Flexible Administration: The Key to School Administration in the Era  of Artificial Intelligence (AI)

ณัฐปวีย์  บรรยงศิวกุล; เสาวนี  สิริสุขศิลป์; ปารย์พิชชา  ก้านจักร

ผู้แต่ง

ณัฐปวีย์ บรรยงศิวกุล สาขาวิชาการบริหารการศึกษา, คณะศึกษาศาสตร์, มหาวิทยาลัยขอนแก่น, ประเทศไทย
เสาวนี สิริสุขศิลป์ สาขาวิชาการบริหารการศึกษา, คณะศึกษาศาสตร์, มหาวิทยาลัยขอนแก่น, ประเทศไทย
ปารย์พิชชา ก้านจักร สาขาวิชาการบริหารการศึกษา, คณะศึกษาศาสตร์, มหาวิทยาลัยขอนแก่น, ประเทศไทย

คำสำคัญ:

การบริหารแบบยืดหยุ่น, การบริหารสถานศึกษา, ยุคปัญญาประดิษฐ์ (AI)

บทคัดย่อ

บทความวิชาการนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ อธิบายแนวคิด หลักการการบริหารสถานศึกษาแบบยืดหยุ่น (Flexible Management) ในยุคปัญญาประดิษฐ์ (AI) คือ กุญแจสำคัญที่จะให้ทำผู้บริหารสถานศึกษาสามารถบริหารจัดการไปสู่ความสำเร็จได้ โดยทำการวิเคราะห์บนพื้นฐานของแนวคิด ทฤษฎี และการวิจัย ซึ่งการบริหารสถานศึกษาแบบยืดหยุ่นเป็นหลักการที่สำคัญในการนำพาสถานศึกษาไปสู่ความสำเร็จในยุคปัญญาประดิษฐ์ (AI) เนื่องจากสถานการณ์และการเปลี่ยนของโลกอย่างรวดเร็วไม่ว่าจะเป็นเทคโนโลยีหรือแม้แต่การดำเนินชีวิต การบริหารแบบยืดหยุ่นจะช่วยให้องค์กรสามารถยืนหยัดและฟื้นตัวจากสถานการณ์ที่ยากลำบากได้อย่างรวดเร็ว ดังนั้น ผู้บริหารสถานศึกษาซึ่งเป็นผู้นำขององค์กร ต้องปรับตัวให้สอดคล้องกับสถานการณ์ที่เปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา ผู้บริหารต้องมีความรู้และสามารถนำเทคโนโลยี AI มาปรับใช้ให้เหมาะสมกับบริบทและสถานการณ์ต่างๆ การบริหารแบบยืดหยุ่น จึงเป็นกุญแจสำคัญที่จะช่วยให้ผู้บริหารสถานศึกษาบริหารจัดการได้อย่างมีประสิทธิภาพ

เอกสารอ้างอิง

กมลวรรณ จันทร. (2564). การบริหารสถานศึกษายุคโลกพลิกผัน ฉลาดรู้เท่าทันดิจิทัล. ใน ประชุมวิชาการ นำเสนอผลงานวิจัยระดับชาติและนานาชาติ ครั้งที่ 14 “Global Goals, Local Actions: Looking Back and Moving Forward 2021” วันที่ 8 สิงหาคม 2564 (หน้า 1002–1010). มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.

กิติพิเชษฐ์ ธูปบูชา, สิทธิพร เขาอุ่น, และสุรพงษ์ วิริยะ. (2566). แนวทางการพัฒนาการจัดการทรัพยากรมนุษย์ในยุค AI. วารสารวิจัยมหาวิทยาลัยเวสเทิร์น มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 9(3), 271–284.

ขวัญข้าว ตะติยรัตน์, ศักดิ์สิทธิ์ ฤทธิลัน, และสุพจน์ ดวงเนตร. (2566). แนวทางการพัฒนาการบริหารสถานศึกษาที่มุ่งเน้นความยืดหยุ่นในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษากาฬสินธุ์ เขต 3. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, 18(3), 236–245.

โชติวริทธิ์ ชัชชัยยากิตติ์. (2564). การบริหารจัดการภาครัฐสมัยใหม่ด้วยปัญญาประดิษฐ์ (AI) ในสถานการณ์ปัจจุบัน. วารสาร มจร เลย ปริทัศน์, 2(3), 175–189.

