รักษาใจยามป่วยไข้ และธรรมกถา รักษาใจ ยามรักษาคนไข้

Abstract

            หนังสือ “รักษาใจยามป่วยไข้ และธรรมกถา รักษาใจ ยามรักษาคนไข้” เนื้อหารจนาของพระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต) ปีพุทธศักราช 2552 เป็นหนังสือที่น่าศึกษาเป็นอย่างยิ่ง ในเนื้อหากล่าวถึงความสัมพันธ์ของร่างกานและจิตใจ เมื่อกายป่วย จิตใจก็พลอยป่วยไปด้วย และวิธีรักษาใจ แม้ร่างกายจะป่วย แต่จิตใจจะไม่ป่วยตามสำหรับผู้ป่วยและญาติ รวมถึงการรักษาใจยามรักษาคนไข้ของแพทย์ พยาบาล และบุคลากรในโรงพยาบาล

          หนังสือเล่มนี้ เป็นรจนาของพระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต) หน้าปกหนังสือออกแบบเป็นรูปภาพพระสัมมาสัมพุทธเจ้ายกพระหัตถ์แบบประทานพรเป็นครึ่งองค์ ในส่วนท่อนบน มีดอกบัวเริ่มจะบานอยู่ด้านหลังพระสัมมาสัมพุทธเจ้า และมีชื่อหนังสือว่า “รักษาใจยามป่วยไข้” อักษรตัวเข็มใหญ่  มีข้อความว่า “และธรรมกถารักษาใจยามรักษาคนไข้” ในบรรทัดท่อนกลางเป็นตัวเข็มแต่เล็กกว่า และมีข้อความว่า      “พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต)” อีกบรรทัดอยู่ตอนล่างของปกหนังสือ เป็นหนังสือที่มีขนาดจำนวน 62 หน้า กระดาษ A4 พับครึ่ง (เฉพาะที่ท่านรจนาขึ้นมาแต่ไม่กล่าวถึงบทอื่นที่บุคคลอื่นแต่งขึ้นมาประกอบ) จำนวนหน้ามีค่อนข้างน้อยแต่เนื้อหาสาระดีทั้งสำหรับคนป่วยและญาติผู้ป่วย รวมถึงแพทย์ พยาพยาบาล บุคลากรในโรงพยาบาล เป็นหนังสือที่สามารถพกพาสำหรับอ่านได้สะดวกสบาย มีเนื้อหาไม่ยาวจนเกินไป สามารถอ่านจบในเวลาอันรวดเร็ว ภายในเล่มประกอบด้วย 3 ส่วน คือ ส่วนที่ 1 ธรรมกถาสำหรับผู้ป่วย รักษาใจยามป่วยไข้ ซึ่งเป็นการอธิบายถึงการรักษาใจของผู้ป่วย แม้ร่างกายป่วยแต่ใจไม่ป่วย ทำให้ผู้ป่วยที่ไม่มีความทุกข์ มีแต่ใจ และส่วนที่ 2 ธรรมกถาสำหรับญาติของผู้ป่วย ผู้ช่วยให้กำลังใจผู้ป่วยที่สำคัญที่สุดคือญาติที่ต้องต้องรักษาจิตใจตนเองและจิตใจผู้ป่วยให้เข้มแข็ง ส่วนที่ 3 รักษาใจยามรักษาคนไข้ กล่าวถึงบุคลากรโรงพยาบาล นอกจากจะรักษาพยาบาลผู้ป่วยไข้ทั้งทางร่างกายและจิตใจแล้ว ยังต้องรักษาใจตนเองควบคู่ไปด้วย