การศึกษาแนวคิดในการพัฒนาวงดนตรีไทยสู่วงดนตรีไทยร่วมสมัย กรณีศึกษาวงเภตรา

Main Article Content

ปนิดา บุญนาคแก้ว
วีระ พันธุ์เสือ

บทคัดย่อ

บทความนี้เป็นส่วนหนึ่งของงานวิจัย เรื่อง การศึกษาแนวคิดในการพัฒนาวงดนตรีไทยสู่วงดนตรีไทยร่วมสมัย กรณีศึกษาวงเภตรา มีจุดมุ่งหมายของการค้นคว้าวิจัยเพื่อศึกษาแนวคิดในการพัฒนาวงดนตรีไทยสู่วงดนตรีไทยร่วมสมัยของวงเภตรา และศึกษาการนำเทคนิคทางดนตรีตะวันตกมาประยุกต์ใช้กับดนตรีไทย โดยใช้การวิจัยเชิงคุณภาพแบบพรรณนาวิเคราะห์ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ คือ 1) แบบสัมภาษณ์ 2) แบบสังเกตแบบมีส่วนร่วม และการบันทึกข้อมูลภาคสนาม ผลการวิจัยพบว่า วงเภตราพัฒนารูปแบบวงดนตรีไทยเดิม ให้เป็นวงดนตรีไทยร่วมสมัย โดยการนำบทเพลงมาเรียบเรียงใหม่เป็นโน้ตเพลงไทย ซึ่งมีความแตกต่างกับโน้ตเพลงของดนตรีตะวันตก (ต้นฉบับ) วงเภตราได้นำจุดเด่นของการบรรเลงเครื่องดนตรีไทยและเครื่องดนตรีตะวันตกมาเรียบเรียงในบทเพลง โดยให้เครื่องดนตรีไทยแต่ละชิ้นทำหน้าที่บรรเลงแทนเครื่องดนตรีตะวันตกที่ตัดออกไป แต่นำเทคนิคการบรรเลงเครื่องดนตรีตะวันตกมาผสมผสานในบทเพลง ทำให้เกิดเป็นแนวเพลงรูปแบบใหม่ ซึ่งวงเภตรามีแนวคิดที่ต้องการปรับเปลี่ยนให้ดนตรีไทยได้รับที่นิยมมากขึ้น จากการที่เครื่องดนตรีไทยสามารถบรรเลงบทเพลงที่เป็นที่นิยมได้ ซึ่งตรงกับแนวคิดการผสมผสานข้ามสายพันธุ์ทางวัฒนธรรมที่ว่าวัฒนธรรมต้องมีการปรับเปลี่ยนตลอดเวลาถึงจะยั่งยืนอยู่ได้ และยังตรงกันกับสัมพันธภาพของวัฒนธรรมที่ก่อรูปลักษณ์ได้หลายรูปแบบ ในกรณีของวงเภตรา คือ การผสมผสาน  ซึ่งเกิดจากการผสมผสานระหว่างดนตรีไทยและดนตรีตะวันตกที่มีความแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง ด้วยเหตุนี้วงดนตรีไทยร่วมสมัย วงเภตรา จึงอยู่บนพื้นฐานของการผสมผสานข้ามสายพันธุ์ทางวัฒนธรรม ก่อให้เกิดเป็นวัฒนธรรมใหม่ และประสบผลสำเร็จด้วยการมีชื่อเสียงในวงกว้าง

Article Details

ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กนกวรรณ เพ็งสว่าง. (2560). ศิลปะการแสดงดนตรีไทยในธุรกิจโฮมสเตย์: กรณีศึกษาบ้านพิมานโฮมสเตย์และดนตรีไทย. วิทยานิพนธ์ศาสตรมหาบัณฑิต การบริหารงานวัฒนธรรม. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. กรุงเทพฯ.

ณัฐชยา นัจจนาวากุล. (2563). พลวัตของการเปลี่ยนแปลงแบบแผนดนตรีไทยสู่ดนตรีไทยร่วมสมัย. วารสารศิลปกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 7(2): 25-40.

พูนพิศ อมาตยกุล. (2554). การก่อเกิดเพลงไทยสากล: แนวคิดด้านดนตรีวิทยา. (พิมพ์ครั้งที่ 16). กรุงเทพฯ: บริษัทอมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง จำกัด (มหาชน).

ภควดี ศรีพูนพันธ์. (2562). การสื่อสารความเป็นไทยผ่านวัฒนธรรมไอดอลญี่ปุ่น: กรณีศึกษาวง BNK48. วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิตสื่อสารมวลชน. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. กรุงเทพฯ.

วิทวัส พลช่วย. (2563). การศึกษาองค์ประกอบของดนตรีไทยในภาพยนตร์เชิงอนุรักษ์ศิลปวัฒนธรรมไทย. ดุษฎีนิพนธ์ศาสตรมหาบัณฑิต สังคีตวิจัยและพัฒนา. มหาวิทยาลัยศิลปากร. กรุงเทพฯ.

วีรวัฒน์ เสนจันทร์ฒิไชย. (2563). กลวิธีการใช้ระบบนิ้วเพื่อบรรเลงซอไทยสําหรับวงดนตรีไทยร่วมสมัย. กรุงเทพฯ: สถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์.