การศึกษาความต้องการและแนวทางการพัฒนาสมรรถนะของครูสอนภาษาจีนในจังหวัดเพชรบูรณ์
A Study of Needs and Guidelines of Chinese Teacher Competency Development Under Phetchabun Province
คำสำคัญ:
สมรรถนะครูสอนภาษาจีน; การสอนภาษาจีนบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาความต้องการและแนวทางในการพัฒนาสมรรถนะของครูสอนภาษาจีนในจังหวัดเพชรบูรณ์ กลุ่มผู้ให้ข้อมูล ได้แก่ ครูสอนภาษาจีนในจังหวัดเพชรบูรณ์ จำนวน 69 คน ได้มาโดยวิธีเลือกแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลได้แก่ แบบสอบถามความต้องการในการพัฒนาสมรรถนะของครูสอนภาษาจีนในจังหวัดเพชรบูรณ์ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
ผลการศึกษา พบว่า
1. ผลการศึกษาความต้องการในการพัฒนาสมรรถนะของครูสอนภาษาจีนในจังหวัดเพชรบูรณ์ ภาพรวมอยู่ในระดับมาก โดยเรียงลำดับค่าเฉลี่ยจากสูงไปต่ำ ได้ดังนี้ 1) ด้านความศรัทธาในวิชาชีพครู 2) ด้านการพัฒนาตนเองในวิชาชีพ 3) ด้านการจัดการเรียนการสอน เทคนิควิธีการสอนและการใช้สื่อเทคโนโลยี 4) ด้านการวัดและการประเมินผลการเรียนรู้ และ 5) ด้านความรู้ทางภาษาและวัฒนธรรมจีน ตามลำดับ
2. ผลการศึกษาแนวทางในการพัฒนาสมรรถนะของครูสอนภาษาจีนในโรงเรียนจังหวัดเพชรบูรณ์ พบว่า สำนักงานเขตพื้นที่ควรจัดอบรม ประชุมเชิงปฏิบัติการในการพัฒนาสมรรถนะของครูสอนภาษาจีน ผู้บริหารสถานศึกษาควรส่งเสริมให้ครูสอนภาษาจีนร่วมชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพ (PLC) ในการแลกเปลี่ยนเรียนรู้และส่งเสริมให้ครูสอนภาษาจีนได้อบรมพัฒนาตนเองอยู่เสมอ
This research aim was to explore the needs and guidelines in developing competencies of Chinese language teachers under Phetchabun province. A sample of 65 Chinese language teachers was purposive election. The instruments were needs questionnaires and the data was analyzed using frequencies, percentages and standard deviations (SD). Consequently, the research findings reveal as follows:
1. Overall, the sample’ needs on competency growth were at a high level, sorted from faith in teaching profession, professional development, learning management, teaching techniques and technology used, assessment and evaluation of students’ learning outcomes, and Chinese language and culture respectively.
2. Guidelines of competency development, found that, the educational service area office should launch workshops for bettering the teachers’ aptitude. In addition, school directors should promote the teachers to partake in Professional Learning Community (PLC) in which they can share expertise as well as to join the trainings regularly.
References
กมลฉัตร กล่อมอิ่ม. (2562). การพัฒนาหลักสูตรสะเต็มศึกษา (พิมพ์ครั้งที่ 2). รัตนสุวรรณการพิมพ์.
จอมพงศ์ มงคลวนิช. (2555). การบริหารองค์การและบุคลากรทางการศึกษา. ทวีพริ้นท์ (1991) จำกัด.
จารุวรรณ จันเลือน. (2557). แนวทางการพัฒนาสมรรถนะครูสังกัดองค์การบริหารส่วนจังหวัดในเขตจังหวัดภาคเหนือ. {วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม.
จิติมา วรรณศรี. (2557). การบริหารงานวิชาการในสถานศึกษา. รัตนสุวรรณการพิมพ์.
ฉัตรชัย หวังมีจงมี และองอาจ นัยพัฒน์. (2560). สมรรถนะของครูไทยในศตวรรษที่ 21: ปรับการเรียน เปลี่ยนสมรรถนะ. Journal of HRintelligence. 12(2), 47-63.
