ภาวะผู้นำยุคดิจิทัลกับการบริหารงานวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษาอาชีวศึกษาเอกชน จังหวัดนครศรีธรรมราช

ผู้แต่ง

  • ภาณิศา นาคปาน มหาวิทยาลัยราชภัฎนครศรีธรรมราช นครศรีธรรมราช ประเทศไทย
  • ธณัฐชา รัตนพันธ์ มหาวิทยาลัยราชภัฎนครศรีธรรมราช นครศรีธรรมราช ประเทศไทย
  • สุภาพ เต็มรัตน์ มหาวิทยาลัยราชภัฎนครศรีธรรมราช นครศรีธรรมราช ประเทศไทย
  • ปราโมทย์ พรหมนิล มหาวิทยาลัยราชภัฎนครศรีธรรมราช นครศรีธรรมราช ประเทศไทย

คำสำคัญ:

ภาวะผู้นำยุคดิจิทัล, การบริหารงานวิชาการ, ผู้บริหารสถานศึกษา

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาภาวะผู้นำยุคดิจิทัลและการบริหารงานวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษาอาชีวศึกษาเอกชนในจังหวัดนครศรีธรรมราช โดยกลุ่มตัวอย่างเป็นครูและบุคลากร 196 คน ใช้แบบสอบถามและสัมภาษณ์เป็นเครื่องมือวิจัย วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน การถดถอยพหุคูณ และการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการศึกษาพบว่า 1) ภาวะผู้นำยุคดิจิทัลของผู้บริหารอยู่ในระดับมาก โดยด้านที่จำเป็นที่สุดคือ การมีวิสัยทัศน์ ทักษะเทคโนโลยีดิจิทัล การสร้างวัฒนธรรมการเรียนรู้ การพัฒนามืออาชีพ และการเป็นพลเมืองดิจิทัล 2) ภาวะผู้นำดิจิทัลส่งผลต่อการบริหารงานวิชาการ โดยด้านที่สำคัญที่สุดคือ งานสื่อการเรียนการสอน อาชีวศึกษาระบบทวิภาคี งานวิทยบริการ หลักสูตร และงานวัดผล 3) ภาวะผู้นำดิจิทัลมีความสัมพันธ์ทางบวกในระดับปานกลางกับการบริหารงานวิชาการ 4) ภาวะผู้นำดิจิทัลสามารถพยากรณ์ประสิทธิผลการบริหารงานวิชาการได้ และ 5) แนวทางการพัฒนาภาวะผู้นำดิจิทัลควรเน้นการสร้างวิสัยทัศน์ การสร้างวัฒนธรรมการเรียนรู้ดิจิทัล การเป็นพลเมืองดิจิทัลที่มีจริยธรรม การพัฒนาทักษะเทคโนโลยีดิจิทัล และการส่งเสริมการพัฒนามืออาชีพผ่านการฝึกอบรมทักษะดิจิทัลสำหรับผู้บริหารและบุคลากร เพื่อให้สามารถใช้เทคโนโลยีได้อย่างมีประสิทธิภาพและยั่งยืน

เอกสารอ้างอิง

กิตติทัศน์ วงค์ศรีดา. (2567). ภาวะผู้นำดิจิทัลของผู้บริหารโดยรวมกับประสิทธิผลการบริหารงานวิชาการในโรงเรียน. วารสารการบริหารการศึกษาและภาวะผู้นำ มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร, 12(48), กรกฎาคม-กันยายน 2567.

กฤติเดช สิงห์ตุย. (2565). คุณลักษณะที่พึงประสงค์ของผู้บริหารสถานศึกษา โรงเรียนประถมศึกษา อำเภอเมืองสมุทรสาคร สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสมุทรสาคร [วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยพะเยา.

กฤษณพงษ์ ศรีทรัพย์. (2565). คุณลักษณะผู้บริหารมืออาชีพที่ส่งผลต่อประสิทธิผลการบริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสกลนคร เขต 1 [วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.

ขวัญพิชชา มีแก้ว. (2562). การบริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อประสิทธิผลของสถานศึกษาสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาจันทบุรี [สารนิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี.

ขวัญฤทัย ภู่สาระ. (2562). ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารสถานศึกษา กับประสิทธิผลของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาพระนครศรีอยุธยา เขต 1 [วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา.

ขุนทอง สุขทวี. (2562). มนุษยสัมพันธ์ของผู้บริหารที่ส่งผลต่อการบริหารงานโรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดองค์การบริหารส่วนจังหวัดศรีสะเกษ [วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ.

คมสันต์ วงษ์ชาล. (2561). คุณลักษณะของผู้บริหารสถานศึกษามืออาชีพตามความคิดเห็นของครูผู้สอนในโรงเรียนมัธยมศึกษา จังหวัดชลบุรี สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 18 [วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยบูรพา.

