Flexible Administration: The Key to School Administration in the Era  of Artificial Intelligence (AI)

Nutpavee Banyongsiwakul; Saowanee  Sirisooksil; Parnpitcha  Kanjug

Authors

Nutpavee Banyongsiwakul Educational Administration, Faculty of Education, Khon Kaen University, Thailand
Saowanee Sirisooksil Educational Administration, Faculty of Education, Khon Kaen University, Thailand
Parnpitcha Kanjug Educational Administration, Faculty of Education, Khon Kaen University, Thailand

Keywords:

Flexible Administration, School Management, Artificial Intelligence Era (AI)

Abstract

This academic article aims to elucidate the concepts and principles of Flexible Management in educational institutions during the Artificial Intelligence (AI) era, which is a key factor enabling educational administrators to manage their institutions toward success. The analysis is based on fundamental concepts, theories, and research. Flexible management in educational institutions constitutes an essential principle for guiding educational institutions to success in the AI era due to rapid global changes in both technology and daily life. This flexible management approach helps organizations remain resilient and recover quickly from difficult situations. Therefore, educational administrators, as organizational leaders, must adapt to continuously changing circumstances. Administrators must possess knowledge and capability to implement AI technology appropriately across various contexts and situations. Flexible management thus serves as a crucial key that enables educational administrators to manage their institutions efficiently.

References

กมลวรรณ จันทร. (2564). การบริหารสถานศึกษายุคโลกพลิกผัน ฉลาดรู้เท่าทันดิจิทัล. ใน ประชุมวิชาการ นำเสนอผลงานวิจัยระดับชาติและนานาชาติ ครั้งที่ 14 “Global Goals, Local Actions: Looking Back and Moving Forward 2021” วันที่ 8 สิงหาคม 2564 (หน้า 1002–1010). มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.

กิติพิเชษฐ์ ธูปบูชา, สิทธิพร เขาอุ่น, และสุรพงษ์ วิริยะ. (2566). แนวทางการพัฒนาการจัดการทรัพยากรมนุษย์ในยุค AI. วารสารวิจัยมหาวิทยาลัยเวสเทิร์น มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 9(3), 271–284.

ขวัญข้าว ตะติยรัตน์, ศักดิ์สิทธิ์ ฤทธิลัน, และสุพจน์ ดวงเนตร. (2566). แนวทางการพัฒนาการบริหารสถานศึกษาที่มุ่งเน้นความยืดหยุ่นในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษากาฬสินธุ์ เขต 3. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, 18(3), 236–245.

โชติวริทธิ์ ชัชชัยยากิตติ์. (2564). การบริหารจัดการภาครัฐสมัยใหม่ด้วยปัญญาประดิษฐ์ (AI) ในสถานการณ์ปัจจุบัน. วารสาร มจร เลย ปริทัศน์, 2(3), 175–189.

ปทุมพร เปียถนอม. (2563). ภาวะผู้นำทางการศึกษายุคการแทนที่ด้วยสิ่งใหม่กับทิศทางการศึกษาไทย. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยนครพนม, 10(3), 115–123.

ปริยาภรณ์ ตั้งคุณานันต์. (2563). การบริหารวิชาการในสถานศึกษาเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน (พิมพ์ครั้งที่ 2). ห.จ.ก.มีนเซอร์วิสซัพพลาย; คณะครุศาสตร์อุตสาหกรรมและเทคโนโลยี สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง.

พงศกร ศรีรงค์ทอง. (2565). สถานที่ทำงานที่มีความสุขจากมุมมองของอาจารย์มหาวิทยาลัย. วารสารสุทธิปริทัศน์, 36(2), 150–169.

พระมหาบัณฑิต ปณฺฑิตเมธี. (2566). อนาคตภาพการบริหารมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัยในยุค AI. วารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์, 10(3), 480–492.

พสุ เดชะรินทร์. (2564). ผู้นำที่ต้องการในยุคโควิดควรเป็นอย่างไร. สืบค้นเมื่อ 25 มีนาคม 2568, จาก https://www.bangkokbiznews.com/news/detail/921804

พิกุล นามฮุง. (2565). การบริหารสถานศึกษาในศตวรรษที่ 21. วารสารนวัตกรรมการบริหารการศึกษา, 1(2), 30–43.

พิณภัทรา เวทย์วิทยานุวัฒน์, และชนมณี ศิลานุกิจ. (2566). ภาวะผู้นำแบบยืดหยุ่นของผู้บริหารสถานศึกษาตามการรับรู้ของครู สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษากรุงเทพมหานคร เขต 2. วารสารสหวิทยาการและการจัดการร่วมสมัย, 2(2), 1–13.

ภัทรา จรรยาธรรม. (2564). การบริหารสถานศึกษาเอกชนในยุคดิจิทัล. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร.

รสริน อาจไธสง, ประหยัด ภูมิโคกรักษ์, และพิกุล ภูมิโคกรักษ์. (2564). กลยุทธ์การบริหารบุคคลของสถานศึกษาเอกชนในภาคตะวันออกเฉียงเหนือตามแนวคิดการธำรงรักษาบุคลากรและองค์กรแห่งความสุข. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 6(7), 447–462.

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ. (2565). การบริหารงานแบบยืดหยุ่นและคล่องตัว (Agile Methodology). สืบค้นเมื่อ 26 มีนาคม 2568, จาก https://www.opdc.go.th/opdcinfographic/

สุรพงษ์ มาลี. (2563). คุณลักษณะขององค์กรและกำลังคนที่จะรอดพ้นวิกฤตในศตวรรษที่ 21. วารสารข้าราชการ Civil Service E-Journal, 62(2), 16–20.

สุรศักดิ์ ปาเฮ. (2562). การศึกษาภควันตภาพเรียนได้ทุกหนทุกแห่งและทุกเวลา. แพร่: แพร่ไทยอุตสาหการพิมพ์.

อัจฉรา นิยมาภา. (2564). รูปแบบการบริหารสถานศึกษาวิถีใหม่สู่คุณภาพการศึกษาที่พึงประสงค์ในบริบทที่เปลี่ยนแปลง. วารสารศึกษาศาสตร์ มสธ, 14(2), 178–195.

อำพวรรณ กังวานพณิชย์. (2566). ภาวะผู้นำในยุค Next Normal: นวัตกรรมและเทคโนโลยีในยุคอนาคตทางการศึกษา. วารสารสมาคมพัฒนาวิชาชีพการบริหารการศึกษาแห่งประเทศไทย, 5(2), 37–49.

Mintzberg, H. (1979). The structuring of organizations. Englewood Cliffs, NJ: Prentice-Hall.

Nguyen, G., Dlugolinsky, S., Bobák, M., Tran, V., López García, Á., Heredia, I., Malík, P., & Hluchý, L. (2020). Machine learning and deep learning frameworks and libraries for large scale data mining: A survey. Artificial Intelligence Review, 52(1), 77–124. https://doi.org/10.1007/s10462-018-09679-z

Robbins, S. P., & Judge, T. A. (2018). Organizational behavior (18th ed.). London, England: Pearson Education.