พลังบวร และการนำหลักธรรมมาใช้ในการบริหารจัดการศูนย์การเรียนรู้การท่องเที่ยวเชิงพุทธ
คำสำคัญ:
พลังบวร, ศูนย์การเรียนรู้การท่องเที่ยวเชิงพุทธ, หลักธรรมบทคัดย่อ
ศูนย์การเรียนรู้ด้านการท่องเที่ยวได้ก่อกำเนิดมาเป็นเวลาหลายปี และในหลายแห่งทั่วประเทศไทย โดยมุ่งเน้นถึงความหลากหลายของสถานที่ แหล่งวัฒนธรรมและศาสนสถานซึ่งมีสิ่งดึงดูดใจและมีปัจจัยที่สนับสนุนให้มีการท่องเที่ยวเกิดขึ้น และพลังสำคัญที่จะช่วยส่งเสริม ผลักดัน และบริหารจัดการให้กลไกการทำงานด้านการวางแผน ประสานงานให้เกิดการบูรณาการกิจกรรมโครงการต่าง ๆสู่การปฏิบัติให้แหล่งการท่องเที่ยวเป็นจุดที่สามารถแบ่งปัน สืบสานประเพณีวัฒนธรรม อัตลักษณ์ความเป็นไทย ได้มีการถ่ายทอดองค์ความรู้ ขยายเครือข่าย สร้างการรับรู้ เผยแผ่ ประชาสัมพันธ์ข้อมูลข่าวสารที่ถูกต้องอย่างมีหลักการและกระบวนการดำเนินงาน ในการบริหารจัดการของ 3 พลัง คือ พลังบวร (บ้าน วัด โรงเรียน) โดยยึดหลักธรรมพุทธธรรมมาเป็นหลักสำคัญเพื่อการันตีความสำเร็จในการบริหารจัดการศูนย์การเรียนรู้การท่องเที่ยวเชิงพุทธ
เอกสารอ้างอิง
กรมการศาสนา กระทรวงวัฒนธรรม. (2561). กระบวนการดำเนินงานชุมชนคุณธรรมขับเคลื่อนด้วยพลังบวรประจำปี 2561. กรุงเทพฯ: กระทรวงวัฒนธรรม.
กระทรวงวัฒนธรรม. (2562). แนวทางการสร้างความเข้มแข็งของ “บวร” เพื่อความมั่นคง มั่งคั่ง ยั่งยืน ของชุมชน คุณธรรมน้อมนำหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง. กรุงเทพฯ: กระทรวงวัฒนธรรม,
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2558). ศูนย์การเรียนรู้ด้านการท่องเที่ยว (Tourism Learning Center) : TAT Review 2558-2560. สืบค้นเมื่อ 19 กันยายน 2563. จาก http://www.etatjournal.com /web/ menu-read-tat/menu-2015/menu-42015/681-42015-tourism-learning-center.
ฐิรชญา มณีเนตร. (2551). การท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน. เอกสารประกอบการสอนวิชาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน. มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
นิคม จารุมณี. (2536). การท่องเที่ยวและการจัดการอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตโต). (2543). การพัฒนาที่ยั่งยืน. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์สหธรรมิก.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตโต). (2551). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลศัพท์. (พิมพ์ครั้งที่ 12). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระวิสุทธิ์ ฐิตวิสุทฺโธ และคณะ, (2549). การพัฒนาศักยภาพการบริหารจัดการท่องเที่ยวเพื่อการส่งเสริมสร้างจิตสำนึกสาธารณในจังหวัดเชียงใหม่. รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ภัทร์สุภา ลีลานภาพรรณ์. (2551). การท่องเที่ยวเชิงพุทธ : ศึกษาเฉพาะกรณีแหล่งวัฒนธรรมในกรุงเทพมหานคร. นครปฐม : มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย.
มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
วินิจ วีรยางกูร. (2532). การจัดการอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว. ม.ป.ท.
เสฐียรพงษ์ วรรณปก. (2536). ข้อมูลเพิ่มเติมจากวาระสุดท้ายของพระพุทธเจ้า. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ธรรมสภา.
