PRODUCT DEVELOPMENT OF HOM THONG BANANA PEEL TEA
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objectives of this research were to develop and study the quality of a tea product produced from Hom Thong banana peel from Phetchaburi province. The results of studying the quality of Hom Thong banana peel tea prepared using a hot air oven at a temperature of 55 °C for 6 hours showed that the water activity (aw) of the tea was 0.33. The heavy metals (arsenic, cadmium, lead, mercury, and tin) and the total plate count met the standard criteria according to the notification of the Ministry of Public Health (No. 426) B.E.2564 (2021) regarding teas from plants, and the Thai Community Product Standard: Tea (TCPS. 120/2558). Pathogenic microorganisms; including Salmonella spp., Staphylococcus aureus, and Clostridium spp.; were not found. Aflatoxin contamination was also not found in the Hom Thong banana peel tea. These results indicate that Hom Thong banana peel tea is safe for consumption. A study on the different amounts of tea used for brewing, specifically 3, 5, and 7 grams, was evaluated by 100 general consumers using a 9-point hedonic scale. The results showed that tea brewed with 5 grams of Hom Thong banana peel tea received significantly higher satisfaction ratings in all aspects than the other amounts at a significant level (p<0.05). Regarding consumer acceptance and purchase decisions, the results showed that 98% of consumers accepted the Hom Thong banana peel tea product, and 94% decided to buy it. The results of this study can serve as a guideline for further development of the commercial processing of Hom Thong banana peel tea in the future.
Downloads
Article Details
Copyright Notice
The copyright of research articles published in the VRU Research and Development Journal Science and Technology Journal belongs to the Research and Development Institute, Valaya Alongkorn Rajabhat University under the Royal Patronage. Reproduction of the content, in whole or in part, is prohibited without prior written permission from the university.
Responsibility
The content published in the VRU Research and Development Journal Science and Technology Journal is the sole responsibility of the author(s). The journal does not assume responsibility for errors arising from the printing process.
References
กระทรวงสาธารณสุข. (2563). ประกาศกระทรวงสาธารณสุขฉบับที่ 414 พ.ศ. 2563 เรื่อง มาตรฐานอาหารที่มีสารปนเปื้อน. ราชกิจจานุเบกษาฉบับประกาศ, 137 (ตอน พิเศษที่ 118 ง).
กระทรวงสาธารณสุข. (2564). ประกาศกระทรวงสาธารณสุขฉบับที่ 426 พ.ศ. 2564 เรื่อง ชาจากพืช. ราชกิจจานุเบกษาฉบับประกาศ, 138 (ตอน พิเศษที่ 102 ง).
ณัฐวุฒิ จั่นทอง, และพหล ศักดิ์คะทัศน์. (2559). การยอมรับการผลิตมะม่วงตามหลักเกษตรที่ดีและเหมาะสมของเกษตรกรในอำเภอสามโก้ จังหวัดอ่างทอง. วารสารเกษตร, 32(1), 19-27.
นันทนา แฮวอู. (2548). สถานการณ์ กระบวนการผลิตและการส่งออกกล้วยหอมทองปลอดสารพิษ: ศึกษาเฉพาะกรณี "สหกรณ์การเกษตรท่ายาง จำกัด จังหวัดเพชรบุรี". วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต คณะเศรษฐศาสตร์, มหาวิทยาลัยแม่โจ้.
นันทวดี เนียมนุ้ย, และคณะ. (2565). การศึกษาการปนเปื้อนของเชื้อปรสิตในผัก ที่จำหน่ายในตลาดสดและห้างสรรพสินค้าในเขตธนบุรี กรุงเทพมหานคร. วารสารวิชาการสาธารณสุข, 31(1), 5-13.
บดินทร์ บุตรอินทร์. (2555). สารพิษจากเชื้อรา: อะฟลาทอกซิน. วารสารเทคนิคการแพทย์เชียงใหม่, 45(2), 1-8.
เบญจางค์ อัจฉริยะโพธา, ชลธิษา คณะนา, และนรินรัตน์ แก่นสุข. (2565). การใช้ประโยชน์จากสมุนไพรไทยและใบหญ้าหวานอบแห้งสำหรับการผลิตชาชงดื่ม. วารสารวิจัยและนวัตกรรมทางวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี, 3(2), 1-16.
มาดีนา น้อยทับทิม, วรรษมน วัฑฒนายน, สิรินาถ ชูประจง, ตัซนีม สมวงค์, และวุฒิชัย ศรีช่วย. (2566). ผลของอุณหภูมิ ต่อฤทธิ์ต้านอนุมูลอิสระในชาใบหม่อน และการผลิตชาใบหม่อนผง. วารสารผลิตกรรมการเกษตร, 5(2), 1-9.
