รูปแบบการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐานออนไลน์ที่มีการสนับสนุนการเรียนรู้ด้วยระบบพี่เลี้ยงอัจฉริยะเพื่อส่งเสริมการคิดวิเคราะห์ สำหรับนักศึกษาระดับปริญญาตรี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) พัฒนารูปแบบการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐานออนไลน์ที่มีการสนับสนุนการเรียนรู้ด้วยระบบพี่เลี้ยงอัจฉริยะเพื่อส่งเสริมการคิดวิเคราะห์ สำหรับนักศึกษาระดับปริญญาตรี 2) ประเมินรูปแบบการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐานออนไลน์ที่มีการสนับสนุนการเรียนรู้ด้วยระบบพี่เลี้ยงอัจฉริยะเพื่อส่งเสริมการคิดวิเคราะห์ สำหรับนักศึกษาระดับปริญญาตรี เป็นการวิจัยแบบประสานวิธี (Mixed Method) กลุ่มตัวอย่างได้มาจากการเลือกแบบเจาะจง จำนวน 7 คน ได้แก่ 1) ผู้เชี่ยวชาญด้านการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐาน ด้านการเรียนการสอนผ่านเครือข่าย ด้านระบบพี่เลี้ยงอัจฉริยะ ด้านจิตวิทยา และด้านการสอนทักษะการคิดวิเคราะห์ 2) ผู้ทรงคุณวุฒิ จำนวน 5 คน ได้แก่ ผู้ทรงคุณวุฒิด้านการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐาน ด้านการเรียนการสอนผ่านเครือข่าย ด้านระบบพี่เลี้ยงอัจฉริยะ ด้านจิตวิทยา และด้านการสอนทักษะการคิดวิเคราะห์ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสัมภาษณ์เชิงลึก และแบบประเมินรูปแบบ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ การวิเคราะห์เนื้อหา ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัย พบว่า 1) ผลการพัฒนารูปแบบการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐานออนไลน์ที่มีการสนับสนุนการเรียนรู้ด้วยระบบพี่เลี้ยงอัจฉริยะเพื่อส่งเสริมการคิดวิเคราะห์ สำหรับนักศึกษาระดับปริญญาตรี ประกอบด้วยองค์ประกอบหลัก 2 องค์ประกอบ ดังนี้ (1) องค์ประกอบที่ 1 ส่วนของระบบ ประกอบด้วยโมดูลหลัก 6 โมดูล ได้แก่ (1.1) โมดูลสำหรับผู้สอน (1.2) โมดูลสำหรับผู้เรียน (1.3) โมดูลกิจกรรมการเรียนรู้ (1.4) โมดูลพี่เลี้ยงอัจฉริยะ (1.5) โมดูลแหล่งเรียนรู้ (1.6) โมดูลประเมินผล (2) องค์ประกอบที่ 2 ส่วนของผู้ใช้ ประกอบด้วยผู้ใช้ จํานวน 2 กลุ่ม ได้แก่ (2.1) ผู้เรียน (2.2) ผู้สอน 2) ความเหมาะสมของรูปแบบการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐานออนไลน์ที่มีการสนับสนุนการเรียนรู้ด้วยระบบพี่เลี้ยงอัจฉริยะเพื่อส่งเสริมการคิดวิเคราะห์ สำหรับนักศึกษาระดับปริญญาตรี อยู่ในระดับเหมาะสมมาก
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ข้อกำหนดเบื้องต้นที่ผู้นิพนธ์(ผู้ส่งบทความ) ควรทราบ
1. ผู้นิพนธ์ที่ประสงค์จะลงตีพิมพ์บทความกับวารสาร ตั้งแต่เดือนมกราคม 2563 เป็นต้นไป ให้ใช้รูปแบบใหม่ (Template 2563) โดยสามารถดูตัวอย่างได้ที่เมนู GUIDELINES
2. จะตีพิมพ์และเผยแพร่ได้ ต้องผ่านการประเมินจากผู้ทรงคุณวุฒิ (Peer Review)
3. การประเมินบทความโดยผู้ทรงคุณวุฒิ (Peer Review) เป็นแบบ Double Blind
4. การอ้างอิงบทความใช้หลักเกณฑ์ APA (American Psychological Association) คลิก
5. บทความถูกปฏิเสธการตีพิมพ์ ไม่ผ่านการประเมิน ผู้นิพนธ์ขอยกเลิกเองหรือชำระเงินก่อนได้รับการอนุมัติ ทางวารสารไม่มีนโยบายการคืนเงิน
เอกสารอ้างอิง
กรมวิชาการ, กระทรวงศึกษาธิการ. (2544). หลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2544.กรุงเทพฯ : คุรุสภาลาดพร้าว.
เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์. (2546). การคิดเชิงวิเคราะห์. กรุงเทพฯ : ซัคเชสมีเดีย.
ดวงจันทร์ วรคามิน และคณะ. (2559). โครงการ “การศึกษาความสามารถด้านการคิดวิเคราะห์และการมีจิตสาธารณะเพื่อพัฒนาศักยภาพการเป็นคนดีคนเก่งของนักเรียนไทย”. กรุงเทพฯ : สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.).
บุญชม ศรีสะอาด. (2541). การพัฒนาการสอน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : 2020. เวิลด์มีเดีย.
ไพศาล สุวรรณน้อย. (2562). การเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐาน (Problem–based Learning: PBL). www.ph.kku.ac.th. ขอนแก่น : มหาวิทยาลัยขอนแก่น.(https://ph.kku.ac.th/thai/images/ file/km/pbl-he-58-1.pdf)
วิชัย วงษ์ใหญ และ มารุต พัฒผล. (2562). การจัดการเรียนรู้เพื่อพัฒนาการคิดวิเคราะห์. www.curriculumandlearning.com. กรุงเทพฯ : ศูนย์ผู้นำนวัตกรรมหลักสูตรและการเรียนรู้.
รุ่งทิวา เสาร์สิงห์. (2554). รูปแบบกระบวนการพี่เลี้ยงออนไลน์สำหรับการเรียนแบบอีเลิร์นนิง. วิทยานิพนธ์ ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาเทคโนโลยีสารสนเทศ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
วันเพ็ญ ผลิศร. (2561). ระบบคลาวด์เลิร์นนิงแบบอัจฉริยะเพื่อพัฒนาการรู้ดิจิทัลและทักษะการเรียนรู้แบบร่วมมือกัน. วิทยานิพนธ์. ปรด. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
ศรัณย์ศิริ คัมภิรานนท์. (2562). AI เทคโนโลยอนาคตของประเทศไทย. บทความวิชาการ. กรุงเทพฯ : สํานักวิชาการ สํานักงานเลขาธิการวุฒิสภา.
ศิณาภัส จวนงาม และคณะ. ระบบอัจฉริยะสำหรับค้นหาทักษะทางด้านคอมพิวเตอร์. บทความวิชาการ. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
สนิท ตีเมืองซ้าย. (2552). การพัฒนารูปแบบการเรียนรู้ร่วมกันโดยใช้ปัญหาเป็นหลักที่มีการช่วยเสริมศักยภาพทางการเรียนผ่านเครือข่ายคอมพิวเตอร์. วิทยานิพนธ์ ปรด. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
สำนักงานพัฒนารัฐบาลดิจิทัล. (2562). AI เทคโนโลยีปัญญาประดิษฐ์. กรุงเทพฯ : ส.พิจิตรการพิมพ์.
สุมณฑา จุลชาต. (2555). การพัฒนารูปแบบการพัฒนาวิชาชีพแบบร่วมมือโดยเน้นครูเป็นสำคัญเพื่อส่งเสริมสมรรถนะการจัดการเรียนรู้ที่ส่งเสริมทักษะการคิดวิเคราะห์ของครูโรงเรียนประถมศึกษา. วิทยานิพนธ์ ปร.ด. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
โสภณ ผลประพฤติ. (2557). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนแบบโครงงานบนเครือข่าย ตามแนวทฤษฎีสร้างความรู้ใหม่ด้วยตนเอง. วิทยานิพนธ์ ปร.ด. มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
อรรณพ วุฒิ. (2558). การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมรูปแบบการเรียนการสอนวิชาชีพพื้นฐานแบบโครงงานเป็นฐาน เพื่อเพิ่มความคิดสร้างสรรค์ผู้เรียน. วิทยานิพนธ์ ปร.ด. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
