EFFECTS OF SOIL-BASED GROWING MEDIA FROM WATER HYACINTH ON THE GROWTH AND YIELD OF WATER SPINACH (IPOMOEA AQUATICA)
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
Soil-based growing media made from water hyacinth is a soil mixture that incorporates water hyacinth and agricultural residues to enhance nutrient content, promote plant growth, and help reduce weed presence in water sources. This study aimed to investigate the effect of soil-based media from water hyacinth on the growth and yield of water spinach (Ipomoea aquatica). The experiment was conducted using a completely randomized design (CRD) with 6 treatments and 4 replications. The six treatments were: Treatment 1 (soil, control), Treatment 2 (soil : coconut dust : rice husk : cow manure : chicken manure at a ratio of 1 : 1 : 1 : 1 : 0.5, v/v), Treatment 3 (soil : coconut dust : rice husk : cow manure : chicken manure : water hyacinth at a ratio of 1 : 1 : 1 : 1 : 0.5 : 1, v/v), Treatment 4 (soil : rice husk : cow manure : chicken manure : water hyacinth at a ratio of 1 : 1 : 1 : 0.5 : 1, v/v), Treatment 5 (soil : coconut dust : cow manure : chicken manure : water hyacinth at a ratio of 1 : 1 : 1 : 0.5 : 1, v/v), and Treatment 6 (soil : cow manure : chicken manure : water hyacinth at a ratio of 1 : 1 : 0.5 : 2, v/v). The results showed that Treatment 5, which included soil, coconut dust, cow manure, chicken manure, and water hyacinth at a ratio of 1: 1 : 1 : 0.5 : 1 (v/v), produced the highest growth and yield of water spinach, with measurements of 0.28 cm for stem diameter, 12.65 leaves per plant, 18.45 cm for leaf length, 15.84 grams of fresh plant weight per plant, 3.79 grams of fresh root weight per plant, 1.40 grams of dry plant weight per plant, and 0.27 grams of dry root weight per plant.
Downloads
Article Details
ลิขสิทธิ์บทความวิจัยที่ได้รับการตีพิมพ์เผยแพร่ในวารสารวิจัยและพัฒนา วไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของสถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ ห้ามนำข้อความทั้งหมดหรือบางส่วนไปพิมพ์ซ้ำ เว้นแต่จะได้รับอนุญาตจากมหาวิทยาลัยเป็นลายลักษณ์อักษร
ความรับผิดชอบ เนื้อหาต้นฉบับที่ปรากฏในวารสารวิจัยและพัฒนา วไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ เป็นความรับผิดชอบของผู้นิพนธ์บทความหรือผู้เขียนเอง ทั้งนี้ไม่รวมความผิดพลาดอันเกิดจากเทคนิคการพิมพ์
References
ขจรยศ ศิรินิล, และอรประภา เทพศิลปวิสุทธิ์. (2563). การพัฒนาวัสดุดินผสมเพื่อการเพาะปลูกผักสลัดกรีนโอ๊ค. แก่นเกษตร, 48(5), 990-1001.
ชนากานต์ เทโบลต์ พรมอุทัย. (2559). สรีรวิทยาพืชไร่. สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ จังหวัดเชียงใหม่.
เฉลิมชัย แพะคำ, บุญร่วม คิดค้า, มนัส ทิตย์วรรณ, และวิพรพรรณ์ เนื่องเม็ก. (2557). การศึกษาปริมาณธาตุอาหารพืชจากปุ๋ยหมักผักตบชวาที่ย่อยสลายโดยเชื้อรา Trichoderma sp. ไอโซเลท UPPY19. แก่นเกษตร. 42(1), 671-676.
ตฤณ ปฐมนิธิภิญโญ, อารียา คงอิ่ม, ทิพย์รัตน์ ร่วมสำโรง, อรสา จัดดีเรียน, และเอกราชันย์ ไชยชนะ. (2565). การผลิตภาชนะชีวภาพจากผักตบชวา. การประชุมวิชาการระดับชาติ ครั้งที่ 14 มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม, 7-8 กรกฎาคม 2565 ณ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม จังหวัดนครปฐม.