ปทุมพร เปียถนอม. (2563). ภาวะผู้นำทางการศึกษายุคการแทนที่ด้วยสิ่งใหม่กับทิศทางการศึกษาไทย. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยนครพนม, 10(3), 115–123.

ปริยาภรณ์ ตั้งคุณานันต์. (2563). การบริหารวิชาการในสถานศึกษาเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน (พิมพ์ครั้งที่ 2). ห.จ.ก.มีนเซอร์วิสซัพพลาย; คณะครุศาสตร์อุตสาหกรรมและเทคโนโลยี สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง.

พงศกร ศรีรงค์ทอง. (2565). สถานที่ทำงานที่มีความสุขจากมุมมองของอาจารย์มหาวิทยาลัย. วารสารสุทธิปริทัศน์, 36(2), 150–169.

พระมหาบัณฑิต ปณฺฑิตเมธี. (2566). อนาคตภาพการบริหารมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัยในยุค AI. วารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์, 10(3), 480–492.

พสุ เดชะรินทร์. (2564). ผู้นำที่ต้องการในยุคโควิดควรเป็นอย่างไร. สืบค้นเมื่อ 25 มีนาคม 2568, จาก https://www.bangkokbiznews.com/news/detail/921804

พิกุล นามฮุง. (2565). การบริหารสถานศึกษาในศตวรรษที่ 21. วารสารนวัตกรรมการบริหารการศึกษา, 1(2), 30–43.

พิณภัทรา เวทย์วิทยานุวัฒน์, และชนมณี ศิลานุกิจ. (2566). ภาวะผู้นำแบบยืดหยุ่นของผู้บริหารสถานศึกษาตามการรับรู้ของครู สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษากรุงเทพมหานคร เขต 2. วารสารสหวิทยาการและการจัดการร่วมสมัย, 2(2), 1–13.

ภัทรา จรรยาธรรม. (2564). การบริหารสถานศึกษาเอกชนในยุคดิจิทัล. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร.

รสริน อาจไธสง, ประหยัด ภูมิโคกรักษ์, และพิกุล ภูมิโคกรักษ์. (2564). กลยุทธ์การบริหารบุคคลของสถานศึกษาเอกชนในภาคตะวันออกเฉียงเหนือตามแนวคิดการธำรงรักษาบุคลากรและองค์กรแห่งความสุข. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 6(7), 447–462.

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ. (2565). การบริหารงานแบบยืดหยุ่นและคล่องตัว (Agile Methodology). สืบค้นเมื่อ 26 มีนาคม 2568, จาก https://www.opdc.go.th/opdcinfographic/

สุรพงษ์ มาลี. (2563). คุณลักษณะขององค์กรและกำลังคนที่จะรอดพ้นวิกฤตในศตวรรษที่ 21. วารสารข้าราชการ Civil Service E-Journal, 62(2), 16–20.

สุรศักดิ์ ปาเฮ. (2562). การศึกษาภควันตภาพเรียนได้ทุกหนทุกแห่งและทุกเวลา. แพร่: แพร่ไทยอุตสาหการพิมพ์.

อัจฉรา นิยมาภา. (2564). รูปแบบการบริหารสถานศึกษาวิถีใหม่สู่คุณภาพการศึกษาที่พึงประสงค์ในบริบทที่เปลี่ยนแปลง. วารสารศึกษาศาสตร์ มสธ, 14(2), 178–195.

อำพวรรณ กังวานพณิชย์. (2566). ภาวะผู้นำในยุค Next Normal: นวัตกรรมและเทคโนโลยีในยุคอนาคตทางการศึกษา. วารสารสมาคมพัฒนาวิชาชีพการบริหารการศึกษาแห่งประเทศไทย, 5(2), 37–49.

Mintzberg, H. (1979). The structuring of organizations. Englewood Cliffs, NJ: Prentice-Hall.

Nguyen, G., Dlugolinsky, S., Bobák, M., Tran, V., López García, Á., Heredia, I., Malík, P., & Hluchý, L. (2020). Machine learning and deep learning frameworks and libraries for large scale data mining: A survey. Artificial Intelligence Review, 52(1), 77–124. https://doi.org/10.1007/s10462-018-09679-z

Robbins, S. P., & Judge, T. A. (2018). Organizational behavior (18th ed.). London, England: Pearson Education.