Academic Administration Towards Excellence According to The Dutiyapāpaṇika Sutta for School Administrators under Mahasarakham Primary Educational Service Area Office 3
Keywords:
Academic Administration, Academic Excellence, Dutiyapāpaṇika SuttaAbstract
This research aimed to: 1) study academic administration towards excellence according to the Dutiyapāpaṇika Sutta for school administrators under Mahasarakham Primary Educational Service Area Office 3; 2) propose guidelines for developing academic administration towards excellence according to the principles of the Dutiyapāpaṇika Sutta for school administrators under Mahasarakham Primary Educational Service Area Office 3. A mixed-methods research approach was employed. The quantitative research instrument was a questionnaire with a reliability coefficient of 0.94. The sample included 167 participants, consisting of school administrators, deputy school directors, and academic administration supervisors. Descriptive statistics such as frequency, percentage, mean, and standard deviation were used for data analysis. The qualitative research instrument was a semi-structured interview, involving 12 key informants selected through purposive sampling. Content analysis was used for qualitative data, presented in narrative form. The research results were as follows: 1. The overall state of academic administration towards excellence according to the Dutiyapāpaṇika Sutta for school administrators was at a high level. The top three aspects with the highest mean scores were: development of the learning process; development and utilization of educational media and technology; school curriculum development. The aspect with the lowest mean score was measurement, evaluation, and credit transfer of learning outcomes. 2. Guidelines for academic administration towards excellence according to the principles of the Dutiyapāpaṇika Sutta recommend the following: administrators should establish a clear vision and goals, plan effectively, and promote professional development for teachers to become academic experts. Teachers should be encouraged to build good interpersonal relationships and foster a collaborative learning community. Efforts should be made to ensure effective curriculum development, learning process improvement, systematic measurement and evaluation, the utilization of educational technology, and effective educational supervision. These efforts aim to develop the school into a center of academic excellence in the future.
References
ฉัตร์นภัส แพทย์สิทธิ์. (2566). รูปแบบการบริหารสถานศึกษาเพื่อความเป็นเลิศทางวิชาการตามหลักอิทธิบาท4 ของโรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเพชรบูรณ์. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ชุติกาญจน์ หลวงแสน. (2564). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความเป็นเลิศในการบริหารงานวิชาการของโรงเรียนขนาดเล็กจังหวัดอุตรดิตถ์. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยราชภัฎอุตรดิตถ์.
ทนง ทศไกร. (2561). กลยุทธ์การพัฒนาภาวะผู้นำของผู้บริหารโรงเรียนประถมศึกษาตามหลักทุติยปาปณิกสูตร ในสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครสวรรค์ เขต 1. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
บุญชม ศรีสะอาด. (2556). การวิจัยเบื้องต้น. พิมพ์ครั้งที่ 9. กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาสาล์น.
พรพิมล แก้วอ่อน. (2564). แนวทางการพัฒนาทักษะภาวะผู้นำในศตวรรษที่ 21 ตามหลักทุติยปาปณิกสูตรของผู้บริหารโรงเรียนในกลุ่มโรงเรียนฟ้าอุดม สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครสวรรค์ เขต 3. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระครูปลัดบุญช่วย โชติวํโส (อุ้ยวงค์). (2566). ภาวะผู้นำทางการศึกษา Educational Leadership.ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตขอนแก่น.
พระครูปลัดบุญช่วย โชติวํโส (อุ้ยวงค์). (2565). การบริหารสถานศึกษาสู่ความเป็นเลิศตามหลักอิทธิบาท 4 ของผู้บริหารโรงเรียนพระปริยัติธรรมแผนกสามัญศึกษา จังหวัดขอนแก่น. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 10(3),1031-1046.
พระครูวินัยธรวรวุฒิ เตชธมฺโม (เฮียงเหี่ย) และคณะ. (2563). นวัตกรรมการบริหารโรงเรียนพระปริยัติธรรม. Journal of Buddhist Education and Research: JBER, 6(2), 370-382.
พระธรรมโกศาจารย์ (ประยูร ธมฺมจิตฺโต). (2549). พุทธวิธีการบริหาร. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระมหาวัฒนะชัย ชยวฑฺฒโน. (2567). แนวทางการพัฒนาภาวะผู้นำตามหลักทุติยปาปณิกสูตรของผู้บริหารโรงเรียนพระปริยัติธรรม จังหวัดหนองคาย. วารสารศรีล้านช้างปริทรรศน์, 8(2), 1-13.
สัมฤทธิ์ กางเพ็งและคณะ. (2567). แนวทางการบริหารงานวิชาการตามหลักอิทธิบาท 4 ของผู้บริหารสถานศึกษาสังกัดองค์การบริหารส่วนจังหวัดขอนแก่น. Journal of Buddhist Education and Research: JBER, 10(2), 16-33.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษามหาสารคาม เขต 3. (2566). แผนปฏิบัติการประจำปีงบประมาณพ.ศ. 2566. มหาสารคาม: สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษามหาสารคาม เขต 3.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน กระทรวงศึกษาธิการ. (2556). คู่มือการบริหารโรงเรียนในโครงการพัฒนาการบริหารรูปแบบนิติบุคคล. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน กระทรวงศึกษาธิการ. (2565). แผนพัฒนาการศึกษาขั้นพื้นฐาน(พ.ศ. 2566-2570) ของสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ.2560-2579.กรุงเทพมหานคร: พริกหวานกราฟฟิค,.
สำนักงานเลขานุการของคณะกรรมการยุทธศาสตร์ชาติ สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2561). ยุทธศาสตร์ชาติ พ.ศ.2561-2580. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
สุภัค ตรังรัตนจิต. (2562). รูปแบบการบริหารงานวิชาการของผู้บริหารโรงเรียนมัธยมศึกษาสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐานภาคกลาง. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย.
Krejcie, R. V. & Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607-610.
Sunthon Saikham et al. (2021). Educational Administration of Buddhist Schools under OBCP. PSYCHOLOGY AND EDUCATION, 58(3), 4210-4212.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2025 Journal of Buddhist Education and Research (JBER)
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
