The Geotourism Development Strategies for Khon Kean Geopark Towards to UNESCO Global Geopark

Main Article Content

Supamitr Jantakham
Danwichai Sairaksa
Rungsan Singhalert

Abstract

The purposes of this research were to develop and evaluate geotourism strategies for Khon
Kaen Geopark towards to UNESCO Global Geopark through research operated using mixed methodologies
with qualitative of conducting strategies plan, collected form In-depth interviews, brainstorming and
focus group with Khon Kean Geopark Committee totally were 55 personal through used SWOT analysis
and TOWS matrix and quantitative of the evaluation of suitability and possibility format for the strategies
with 9 experts in field of geoparks and geotourism in national and global level. The data were analyzed
using descriptive statistics was mean and standard deviation.
The research revealed that the strategies-made conducted had a vision was Khon Kaen Geopark
was a tourism park and dinosaur learning center towards Global Geopark consist of 5 missions, 5 objectives,
5 strategic issues, 11 goals, 22 strategies, 34 indicators, and 78 projects. Five strategic issues included
(1) participatory conservation and protection of geological heritage resources, (2) Geopark holistic
management towards global network, (3) upgrading Khon Kaen Geopark to become UNESCO Global
Geopark for dinosaur and local wisdom tourism, (4) promoting education and communication for
geotourism through innovation and (5) sustainable local economy development. And the results of
evaluating the developed strategies for the geotourism development of Khon Kaen Geopark towards
to UNESCO Global Geopark showed that overall suitable ( gif.latex?\bar{X} = 4.54, S.D. = .569) of the developed strategies
were at a highest level and feasible implementation ( gif.latex?\bar{X} = 4.50, S.D. = .591) of the developed strategies
were at a high level.

Article Details

How to Cite
Jantakham, S., Sairaksa, D., & Singhalert, R. (2020). The Geotourism Development Strategies for Khon Kean Geopark Towards to UNESCO Global Geopark. Journal of Education Rajabhat Maha Sarakham University, 17(1), 599–611. Retrieved from https://so06.tci-thaijo.org/index.php/edu-rmu/article/view/252243
Section
Research Articles

