การพัฒนารูปแบบชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพเพื่อพัฒนาสมรรถนะการจัดการเรียนรู้สู่ความเป็นเลิศด้านอาชีพ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้เป็นการวิจัยและพัฒนา มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) พัฒนารูปแบบชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพเพื่อพัฒนาสมรรถนะการจัดการเรียนรู้สู่ความเป็นเลิศด้านอาชีพ 2) ตรวจสอบรูปแบบชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพเพื่อพัฒนาสมรรถนะการจัดการเรียนรู้สู่ความเป็นเลิศด้านอาชีพ โดยใช้ระเบียบวิธีวิจัยแบบผสานวิธี ออกแบบการวิจัยเป็นแบบรองรับภายใน ด้วยการศึกษาวิธีเชิงคุณภาพ และสนับสนุนด้วยวิธีการเชิงปริมาณ กลุ่มเป้าหมายในการวิจัย คือ ผู้บริหารสถานศึกษา จำนวน 2 คน ครูผู้สอน จำนวน 10 คน และผู้ทรงคุณวุฒิ จำนวน 5 คน รวมทั้งสิ้นจำนวน 17 คน ซึ่งได้มาจากการเลือกแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย 1) แบบวิเคราะห์เอกสาร 2)แบบสัมภาษณ์มีโครงสร้าง และ 3) แบบประเมินความเหมาะสมและความเป็นไปได้ของรูปแบบ วิเคราะห์ข้อมูลโดยการหาค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า 1. รูปแบบชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพเพื่อพัฒนาสมรรถนะการจัดการเรียนรู้ สู่ความเป็นเลิศด้านอาชีพ มีองค์ประกอบ 6 องค์ประกอบ ได้แก่ 1) หลักการ 2) วัตถุประสงค์ 3) กระบวนการ ประกอบไปด้วย 3.1) พิจารณาเป้าหมาย และวางแผนการดำเนินงาน 3.2) ปฏิบัติการสอนและสังเกต ชั้นเรียน 3.3) ขั้นสะท้อนคิด 3.4) ปรับปรุงใหม่ 4) การวัดและการประเมินผล 5) ปัจจัยสำคัญ และ 6) เงื่อนไขสู่ความสำเร็จ 2. ผลการตรวจสอบรูปแบบชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพเพื่อพัฒนาสมรรถนะการจัดการเรียนรู้ สู่ความเป็นเลิศด้านอาชีพ พบว่าโดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด ( = 4.59, S.D. = 0.40)
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร
ข้อความที่ปรากฎอยู่ในบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความ และข้อคิดเห็นนั้นไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551 (ฉบับปรับปรุง 2560).กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2562). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พุทธศักราช 2562 (ฉบับที่ 4). กรุงเทพมหานคร: บริษัทสยามสปอร์ต ซินดิเคท จำกัด.
ชาริณี ตรีวรัญญู. (2557). การพัฒนาบทเรียนร่วมกัน (Lesson Study)ทางเลือกใหม่เพื่อพัฒนาการเรียนการสอน. สืบค้นเมื่อ 30 เมษายน 2565. จากhttps://www.prc.ac.th/document/teacher/curriculum/4c5991e59785af35dc4cb3f2de80863ce8fd1307.pdf
นัตยา หล้าทูนธีรกุล. (2559). PLC การพัฒนําครูเพื่อศิษย์ยุค THAILAND 4.0. ขอนแก่น สำนักงาน เขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาขอนแก่น เขต 5.
พิมพันธ์ เดชะคุปต์. (2562). สร้างนวัตกรรมบนฐานการวิจัย PLC & Logbook. กรุงเทพ:สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
มนตรี แย้มกสิกร. (2561). “ชุมชนการเรียนรู้วิชาชีพ: ความท้าทายต่อการเปลี่ยนตนเองของครู”.ในการประชุมทางวิชาการของคุรุสภา ประจำปี 2559 เรื่อง “การวิจัยนวัตกรรมการเรียนรู้และการจัดการศึกษาเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน”. กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการคุรุสภา.
วรลักษณ์ ชูกำเนิด เอกรินทร์ สังข์ และทองชวลิต เกิดทิพย์. (2557). รูปแบบชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพครูสู่การเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 บริบทโรงเรียนในประเทศไทย .(วิทยานิพนธ์ดุษฎีบัณฑิต).
วรลักษณ์ ชูกำเนิด. (2557). โรงเรียนแห่งชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพครู เพื่อการพัฒนาวิชาชีพครูที่ เน้นผู้เรียนเป็นหัวใจสำคัญ. (ดุษฎีบัณฑิตบริหารการศึกษา), มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
วิจารณ์ พานิช. (2559). บันเทิงชีวิตครูสู่ชุมชนการเรียนรู้. กรุงเทพฯ : มูลนิธิสยามกัมมาจล.
วิชัย วงษ์ใหญ่ และมารุต พัฒพล. (2558). การโค้ชเพื่อการรู้คิดคิด (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: บริษัท จรัลสนิทวงศ์การพิมพ์ จำกัด
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2560). การขับเคลื่อนกระบวนการชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพ.สืบค้นเมื่อ 30 เมษายน 2565. จาก http://www.sakonarea1.go.th/news_file/p76213222146.pdf
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2562). แนวทางการนิเทศเพื่อพัฒนาและส่งเสริมการจัดการเรียนรู้เชิงรุก (Active Learning) ตามนโยบายลดเวลาเรียนเพิ่มเวลารู้. ค้นเมื่อ 20 กันยายน 2564 จากhttp://academic.obec.go.th/images/document/1603180137_d_1.pdf.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ. (2554). การปฏิรูปการศึกษาในทศวรรษที่สอง . กรุงเทพมหานคร: พริกหวานกราฟฟิค.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติพ.ศ. 2560-2579. กรุงเทพ :บริษัท พริกหวานกราฟฟิค จำกัด.
สุพรรณี ชาญประเสริฐ. (2557). การจัดการเรียนรู้วิทยาศาสตร์ในศตวรรษที่ 21. วารสาร สสวท, 42 (185), 10 -13
สุเมธ งามกนก. (2556, มิถุนายน) “การบริหารการศึกษาเพื่อส่งเสริมการศึกษาบทเรียน (Lesson study)”. วารสารวารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา,24(3),37-47
สุรัสวดี หุ่นพยนต์. (2560). การกระจายอำนาจทางการศึกษาจากนโยบายสู่การปฏิบัติ: กรณีศึกษา เปรียบเทียบสถานศึกษาสังกัดองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ของประเทศไทยและเกาหลีใต้. จดหมาย ข่าว วช. ปีที่ 12 ฉบับที่ 70, 2560มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์
Darling-Hammond Linda. (2017). Teacher quality and student achievement : A review of state policy evidence, accessed March 29, 2020, available from https://epaa.asu.edu/ojs/article/viewFile/392/515.
James Bellanca and Ron Brandt. (2010). 21st Century Skills: Rethinking How Students Learn. Solution Tree Press.
Mello, D., & Less, C. A. (2013). Effectiveness of active learning in the arts and sciences. Humanities Department Faculty Publications & Research, Paper 45. Retrieved from http://scholarsarchive.jwu.edu/humanities_fac/45/
