การพัฒนาศักยภาพการดำเนินงานของวิสาหกิจชุมชนในจังหวัดขอนแก่น
คำสำคัญ:
การพัฒนาศักยภาพ; วิสาหกิจชุมชน ; การดำเนินงานบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) ศึกษาสภาพการดำเนินงาน 2) ศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อการดำเนินงาน และ 3) เพื่อเสนอแนวทางการพัฒนาศักยภาพการดำเนินงานของผู้ประกอบการวิสาหกิจชุมชนในจังหวัดขอนแก่น เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ เก็บรวบรวมข้อมูลจาก กลุ่มวิสาหกิจชุมชนในจังหวัดขอนแก่นที่ผ่านการประเมินศักยภาพวิสาหกิจชุมชนในระดับดี จำนวนทั้งสิ้น 192 ตัวอย่าง ใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการเก็บข้อมูล สถิติที่ใช้ในการวิจัยได้แก่ค่าความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานและการวิเคราะห์องค์ประกอบ
ผลการวิจัยพบว่า (1) สภาพการดำเนินงาน ด้านการจัดการสินค้า/บริการและการผลิตมีค่าเฉลี่ยสูงสุดอยู่ในระดับมาก รองลงมาด้านการบริหารจัดการ ด้านผู้นำ ด้านการจัดการด้านการตลาด ด้านระบบการเงินและการจัดสรรรายได้ ด้านการบริหารสมาชิกและการมีส่วนร่วม ด้านการจัดการความรู้และข้อมูลข่าวสาร และการสร้างเครือข่ายตามลำดับ (2) เมื่อวิเคราะห์ปัจจัยพบว่า ปัจจัยที่ส่งผลต่อการดำเนินงานของวิสาหกิจชุมชนทั้งสิ้น 8 ปัจจัยและ (3) เสนอแนวทางในการพัฒนาการดำเนินงานวิสาหกิจชุมในจังหวัดขอนแก่นควรดำเนินการใน 8 ด้านดังนี้ 1) ด้านการบริหารจัดการ 2) ด้านคุณภาพและมาตรฐาน 3) ด้านภาวะผู้นำ 4) ด้านการบริหารการตลาด 5) ด้านเครือข่าย 6) ด้านการมีส่วนร่วมของสมาชิก 7) ด้านบัญชี/การเงิน และ 8) ด้านการจัดการความรู้
เอกสารอ้างอิง
ชิโนรส เกียรติไพศาล. (2551). การดําเนินงานของกลุ่มวิสาหกิจชุมชนเขตมีนบุรีกรุงเทพมหานคร. ปริญญารัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารทั่วไป. วิทยาลัยการบริหารรัฐกิจ มหาวิทยาลัยบูรพา.
ณัฐพล บัวเปลี่ยนสี ปรีดาพร อารักษ์สมบูรณ์และนิชชาญา นราฐปนนท์. (2560). การพัฒนาศักยภาพของวิสาหกิจชุมชนเพื่อสร้างความเข้มแข็งอย่างยั่งยืน กรณีศึกษาวิสาหกิจชุมชน จังหวัดฉะเชิงเทรา. วารสารบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฎราชนครินทร์. 1(1), 43-49
นวรัตน์ นิธิชัยอนันต์ และนภาพรรณ พัฒนฉัตรชัย. (2561). ศักยภาพทางเศรษฐกิจชุมชนชายแดนไทย-กัมพูชา: กรณีศึกษา ชุมชนบ้านโจรก ตำบลด่าน อำเภอกาบเชิง จังหวัดสุรินทร์. วารสารวิจัยและพัฒนามหาวิทยาลัยราชภัฏเลย. 13(46), 101-111.
นันท์นภัส พงศ์โภคินสถิต. (2552). การบริหารจัดการของผู้ประกอบการวิสาหกิจชุมชน อำเภอเมืองลำปาง จังหวัดลำปาง. หลักสูตรรัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร.
พระราชบัญญัติส่งเสริมวิสาหกิจชุมชน. (2548). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 122 ตอนที่ 6 ก.
เลิศวิโรจน์ โกวัฒนะ. (2561). วิสาหกิจชุมชนแฟร์ 2018 เสริมฐานรากเข้มแข็ง สร้างเศรษฐกิจชุมชน. สืบค้นเมื่อ 13 มกราคม 2562. จาก https://www.ryt9.com/s/prg/2787712.
สยาม ทิมี วิไลวรรณ สมโสภณ และเพ็ญณี แนรอท.(2558). การศึกษาศักยภาพการดำเนินงานของวิสาหกิจชุมชน : กรณีผลิตภัณฑ์จากใยบวบกลุ่มไทเมืองเพีย ตำบลเมืองเพีย อำเภอบ้านไผ่ จังหวัดขอนแก่น. สืบค้นเมื่อ 6 กันยายน 2561. จาก https;//gsbooks.gs.kku.ac.th/58/the 34/th/pdf/HMP32.pdf.
เสถียรณภัส ศรีวะรมย์. (2559). ความคิดเห็นของสมาชิกที่มีต่อการดำเนินการส่งเสริมวิสาหกิจชุมชนของ สำนักงานสายไหม กรุงเทพมหานคร. วารสารบัณฑิตศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฎสวนสุนันทา. 2(1), 208-225.
สุดารัตน์ แช่มเงิน ประเดิม ฉ่ำใจและพัชราวดี ศรีบุญเรือง. (2560). ปัจจัยที่มีผลต่อความสำเร็จของวิสาหกิจชุมชนไวน์ศรีชุมแสง ตำบลท่าไม้รวก อำเภอท่ายาง จังหวัดเพชรบุรี. วารสารเกษตรพระจอมเกล้า. 35(3), 127-136.
สำนักวิชาการ สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร. (2561). การส่งเสริมและพัฒนาวิสาหกิจชุมชนจากภาครัฐ. สืบค้นเมื่อ 20 มกราคม 2562. จาก https://www.parliament.go.th/library.
อัศม์เดชเดชา ปานท่าไข่ และชญาภัทร์ กี่อาริโย. (2561). ศึกษาแนวทางการพัฒนาศักยภาพการดำเนินงานของวิสาหกิจชุมชนแปรรูปผลิตภัณฑ์อาหารในจังหวัดสมุทรปราการ. วารสารพัฒนาเทคนิคศึกษา. 30(106), 150-158.
อุทุมพร จามรมาน. (2523). วิธีวิเคราะห์องค์ประกอบ. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Hair, J. F. Jr. Black, W. C., Babin, B. J. Anderson, R. E. and Tatham, R. L. (2006). Multivariate data analysis. (6th ed). New Jersey: Prentice Hall.
Wronka,M. (2013). Analyzing the success of social enterprises-critical success factors perspspective. Retrieved September 5,2019. from https://www .researchgate.net/publication/255682823.
Yamane,T. (1967). Statistics: An introductory analysis. NewYork: Harper and Row.