นภัสรัญช์ สุขเสนา. (2564). ภาวะผู้นำดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อประสิทธิผลการปฏิบัติงานของครูในโรงเรียนประถมศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาชัยภูมิ เขต 2 [วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

พรวิภา เชยกลิ่น. (2566). ภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษายุคดิจิทัล [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยศิลปากร.

มูฮำหมัดรุซลัน ลือบากะลูติง. (2565). ภาวะผู้นำดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาตรัง กระบี่ [สารนิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยหาดใหญ่.

ลักษณ์ประภา สุวรรณสมบัติ. (2565). การบริหารงานวิชาการของผู้บริหารที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพสถานศึกษาตามแบบชีวิตวิถีใหม่สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาจันทบุรี เขต 1 [วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี.

สิรินาถ คงแก้ว. (2566). ภาวะผู้นำดิจิทัลของผู้บริหารกับคุณภาพการศึกษาของโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาชุมพร เขต 1 [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยศิลปากร.

อรอัยริน เลิศจิรชัยวงศา, ลินดา นาคโปย, และกัญกร เอี่ยมพญา. (2564). ทักษะการบริหารของผู้บริหารที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพการบริหารงานวิชาการของสถานศึกษา สังกัดองค์การบริหารส่วนจังหวัดชลบุรี. วารสารสิรินธรปริทรรศน์, 22(1), 270-271.

เอกรัตน์ เชื้อวังคำ. (2564). ภาวะผู้นำดิจิทัลที่ส่งผลต่อองค์การนวัตกรรมของโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุดรธานี เขต 4 [วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

Alexander, G. P. (1990). Asian Indians in the San Fernando Valley: A study of intergenerational culture change (Publication No. 9023456) [Doctoral dissertation, University of California, Los Angeles]. Dissertation Abstracts International, 51(4), 1360.

Block, P. S. (1993). Choosing service over self-interest. Berrett-Koehler.

Chaves, W. V. (2002). An empirical analysis of the effect of work-related values and value congruence on job satisfaction [Doctoral dissertation, The Pennsylvania State University].

Chow, C. W., Harrison, G. L., McKinnon, J. L., & Wu, A. (2002). The organizational culture of public accounting firms: Evidence from Taiwanese local and US affiliated firms. Journal of International Business Studies, 31(3), 489-505. https://doi.org/10.1057/palgrave.jibs.8490916

Cooke, R. A., & Lafferty, J. C. (1987). The reliability of the Organizational Culture Inventory. Human Synergistics.

Cooke, R. A., & Lafferty, J. C. (1989). Level V: Organizational Culture Inventory. Human Synergistics.

Handy, C. B. (1985). Understanding organizations. Penguin Books.

Hampden-Turner, C. (1992). Creating corporate culture: From discord to harmony. Addison-Wesley.

Harrison, R. (1972). Understanding your organization’s character. Harvard Business Review, 50(3), 119-128.

Kolb, D. A., Rubin, I. M., & Osland, J. S. (1991). Organizational behavior: An experiential approach (5th ed.). Prentice-Hall.

Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607-610. https://doi.org/10.1177/001316447003000308

Likert, R. (1932). A technique for the measurement of attitudes. The Science Press.

Nill, A., & Schibrowsky, J. A. (2005). The impact of corporate culture, the reward system, and perceived moral intensity on marketing students' ethical decision making. Journal of Marketing Education, 27(1), 68-80. https://doi.org/10.1177/0273475304273459

Owen, R. (2001). Organizational behavior in education (7th ed.). Allyn and Bacon.

Patterson, J. L., Purkey, S. C., & Parker, J. V. (1986). Productive school systems for a nonrational world. Association for Supervision and Curriculum Development.

Pettigrew, A. M. (1979). On studying organizational cultures. Administrative Science Quarterly, 24(4), 570-581. https://doi.org/10.2307/2392363

Schein, E. H. (2010). Organizational culture and leadership (4th ed.). Jossey-Bass.

Shils, E. A. (1961). Culture and periphery: The logic of personal knowledge. Routledge and Kegan Paul.

Steinhoff, C. R., & Owen, R. G. (1989). The organizational culture assessment inventory: A metaphorical analysis in educational settings. Journal of Educational Administration, 27(3), 17-23. https://doi.org/10.1108/09578238910131746

Wikins, L. A., & Patterson, J. L. (1985). You can't get there from here: What will make culture projects fail. In Gaining control of the corporate culture (pp. 262-291). Jossey-Bass.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2025-03-09

รูปแบบการอ้างอิง

นาคปาน ภ. ., รัตนพันธ์ ธ. ., เต็มรัตน์ ส. ., & พรหมนิล ป. . (2025). ภาวะผู้นำยุคดิจิทัลกับการบริหารงานวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษาอาชีวศึกษาเอกชน จังหวัดนครศรีธรรมราช. Journal of Buddhist Education and Research (JBER), 11(1), 270–282. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/jber/article/view/281928

ฉบับ

ประเภทบทความ

สารบัญ