การจัดการเรียนการสอนภาษาฮินดีในมหาวิทยาลัยของไทย

บทคัดย่อ

     การวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อหาข้อมูลพื้นฐาน ศึกษาปัญหาและอุปสรรคในการจัดการเรียนการสอนภาษาฮินดีในมหาวิทยาลัยของไทย เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยใช้เครื่องมือแบบสอบถามจากมหาวิทยาลัยที่เปิดการเรียนการสอนภาษาฮินดีทั่วประเทศจำนวน 8 แห่ง ซึ่งจำนวนกลุ่มตัวอย่างทั้งหมดคือ 81 คนมาจากการสุ่มแบบเจาะจงและการเลือก

     ผลวิจัยพบว่า ข้อมูลพื้นฐานแสดงให้เห็นว่ามหาวิทยาลัยที่มีการจัดการเรียนการสอนภาษาฮินดีเป็นมหาวิทยาลัยในกำกับของรัฐบาล และมหาวิทยาลัยของรัฐบาล ข้อมูลของผู้บริหารแสดงให้เห็นว่า มหาวิทยาลัยที่มีการจัดการเรียนการสอนภาษาฮินดีของไทยมีนโยบายปรับปรุงหลักสูตรวิชาภาษาฮินดีตามวาระ ปัญหาที่พบในการจัดการเรียนการสอนภาษาฮินดีคือ ขาดแคลนอาจารย์ผู้สอน จำนวนผู้เรียนน้อยเกินไป และขาดแหล่งเรียนรู้ที่สนับสนุนการเรียน ข้อมูลที่ได้จากผู้สอนแสดงให้เห็นว่า ผู้สอนภาษาฮินดีส่วนใหญ่เป็นชาวไทยมากกว่าเป็นชาวต่างประเทศ เหตุผลการในการเลือกสอนภาษาฮินดีคือ มีใจรักภาษาฮินดี และมีความเชี่ยวชาญ ประสบการณ์การสอนของผู้สอนแบ่งเป็น 2 ระดับ คือ ระดับปริญญาตรี และปริญญาโท ทักษะที่ผู้สอนภาษาฮินดีมีความถนัดมากที่สุดคือการอ่าน ทักษะที่ต้องการพัฒนามากที่สุด ได้แก่ ทักษะการพูด การล่าม และการฟัง ปัญหาและอุปสรรคสำคัญในการจัดการเรียนการสอนภาษาฮินดีคือขาดการสนับสนุนจากสถาบัน และข้อมูลที่ได้จากผู้เรียนแสดงให้เห็นว่า ผู้ที่เรียนภาษาฮินดีเลือกเรียนภาษาฮินดีเพราะความสนใจ ทุกคนเริ่มต้นศึกษาในระดับมหาวิทยาลัย ผู้เรียนคิดว่าภาษาฮินดีมีประโยชน์ในการศึกษาต่อมากที่สุด รองลงมาคือการทำงาน  แรงจูงใจในการเรียนมาจากครูผู้สอน ทักษะที่ผู้เรียนต้องการปรับปรุงมากที่สุดคือ การพูด  ปัญหาการในการเรียนคือสื่อภาษาฮินดีมีจำนวนน้อย แนวโน้มการใช้ภาษาฮินดีในอนาคตผู้เรียนประสงค์ศึกษาต่อ