ศีลธรรมแบบปัจเจกบุคคลกับการรับผิดชอบทางสังคมในขงจื่อ
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาศีลธรรมแบบปัจเจกบุคคลและการรับผิดชอบทางสังคมในขงจื่อ การศึกษานี้เป็นการใช้เอกสารและหนังสือ ผลการศึกษาพบว่า ศีลธรรมแบบปัจเจกบุคคลของขงจื่อเป็นการระบุถึงเป้าหมายของการอยู่ร่วมกัน แต่เป้าหมายนี้ถูกมองว่าเป็นเรื่องที่ขงจื่อเสนอไว้แต่ไม่อาจนนำมาปฏิบัติได้จริงในสังคมจึงเป็นแค่อุดมคติจึงเป็นแค่อุดมคติที่ขงจื่อเสนอไว้เท่านั้น ขณะที่การรับผิดชอบทางสังคมเป็นเรื่องของข้อปฏิบัติที่กล่าวถึงการเลือกที่ถูกต้องและเหมาะสม ข้อปฏิบัติที่ว่านี้จึงมีความหลากหลายอันมาจากวิถีของการเลือกที่แตกต่างกันไป แต่ขงจื่อมองว่าการเลือกนั้นไม่ควรจะเลือกแล้วทำลายเป้าหมาย เพราะมองว่าทำไม่ได้ แล้วหลีกหนีไปจากสังคมนั้น แต่ควรเป็นการเลือกที่จะทำวิธีอื่นแต่มีเป้าหมายคือการอยู่ในสังคมต่อไป หากพิจารณาจากแนวคิดทั้ง 2 ด้านนี้จะพบว่าขงจื่อในวัฒนธรรมจีนที่เป็นต้นแบบนั้นมุ่งเน้นไปที่ศีลธรรมแบบปัจเจกบุคคลมากกว่า แต่ในปัจจุบันการพิจารณาขงจื่อกลายเป็นศีลธรรมทางสังคมแทนในแง่ของการเลือกใช้และการนำเสนอการปฏิบัติมากกว่าจะมองไปที่เป้าหมาย ทั้งนี้อาจมาจากการเปลี่ยนแปลงคติความเชื่อที่มุ่งสนใจที่เครื่องมือปฏิบัติตนมากกว่าเป้าหมายเชิงอุดมคติหรือเป็นไปตามเงื่อนไขที่เหล่าศาสนาต่างๆ วางอุดมคติไว้ แต่การปฏิบัติอาจไม่สอดรับกับเป้าหมายนั้นเมื่อเวลาผ่านไป จึงเป็นการเลือกที่สามารถปฏิบัติได้เพื่อให้เหมาะสมกับกาลเวลา
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร
ข้อความที่ปรากฎอยู่ในบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความ และข้อคิดเห็นนั้นไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร
เอกสารอ้างอิง
ขงจื่อ. (2562). หลุนอี่ว์: ขงจื่อสนทนา สุวรรณา สถาอานันท์, ผู้แปล. กรุงเทพมหานคร: โอเพ่น โซไซตี้.
สมภาร พรมทา. (2548). พุทธปรัชญา: มนุษย์ สังคมและปัญหาจริยธรรม. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ศยาม.
สุวรรณา สถาอานันท์. (2556). กระแสธารปรัชญาจีน: ข้อโต้แย้งเรื่องธรรมชาติ อำนาจและจารีต. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพมหานคร: สยามปริทัศน์.
VAN SOPHA DHAMMADHIPO (SIBOUNHEUANG) และคณะ. (2564). "ศึกษาเปรียบเทียบหน้าที่ของผู้ปกครองในพระพุทธศาสนาเถรวาทกับศาสนาขงจื้อ". วารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร, 4(1): 70-80.
Dreyfus, G. B. J. (2003). The Sound of Two Hands Clapping: The Education of a Tibetan Buddhist Monk. Berkeley: University of California Press.
Ayn Rand. (1984). Philosophy: who needs it. New York: New American Library.
Ayn Rand. (1964). The Virtue of Selfishness. New York: New American Library.
P.T.Raju. (2007). Introduction to Comparative Philosophy. Delhi: Motilal Banarsidass Publishers.