กลไกการพัฒนาวัฒนธรรมนวัตกรรมของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาขอนแก่น ตามแนวคิด SIPOC MODEL
Mechanism for Developing Innovative Culture of Educational Institutions Under The Secondary Educational Service Area Office Khon Kaen by Based on SIPOC MODEL
คำสำคัญ:
กลไกการพัฒนา; วัฒนธรรมนวัตกรรม; แนวคิด SIPOC MODELบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาองค์ประกอบและตัวบ่งชี้วัฒนธรรมนวัตกรรมของสถานศึกษา 2) ศึกษาสภาพปัจจุบัน สภาพที่พึงประสงค์ และความต้องการจำเป็นในการพัฒนาวัฒนธรรมนวัตกรรมของสถานศึกษา 3) สร้างและประเมินกลไกการพัฒนาวัฒนธรรมนวัตกรรมของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาขอนแก่น ตามแนวคิด SIPOC MODEL กลุ่มตัวอย่างได้แก่ ผู้บริหารและครู จำนวน 454 คน ซึ่งใช้วิธีการสุ่มแบบหลายขั้นตอน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล คือ แบบสอบถาม มีค่าความเที่ยงทั้งฉบับเท่ากับ 0.981
ผลการวิจัย พบว่า 1) วัฒนธรรมนวัตกรรมของสถานศึกษา มี 4 องค์ประกอบ 14 ตัวบ่งชี้ ได้แก่ โครงสร้างองค์กรแบบมีชีวิต ภาวะผู้นำเชิงนวัตกรรม การพร้อมรับความเสี่ยง และวิถีปฏิบัตินวัตกรรม 2) ค่าดัชนีความต้องการจำเป็นของวัฒนธรรมนวัตกรรมของสถานศึกษา ด้านที่มีความต้องการจำเป็นสูงสุด คือ ภาวะผู้นำเชิงนวัตกรรม (PNI Modified = 0.27) กลไกการพัฒนาวัฒนธรรมนวัตกรรมของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาขอนแก่น ตามแนวคิด SIPOC MODEL มีองค์ประกอบ (1) ด้านผู้ส่งมอบปัจจัยนำเข้า (Suppliers) ประกอบไปด้วย หน่วยงานต้นสังกัด และสถานศึกษา (2) ด้านปัจจัยนำเข้า (Inputs) ประกอบไปด้วย ผู้บริหารสถานศึกษา ครู และนักเรียน (3) ด้านกระบวนการทำงาน (Process) ประกอบด้วย ภาวะผู้นำเชิงนวัตกรรม วิถีปฏิบัตินวัตกรรม โครงสร้างองค์กรแบบมีชีวิต และการพร้อมรับความเสี่ยง (4) ด้านผลลัพธ์ (Outputs) ประกอบด้วย ผู้บริหาร ครู และนักเรียน (5) และด้านผู้รับบริการ (Customers) ประกอบด้วย สถานศึกษาอื่นๆ สถานประกอบการ และชุมชน มีผลการประเมินความเป็นไปได้อยู่ในระดับมาก ความเหมาะสมและความเป็นประโยชน์อยู่ในระดับมากที่สุด
References
ขจรศักดิ์ อุดมศักดิ์. พฤติกรรมผู้นำที่ส่งผลต่อพฤติกรรมของบุคลากรในการสร้างวัฒนธรรมนวัตกรรมในองค์กรกรณีศึกษา: บริษัท แพนราชเทวี กรุ๊ป จำกัด (มหาชน) และบริษัทในเครือ. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยธนบุรี. 7(14). 93-105.
โชติพงษ์พันธุ์ สุขศิริมหาไพศาล และคณะ. การพัฒนาองค์การสู่การเป็นองค์การที่ขับเคลื่อนด้วยวัฒนธรรมนวัตกรรมของสถาบันการศึกษาจังหวัดสุรินทร์. วารสารการบริหารการปกครองและนวัตกรรมท้องถิ่น.3(2). 25-38.