References

กรมทรัพยากรธรณี. (2553). การกำหนดนโยบายและแนวทางการบริหารจัดการแหล่งอนุรักษ์ทางธรณีวิทยา.กรุงเทพมหานคร: กรมทรัพยากรธรณี.
_______ . (2558). แผนแม่บทการบริหารจัดการธรณีวิทยาและทรัพยากรธรณี พ.ศ. 2562-2558. กรุงเทพมหานคร:กรมทรัพยากรธรณี.
_______ . (2558). แผนแม่บทการบริหารจัดการอุทยานธรณีสตูล. กรุงเทพมหานคร: กรมทรัพยากรธรณี.
_______ . (2562, 12 กรกฎาคม). ข่าวแจงการค้นพบไดโนเสาร์ชนิดใหม่ของประเทศไทย. กรุงเทพมหานคร:สืบค้นจาก http://www.dmr.go.th/
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2560, 5 พฤศจิกายน). ยุทธศาสตร์การพัฒนาการท่องเที่ยวของกระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา พ.ศ. 2560-2564. สืบค้นจาก https://mots.go.thกัลยา วานิชย์บัญชา. (2549). สถิติสำหรับงานวิจัย (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร:โรงพิมพ์จุฬาลงกรมหาวิทยาลัย.
จิรศักดิ์ เจริญมิตร, ศิริกรณ์ ถวาย และมนตรี แก่นทอง. (2555). รายงานการสำรวจแหล่งธรณีวิทยาจังหวัดขอนแก่น (รายงานวิชาการอนุรักษ์ธรณีวิทยา 1/2555). กรุงเทพมหานคร: กรมทรัพยากรธรณี.
ดำรงค์ วัฒนา. (2545). คู่มือการจัดทำแผนยุทธศาสตร์สำหรับหน่วยงานภาครัฐ: ยุทธศาสตร์สู่ผลงาน. กรุงเทพมหานคร: สำนักที่ปรึกษากรมอนามัย กระทรวงสาธารณสุข.
ศุภมิตร จันทะคาม. (2559). การท่องเที่ยวเชิงธรณีปรากฏการใหม่ของการพัฒนาท่องเที่ยวที่ยั่งยืน ในรายงานผลการดำเนินงาน ประจำปีงบประมาณ พ.ศ.2559 (ตุลาคม 2558 - กันยายน 2559). ขอนแก่น:สำนักงานทรัพยากรธรณี เขต 2 กรมทรัพยากรธรณี.
_______. (2560). แนวทางการพัฒนาการบริหารจัดการแหล่งท่องเที่ยวเชิงธรณีวิทยาของอุทยานธรณีขอนแก่น อำเภอเวียงเก่า จังหวัดขอนแก่น (วิทยานิพนธ์ปริญญารัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฎสุราษฎร์ธานี, สุราษฎร์ธานี.
_______. (2561). แนวทางการพัฒนาศักยภาพแหล่งธรณีวิทยาเพื่อการท่องเที่ยวเชิงธรณีของอุทยานธรณีขอนแก่น อำเภอเวียงเก่า จังหวัดขอนแก่น (รายงานผลการวิจัย). ขอนแก่น: กรมทรัพยากรธรณี.
ศุภมิตร จันทะคาม และชมพูนุช ชาญวิชา. (2558). การศึกษาการระดมความคิดเห็นด้านการบริหารจัดการและพัฒนาแหล่งอนุรักษ์ธรณีวิทยาเพื่อการพัฒนาอย่างยั่งยืน ในพื้นที่หุบเขาไดโนเสาร์ดึกดำบรรพ์(รายงานผลการวิจัย). ขอนแก่น: กรมทรัพยากรธรณี.
สำนักงานจังหวัดขอนแก่น. (2560). แผนยุทธศาสตร์การพัฒนาจังหวัดขอนแก่น พ.ศ. 2560-2564. ขอนแก่น:สำนักงานจังหวัดขอนแก่น.
_______. (2561). การแต่งตั้งคณะกรรมการอำนวยการอุทยานธรณีขอนแก่น. ขอนแก่น: สำนักงานจังหวัดขอนแก่น.
สำนักงานอุทยานธรณีโคราช. (2560). แนวทางการบริหารจัดการแหล่งธรณีวิทยา แหล่งอนุรักษ์ธรณีวิทยาหรืออุทยานธรณีจังหวัดนครราชสีมา. นครราชสีมา: สำนักงานจังหวัดนครราชสีมา.
สำนักบริหารยุทธศาสตร์กลุ่มจังหวัดร้อยแก่นสารสินธุ์. (2560). แผนพัฒนากลุ่มจังหวัดภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนกลาง พ.ศ. 2561-2564. ร้อยเอ็ด: สำนักบริหารยุทธศาสตร์กลุ่มจังหวัดร้อยแก่นสารสินธุ์.
สุรชัย ศิริพงษ์เสถียร. (2556). ปัญหาการบริหารจัดการอุทยานธรณีประเทศไทย. นนทบุรี: สถาบันพระปกเกล้า.
สุวิมล ติรกานันท์. (2551). การสร้างเครื่องมือวัดตัวแปรในการวิจัยทางสังคมศาสตร์: แนวทางสู่การปฏิบัติ.กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Antic, A., and Tomic, N. (2017). Geoheritage and geotourism potential of the Homolje area (Eastern Serbia). Journal of Acta Geoturistica, 8(1), 67-78.
Certo, S. C., and Peter, P. J. (1988). Strategic management concepts and applications (1st ed.).New York: Random House, Business Division.
Danek, T., and Skupien, P. (2016). Geotourism aspects of the Lufeng Dinosaur National Geopark in Yunnan Province, China. Journal of GeoScience Engineering, LXII(1), 51-57. Retrieved fromhttps://www.researchgate.net/publication/306085444_Geotourism_Aspects_of_the_Lufeng_Dinosaur_National_Geopark_in_Yunnan_Province_China
Dowling, R. K. (2008). The emergence of geotourism and geoparks. Journal of Tourism, 9(2),227–236.
Dowling, R. K. (2010). Geotourism’s global growth. Journal of Geoheritage, 3(1), 1-13.
Farsani, N. T., Coelho, C., and Coasta, C. (2011). Geotourism and geoparks as gateways to sociocultural sustainability in Qeshm Rural area, Iran, Asia Pacific. International Journal ofTourism Research, 13(1), 68 - 81. doi: 10.1002/jtr.800
_______ . (2014). Geo-knowledge management and geoconservation via geoparks and geotourism. Journal of Geoheritage, 6(3), 185–192. doi: 10.1007/s12371-014-0099-7
Gray, M. (2008). Geodiversity: Developing the paradigm. Proceeding of the geologists’ association,119(3-4), 287-298. doi: 10.1016/S0016-7878(08)80307-0 Hose, T. A. (2012). 3G’s for modern geotourism. Journal of Geoheritage, 4(1-2), pp. 7–24.doi: 10.1007/s12371-011-0052-y
Joyce, E. B. (2006). Geomorphological sites and the new geotourism in Australia. Journal ASEG Extended Abstracts, 2006(1), 1-4. doi: 10.1071/ASEG2006ab078
Newsome, D., and Dowling, R. K. (2006). Geotourism’s issues and challenges. In Geotourism,Part Three: Geotourism in Action - Chapter 13 (pp. 242-254). Elsevier, Oxford.
_______ . (2010). Global geotourism perspectives. Oxford, UK: Goodfellow Publishers.Olafsdottir, R., and Tverijonaite, E. (2018). Geotourism: A systematic literature review.Geosciences (Switzerland), 8(7), 1-16. doi: 10.3390/geosciences8070234
UNESCO. (2015). Global geoparks network. Geoparks secretariat, global earth Observations section,division of ecological and earth sciences, Paris. Retrieved from http://www2.unwto.org
_______. (2017). UNWTO annual report 2017. Retrieved from http://www2.unwto.org
Marlina, E. (2016). Geotourism as a strategy of geosite empowerment towards the tourism sustainability in gunungkidul regency, Indonesia. International Journal of Smart Home,10(5), 131-148.