด้านการวัดและประเมินผล และด้านเนื้อหารายวิชาในหลักสูตร
3) ข้อเสนอแนะของนักศึกษามีดังนี้ มีการฝึกทักษะทั้งการฟัง การพูด การอ่าน และการเขียนให้มากขึ้น สามารถนำไปประยุกต์ใช้ในสังคม 4.0 อาจารย์ผู้สอนควรเน้นให้ผู้เรียนมีการฝึกทักษะทางภาษามากขึ้น ควรมีสื่อประกอบการสอนมากขึ้น ควรให้ผู้เรียนมีส่วนร่วมในการวัดและประเมินผล
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร
ข้อความที่ปรากฎอยู่ในบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความ และข้อคิดเห็นนั้นไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร
เอกสารอ้างอิง
เขียน ธีระวิทย์ และคณะ. (2551). การเรียนการสอนภาษาจีนในประเทศไทย ระดับอุดมศึกษา. กรุงเทพฯ: สถาบันเอเชียศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชูผิง เป้ย. (2558). ทัศนะของนักศึกษาต่อการเรียนการสอนวิชาภาษาจีน วิทยาลัยการแพทย์ทางเลือก มหาวิทยาลัยราชภัฏจันทรเกษม. สารนิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ธนวัฒน์ มิ่งบรรเจิดสุข. (2550). ทัศนคติต่อการเลือกเรียนวิชาภาษาจีนของนิสิต มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. รายงานการค้นคว้าอิสระศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาจีนในระบบเศรษฐกิจโลก. วิทยาลัยนวัตกรรมสังคม มหาวิทยาลัยรังสิต.
วิภาวรรณ สุนทรจามร. (2559). การพัฒนาระบบการจัดการเรียนการสอนภาษาจีนในประเทศไทย. กรุงเทพฯ: สถาบันเอเชียศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ส่งศรี ชมภูวงศ์. (2547). การวิจัย. นครศรีธรรมราช: มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช.
สำราญ จูช่วย. (2553). ความพึงพอใจของนักศึกษาวิทยาลัยราชพฤกษ์ที่มีต่อการเรียนการสอนวิชาภาษาจีนของครูอาสาชาวจีนระดับอุดมศึกษา. รายงานการวิจัย: วิทยาลัยราชพฤกษ์.