วิไล รังสาดทอง. (2543). เทคโนโลยีการแปรรูปอาหาร. กรุงเทพฯ: สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
สถาบันอาหาร กระทรวงอุตสาหกรรม. (ม.ป.ป). อะฟลาทอกซิน (Aflatoxin ). สืบค้นจาก https:// fic.nfi.or.th/foodsafety/upload/damage/pdf/aflatoxin-2.pdf
สิริพร หลอดเงิน. (2548). ชาเขียวเครื่องดื่มยอดฮิต. วารสารสุทธิปริทัศน์, 19(59), 28-36.
สุนันทา คะเนนอก. (2556). การพัฒนาผลิตภัณฑ์ชาเปลือกล้วยน้ำว้าเพื่อสุขภาพ (รายงานวิจัย). คณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี. มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา. พระนครศรีอยุธยา.
สุรชัย อุตมอ่าง, นิรมล อุตมอ่าง, และรัฐนันท์ พงศ์วิริทธิ์ธร. (2558). การยอมรับและพฤติกรรมของผู้บริโภคต่อผลิตภัณฑ์ชาสมุนไพรไทย. วารสารศรีนครินทรวิโรฒวิจัยและพัฒนา (สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์), 7(13), 187-199.
สำนักงานมาตรฐานผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรม. (2558). มาตรฐานผลิตภัณฑ์ชุมชน ชา มผช.120/2558.
สำนักงานมาตรฐานสินค้าเกษตรและอาหารแห่งชาติ. (2556). การปฏิบัติทางการเกษตรที่ดีสำหรับพืชอาหาร. มาตรฐานสินค้าเกษตร (มกษ. 9001-2556).
ศิริลักษณ์ ผกามาศ, เสาวภา โชกระโทก, จิรายุส วรรัตน์โภคา, และศศิธร อินทร์นอก. (2561). การพัฒนาผลิตภัณฑ์ชาย่านางผสมสมุนไพร. วารสารวิทยาศาสตร์บูรพา, 23(3), 1682- 1695.
อรทัย บุญทะวงศ์. (2547). กรรมวิธีและลักษณะคุณภาพของผลิตภัณฑ์มะเกี๋ยง ผงชาละลายที่ผลิตโดยวิธีเคลือบผิวน้ำตาลและวิธีอบแห้งแบบโฟม-แมท. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต. สาขาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีการอาหาร, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
อธิสิทธิ์ นุชเนตร, และสุภาพร เพชรัตน์กูล. (2556). กล้วยหอมทองบ้านลาด : ต้นทุนการผลิตกับความคุ้มค่าในการลงทุน. วารสารเทคโนโลยีภาคใต้, 6(2), 1-8.
Anonymous. (2017). EN ISO 6579-1 Microbiology of the food chain – Horizontal method for the detection, enumeration and serotyping of Salmonella – Part 1: Detection of Salmonella spp. International Organization for Standardization. Geneva. Switzerland.
AOAC. (2019). Offcial methods of analysis of AOAC international. Gaithersburg, MD, USA.
Baskar, R., Shrisakthi, S., Sathyapriya, B., Shyampriya, R., Nithya, R., & Poongodi, P. (2011). Antioxidant potential of peel extracts of banana varieties (Musa sapientum).
Food and Nutrition Sciences, 2, 1128-1133.
Maturin, L., & Peeler, J. T. (2001). Bacteriological analytical manual. Chapter 3: Aerobic Plate Count. Retrieved from https://www.fda.gov/food/laboratory-methods-food/bam-chapter-3-aerobic-plate-count
Okolie, J. A., Henry, O. E., & Epelle, E. I. (2016). Determination of the antioxidant potentials of two different varieties of banana peels in two different solvents. Food and Nutrition Sciences, 7(13), 1253-1261.
Rodriguez, R., Jimenez, A., Fernandez-Bolanos, J., Guillen, R., & Heredia, A. (2006). Dietary fiber from vegetable products as source of functional ingredients. Trends in Food Science and Technology, 17(1), 3-15.
Soltani, M., Alimardani, R., & Omid, M. (2011). Evaluating banana ripening status from measuring dielectric properties. Journal of Food Engineering, 105(4), 625-631.
Solomon, H. M., & Lilly, J. R. T. (2001). Bacteriological analytical manual. Chapter 17: Clostridium botulinum. Retrieved from https://www.fda.gov/food/laboratory-methods-food/bam-chapter-17-clostridium-botulinum
Tallent, S., Hait, J., Bennett, R. W., & Lancette, G. A. (2016). Bacteriological analytical manual. Chapter 12: Staphylococcus aureus. Retrieved from https://www.fda.gov/food/laboratory-methods-food/bam-chapter-12-staphylococcus-aureus
Wachirasiri, P., Julakarangka, S., & Wanlapa, S. (2009). The effects of banana peel preparations on the properties of banana peel dietary fiber concentrate. Songklanakarin Journal of Science & Technology, 31(6), 605-611.
