การพัฒนาแบบวัดทุนจิตวิทยาเชิงบวกด้านการเรียนสำหรับนักศึกษาพยาบาล
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาและตรวจสอบคุณภาพแบบวัดทุนจิตวิทยาเชิงบวกด้านการเรียนสำหรับนักศึกษาพยาบาล กลุ่มตัวอย่างในการวิจัย คือ นักศึกษาพยาบาลวิทยาลัยพยาบาลแห่งหนึ่งในกรุงเทพมหานคร ชั้นปีที่ 1– 4 ภาคปลาย ปีการศึกษา 2565 จำนวน 75 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือ แบบวัดทุนจิตวิทยาเชิงบวกด้านการเรียนสำหรับนักศึกษาพยาบาล การวิเคราะห์ข้อมูลประกอบด้วย การวิเคราะห์ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สำหรับการวิเคราะห์เพื่อตรวจสอบคุณภาพเครื่องมือ ประกอบด้วย การวิเคราะห์ความตรงตามเนื้อหาด้วยค่าดัชนีความตรง (IOC) การวิเคราะห์อำนาจจำแนกด้วย t-test และ CITC การวิเคราะห์ความเชื่อมั่นด้วยค่าสัมประสิทธิ์แอลฟาของครอนบาค และการวิเคราะห์ความตรงเชิงโครงสร้างด้วยการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยัน (CFA) ผลพัฒนาและตรวจสอบแบบวัดมีรายละเอียดดังนี้คือ การตรวจสอบความตรงตามเนื้อหาของพฤติกรรมบ่งชี้และนิยาม พบว่า แบบวัดมีค่าดัชนีความตรง (IOC) มากกว่า 0.50 ขึ้นไปทุกพฤติกรรมบ่งชี้ ผลการวิเคราะห์อำนาจจำแนก พบว่า ข้อคำถามทุกข้อสามารถจำแนกกลุ่มสูง-ต่ำได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ผลการวิเคราะห์ความเชื่อมั่นโดยสัมประสิทธิ์แอลฟาของครอนบาค (Cronbach’s Alpha Coefficient) พบว่า มีค่าความเชื่อมั่นทั้งฉบับอยู่ที่ 0.99 และ ผลการตรวจสอบความตรงเชิงโครงสร้างพบว่า ค่าสถิติ RMSEA และ RMR มีค่าน้อยกว่า 0.05 และ GFI AGFI CFI มีค่ามากกว่า 0.90 โมเดลมีความสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์ (Chi-square = 674.90, df = 343, P-value = 0.00, RMSEA = 0.04)
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร
ข้อความที่ปรากฎอยู่ในบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความ และข้อคิดเห็นนั้นไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร
เอกสารอ้างอิง
กนกพร เรืองเพิ่มพูน และคณะ. (2558). ผลของโปรแกรมเสริมสร้างความแข็งแกร่งในชีวิตต่อความวิตกกังวลของนักศึกษาพยาบาล. รามาธิบดีพยาบาลสาร, 2(12): 259–274.
กาญจนา สุทธิเนียม. (2561). การพัฒนาทุนทางจิตวิทยาเชิงบวกของนิสิตครูโดยการให้การปรึกษากลุ่ม. วารสารการพยาบาลจิตเวชและสุขภาพจิต, 32(1): 17-32.
ประกาศกระทรวงศึกษาธิการ มาตรฐานคุณวุฒิระดับปริญญาตรี สาขาพยาบาลศาสตร์ พ.ศ. 2560. (2561, 16 กุมภาพันธ์). ราชกิจจานุเบกษา. เล่มที่ 135 ตอนพิเศษ 1 ง, หน้า 7-11.
พัชราภรณ์ ศรีสวัสดิ์. (2558). การศึกษาและเสริมสร้างทุนทางจิตวิทยาของนิสิต/นักศึกษาโดยการให้คำปรึกษากลุ่ม. วารสารวิจัยทางการศึกษา, 9(2): 131-146.
สายสมร เฉลยกิตติ. (2554). การพัฒนาทุนทางจิตวิทยาเชิงบวกของพยาบาลวิชาชีพ โดยการให้ คำปรึกษากลุ่มแบบบูรณาการ. ปริญญานิพนธ์ปริญญาเอก. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สิริทรัพย์ สีหะวงษ์ และคณะ. (2561). “ปัจจัยที่ส่งผลต่อความเครียดของนักศึกษาคณะพยาบาลศาสตร์มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี”. วารสาร มฉก. วิชาการ, 21(42): 93-106.
อมราพร สุรการ. (2558). การศึกษาปัจจัยเชิงเหตุและผลของทุนทางจิตวิทยาเชิงบวกที่มีต่อความสุขที่แท้จริงและพฤติกรรมการเรียนการสอนของนักศึกษาพยาบาลในมหาวิทยาลัยของรัฐบาล. กรุงเทพฯ: สถาบันวิจัยพฤติกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
Luthans, K. W., & Jensen, S. M. (2005). The Linkage Between Psychological Capital and Commitment to Organizational Mission: A Study of Nurses. Journal of Nursing Administration, (35)(6): 304-310.