ฐิติมา พูลเพชร, วิโรจน์เจษฎาลักษณ์ และจันทนา แสนสุข. การสร้างวัฒนธรรมนวัตกรรมในองค์การ: ปัจจัยเชิงสาเหตุและผลลัพธ์. วารสารวิชาการศิลปศาสตร์ประยุกต์. 11(2). 127-141.
ราตรี เลิศหว้าทอง และพชรวิทย์ จันทร์ศิริสิร (2561). รูปแบบการบริหารจัดการความเสี่ยงงานวิชาการของโรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดองค์การบริหารส่วนจังหวัด. สุทธิปริทัศน์. 32(104). 200-209.
สุคนธ์ สินธพานนท์. (2560). ครูยุคใหม่กับการจัดการเรียนรู้ สู่การศึกษา 4.0 (พิมพ์ครั้งที่ 1). ศูนย์หนังสือจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุรศักดิ์ ชะมารัมย์. (2561). การปรับเปลี่ยนองค์การยุคดิจิทัลสู่การเป็นองค์การที่ขับเคลื่อนด้วยวัฒนธรรมนวัตกรรมที่ยั่งยืนบนพื้นฐานหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์. 20(2). 267-281.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาขอนแก่น. ข้อมูลสารสนเทศทางการศึกษาสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาขอนแก่น ปีการศึกษา 2565 (เอกสารหมายเลข 4/2565). (ออนไลน์) 2565 (อ้างเมื่อ 29 สิงหาคม 2565). จาก http://www.kksec.go.th/
Ahmed, P.K. (1998). Culture and climate for innovation. European Journal of Innovation Management. 1(1). 30-43.
Barbosa, E. (2014). Organizational culture oriented for innovation: Influencing variables. The Matopolska School of Economics in Tarnow Research Papers Collection, 25(2), 37-45.
Dobni, B.C. (2008). Measuring Innovation Culture in Organization the Development of a Generalized Innovation Culture Construct Using Exploratory Factor Analysis. European Journal of Innovation Management. 11(4). 539-559.
Dundon, E. (2002). The Seeds of Innovation: Cultivating the Synergy that Fosters New Ideas. New York: AMACOM.
Furr R., Nathan and Dyer H., Jeffrey. (2014). The Innovator's Method: Bringing the Lean Start-up into Your Organization. Harvard Business School Press.
Likert, R. (1971). Reading in Attitude Theory and Measurement. New York: Wiley and son.
Manoha, S.S., & Pandit, S.R. (2014). Core Values and Beliefs: A Study of Leading Innovative Organizations. Journal of Business Ethics. 125(4). 667-680.
Martin-de-Castro, G., Delgado-Verde, M., Navas-Lopez, J.E., & Cruz-Gonzalez, J. (2013) The moderating role of innovation culture in the relationship between knowledge assets and product innovation. Technological Forecasting & Social Change. 80. 351-363.
O'Reilly, C.A., Chatman, J.A., & Caldwell, D.F. (1991). People and Organizational Culture: A Profile Comparison Approach to Person - Organization Fit. Academy of Management Journal. 34. 487-516.
Porter-O'Grady, T., & Maloch, K. (2010). Innovation leadership: Creating the landscape of healthcare. Sudbury, MA: Jones & Bartlett Learning.
Schein, E.H. (1992). Organizational Culture and Leadership. San Francisco: Jossey-Bass.
Tuna, U. (2015). Innovation Culture and Strategic Human Resource Management in Public and Private Sector within the Framework of Employee Ownership. Social and Behavioral Sciences. 195. 1463-1470.
Wei, Y.,O'Neill, H., Lee, R.P. and Zhou, N. (2013). The Impact of Innovative Culture on Individual Employees: The Moderating Role of Market Information Sharing. J PROD INNOV MANAG. 30(5). 1027-1041.