ธงชัย มาลา. (2546). ปุ๋ยอินทรีย์และปุ๋ยชีวภาพ : เทคนิคการผลิตและการใช้ประโยชน์. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
นัทธีรา สรรมณี, ปิยกมล อาจจินดา, และกมลชนก พานิชการ. (2566). อิทธิพลของกระบวนการหมักต่อการปลดปล่อยธาตุอาหารไนโตรเจน ฟอสฟอรัส และโพแทสเซียม. PSRU Journal of Science and Technology, 8(1), 1-12, 2023
นุสลาวาตี จูมิง, รุสนีดา ดอเลาะ, ภานุ คะนอง, และจุฑามาศ แก้วมณี. (2565). การผลิตกระถางต้นไม้ที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมจากกากกาแฟ ผักตบชวา และขุยมะพร้าว. การประชุมวิชาการระดับชาติด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี เครือข่ายสถาบันอุดมศึกษาภาคใต้ ครั้งที่ 7 ประจำปี 2565, 10-11 มีนาคม 2565 ณ มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี จังหวัดสุราษฎร์ธานี.
ประยงค์ ธรรมสุภา. (2555). การศึกษาวัสดุปลูกที่เหมาะสมต่อการเจริญเติบโตของดาวเรือง. วารสารวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์, 7(1), 26-31.
ปิยะ ดวงพัตรา. (2553). สารปรับปรุงดิน. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ปุณณดา ทะรังศรี, ชัชวินทร์ นวลศรี, คงเดช พะสีนาม, ธันวมาส กาศสนุก, และจักรกฤช ศรีละออ. (2565). ผลของผักตบชวาหมักร่วมกับของเสียเหลือใช้ต่อการงอกและการเจริญเติบโตของผักกาดหอมพันธุ์กรีนโอ๊ค. Life Sciences and Environment Journal, 23(1), 196-207.
วนิดา ชัยชนะ. (2562). ประสิทธิภาพของปุ๋ยหมักมูลไส้เดือนดินต่อการเจริญเติบโตและการให้ผลผลิตของผักบุ้งจีน. วารสารเกษตรพระวรุณ, 16(1), 81-90.
ศิราณี วงศ์กระจ่าง, และบัญชา รัตนีทู. (2561). ผลของการใช้ดินผสมจากวัสดุเหลือใช้ในท้องถิ่น จ.นราธิวาส ต่อการเจริญเติบโตของผักสลัดกรีนโอ๊ค. แก่นเกษตร, 46(1), 1156-1160.
สามารถ ใจเตี้ย. (2565). ผลของวัสดุปลูกจากวัสดุเหลือใช้ทางการเกษตรต่อการเจริญเติบโตและผลผลิตของผักสลัดใบพันธุ์กรีนโอ๊ค. วารสารผลิตกรรมการเกษตร, 4(3), 13-21.
สุกัญญา จัตตุพรพงษ์, ปฏิมา อู๋สูงเนิน, และอุทัย คันโธ. (2553). เอกสารวิชาการ เรื่องการใช้ประโยชน์จากมูลสัตว์และน้ำเสียจากฟาร์มเลี้ยงสัตว์เป็นปุ๋ยอินทรีย์แบบต่าง ๆ สำหรับพืชเศรษฐกิจ. นครปฐม: สถาบันสุวรรณวาจกกสิกิจเพื่อการค้นคว้าพัฒนาปศุสัตว์และผลิตภัณฑ์สัตว์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตกำแพงแสน.
โสฬส แซ่ลิ้ม. (2559). ปุ๋ยอินทรีย์และการใช้ประโยชน์ในประเทศไทย. กลุ่มวิจัยและพัฒนาการจัดการอินทรีย์วัตถุ. กองเทคโนโลยี ชีวภาพทางดิน กรมพัฒนาที่ดิน. กรุงเทพฯ.
อรประภา อนุกูลประเสริฐ, พิสินี บุญวัฒนากูล, และสมชาย ชคตระการ . (2558). ผลการใช้ปุ๋ยอินทรย์คุณภาพสูง ปุ๋ยเคมี และการใช้ร่วมกันที่มีผลต่อการเจริญเติบโตและการให้ผลผลิตของผักบุ้งจีน (Ipomoea aquatic Forsk.). วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี, 23(6), 971-982.
Balasubramanian, D., Arunachalam, K., Arunachalam A., & Das A.K. (2013). Water hyacinth [Eichhornia crassipes (Mart.) Solms.] engineered soil nutrient availability in a low-land rain-fed rice farming system of north-east India. Ecological Engineering, 58, 3-12.
Khaing, M.T. (2016). Characterization on Organic Fertilizer of Eichhornia crassipes (Mart.) Solms (Beda). Yadanarbon University Research Journal, 7(1), 1-12.
Vidya, S., & Girish, L. (2014). Water hyacinth as a green manure for organic farming. IMPACT: International Journal of Research in Applied, Natural and Social Sciences, 2(6), 65-72.