The Elderly Social Welfare Participation in Ban Donyang, Sila Sub-district, Muang KhonKaen District, KhonKaen Province.
Keywords:
Elders, Participation, Social Welfare.Abstract
This survey research has the objectives to study 1) the personal factors of the elders in Ban Donyang, Sila sub-district, Muang district, Khonkaen province, 2) the participation of the elders to create proper elderly social welfare, and 3) the suggestions to develop elderly social welfare in Ban Donyang, Sila sub-district, Muang district, KhonKaen province. The researchers collected the data from 226 elderly sampling respondents and analyzed the data by percentage, mean, and standard deviation statistics.
The results were as follows:
The respondents, 58 percent, were female, and 42 percent were male. Most of the respondents, 59.29 percent, were age between 60- 69 years old, and they are agrarian, 30.97 percent. The respondents earned lower than 3,000-6,000 bath/ month, and they were married, 46.90 percent. The overall 7 aspects of social welfares: education, health care, residence, occupation and income, social security, social services, and recreation, participation of the elders in social welfare creation was at medium mean level. The elderly social welfare development has continuously developed and related with all parts in the society, government, private, and local organizations to support numbers of elder that has increased. The government should work in proactive methods, for example, the government should motivate and convey to the people that the elders are the valuable person in the society. The transformation of elderly social welfare to the local organizations is one of the ways to arrange proper social welfare for the elders because the local organizations understand and know about the characteristic of elders in their regions.
References
กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ สำนักงานส่งเสริมและสนับสนุนวิชาการ. (2558). การจัดสวัสดิการที่เหมาะสมสำหรับผู้สูงอายุในแต่ละช่วงวัย. รายงานวิจัย. กรุงเทพฯ : กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์.
ชัยพัฒน์ พุฒซ้อนและ กันตพัฒน์ พรศิริวัชรสิน. (2561). แนวทางการแก้ไขปัญหาสวัสดิการสังคมให้กับผู้สูงอายุของประเทศไทย. วารสารส่งเสริมวิจัยทางสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์. 1(1), 24-36.
นันทนา อยู่สบาย (2556). ความต้องการสวัสดิการสังคมของผู้สูงอายุในองค์การบริหารส่วนตำบลศีรษะจระเข้น้อย อำเภอบางเสาธง จังหวัดสมุทรปราการ. ปริญญารัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต (การบริหารทั่วไป). วิทยาลัยการบริหารรัฐกิจ มหาวิทยาลัยบูรพา.
บุหลัน ทองกลีบ. (2550). บทบาทภาครัฐในการจัด สวัสดิการแก่ผู้สูงอายุในเขตกรุงเทพมหานคร. ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์. มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
ยศ วัชระคุปต์. (2555). การประมาณการงบประมาณสำหรับผู้สูงอายุและแหล่งที่มาของเงิน เพื่อเตรียมรองรับ การที่ประเทศไทยจะเข้าสู่สังคมผู้สูงอายุในอนาคต. กรุงเทพฯ : สำนักงานส่งเสริมสวัสดิภาพและพิทักษ์เด็กเยาวชน ผู้ด้อยโอกาส และผู้สูงอายุ (สท.) กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์.
รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย. (2560). รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ. 2560.
สืบค้นเมื่อ 10 สิงหาคม 2562. จาก http://www.ratchakitcha.soc.go.th.
ลัดดา บุญเกิด. (2557). ความต้องการด้านสวัสดิการของผู้สูงอายุในเขตเทศบาลตำบลเกาะจันทร์อำเภอเกาะจันทร์ จังหวัดชลบุรี. วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารทั่วไป วิทยาลัยการบริหารรัฐกิจ. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยบูรพา.
สุดารัตน์ สุดสมบูรณ์. (2557). สวัสดิการผู้สูงอายุ. วารสารเทคโนโลยีภาคใต้. 7(1), 74-82.
สุภาพ หงส์สา. (2553). การมีส่วนร่วมของผู้สูงอายุต่องานด้านสวัสดิการสังคม เทศบาลตำบลแย้มวัฒนา อำเภอเฉลิมพระเกียรติ จังหวัดบุรีรัมย์. วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต. สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์. มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์.
สำนักทะเบียนราษฎร์ ที่ว่าการอำเภอเมืองขอนแก่น. (2562). ข้อมูลจำนวนผู้สูงอายุบ้านดอนยาง ตำบลศิลา อำเภอเมืองขอนแก่น จังหวัดขอนแก่น.
สำเริง จันทรสุวรรณ และสุวรรณ บัวทวน. (2547). ระเบียบวิธีวิจัยทางสังคมศาสตร์. ขอนแก่น : คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น.