ฉัตรศิริ ปียะพิมลสิทธิ์. (2548). ทฤษฎีการวัดและการทดสอบ. ภาควิชาการประเมินผลและการวิจัย คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยทักษิณ.
นวพร ศรีสุข. (2562). การพัฒนาตัวบ่งชี้สมรรถนะครูสอนภาษาจีนระดับมัธยมศึกษา. [วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตร์มหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
นำโชค บุตรน้ำเพชร. (2562). การพัฒนาวิชาชีพครูสอนภาษาจีนในประเทศไทยตามกรอบมาตรฐานครูสอนภาษาจีนระดับสากลของฮั่นปั้น. Walailak Journal of Social Sciences. 12(2), 298 – 320.
นิทัศน์ ศิริโชติรัตน์. (2560). หลักการบริหารทรัพยากรมนุษย์ในศตวรรษ 21. โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ภาณุเดช จริยฐิตินันท์. (2562). สภาพการเรียนการสอนภาษาจีนในประเทศไทย. สืบค้น 24 พฤษภาคม 2566, จาก http://www.brmpeo.moe.go.th/schoolmapping/Article-Detail/18.
ภูวกร ฉัตรบำรุงสุข. (2559). รายงานการวิจัยเพื่อพัฒนาระบบการจัดการเรียนการสอนภาษาจีนในประเทศไทยระดับมัธยมศึกษา. พริกหวานกราฟฟิค.
วัลภา พงษ์พันธ์. (2560).การส่งเสริมสมรรถนะของครูสอนภาษาจีนระดับมัธยมศึกษาในภาคตะวันออก[ดุษฏีนิพนธ์ปริญญาดุษฏีบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยชลบุรี.
ศักดิ์ไทย สุรกิจบวร. (2549). การแสวงหาและแนวทางการพัฒนาภาวะผูนําของผูบริหารมืออาชีพ กรณีผู้บริหารการศึกษาและผูบริหารสถานศึกษา. สุวีริยาสาส์น.
สฎายุ ธีระวณิชตระกูล. (2556). การบริหารงานบุคคลทางการศึกษา. กราฟิกซิต.
สถาบันทดสอบทางการศึกษาแห่งชาติ. (2564). สอบวิชาความถนัดทางภาษาจีน (PAT 7.4) ปีการศึกษา 2564. สืบค้น 22 สิงหาคม 2566, http://www.newonetresult.niets.or.th
สรสิริ วรรณ และอดิเรก นวลศรี. (2560).การพัฒนาคุณลักษณะครูสอนภาษาจีนระดับมัธยมศึกษาตามแนวคิดการเรียนรู้ควบคู่การปฏิบัติในเขตกรุงเทพฯ และปริมณฑล. Panyapiwat Journal. 9(1), 197-208.
สํานักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2553). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ.2542 และที่แก้ไข. เพิ่มเติม (ฉบับที่ 3) พ.ศ.2553. สำนักนายกรัฐมนตรี.
สํานักงานเลขาธิการ สภาการศึกษา. (2561). การพัฒนาตัวชี้วัดประสิทธิภาพการจัดการเรียนรู้ของสถานศึกษา ระดับการศึกษาขั้นพื้นฐาน. พริกหวานกราฟฟิค.
Douglas, B.H., & Heekyeong Lee. (2015). Teaching by principles: An interactive approach to language pedagogy (4th ed.). U.S.A.. Pearson Education.https://www.ac-orleans-tours.fr/fileadmin/user_upload/anglaisLP/dossier_Indonesia: A profile of exemplary teachers. Indonesian Journal of English
Kemp , Jerrold E. & Dayton, Deane K. (1982). Planing and Producing Instructional Media. New York: Macmillan.
Magginson, D., & Pedler, M. (1992). Self-development: A facilator' guide. London: Mc Graw-Hill.
McClelland, David C.; Winter, David G. (1969). Motivating Economic Achievement. New York: the Free Press.
Xiaoyu Lou . (2561). แนวทางการบริหารการจัดการเรียนรู้ภาษาจีนสำหรับโรงเรียนสองภาษา (ไทย-จีน) สังกัดกรุงเทพมหานคร. วารสารการบริหารการปกครองและนวัตกรรมท้องถิ่น. 2(1), 53-64.
