การจัดการภาพลักษณ์ของโรงเรียนอนุบาลโรจนวิทย์ จังหวัดพิษณุโลก ในสถานการณ์วิกฤติไวรัสโคโรน่า 2019

บุษกร  แก้ววัน; กิตติมา  ชาญวิชัย

ผู้แต่ง

บุษกร แก้ววัน คณะบริหารธุรกิจ เศรษฐศาสตร์ และการสื่อสาร, มหาวิทยาลัยนเรศวร, พิษณุโลก, ประเทศไทย
กิตติมา ชาญวิชัย คณะบริหารธุรกิจ เศรษฐศาสตร์ และการสื่อสาร, มหาวิทยาลัยนเรศวร, พิษณุโลก, ประเทศไทย

คำสำคัญ:

การจัดการ, ภาพลักษณ์ของโรงเรียน, สถานการณ์วิกฤติไวรัสโคโรน่า 2019

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษากระบวนการจัดการภาพลักษณ์องค์กรของโรงเรียนอนุบาลโรจนวิทย์ จังหวัดพิษณุโลก และ 2) ศึกษาเครื่องมือและช่องทางการสื่อสารของโรงเรียนในสถานการณ์วิกฤตไวรัสโคโรนา 2019 โดยใช้การวิจัยเชิงคุณภาพผ่านการสัมภาษณ์เชิงลึกกับผู้บริหารและผู้ปฏิบัติงาน จำนวน 5 คน ผลการวิจัยพบว่า โรงเรียนมีการวางแผนจัดการภาพลักษณ์ในช่วงวิกฤตอย่างเป็นระบบ ทั้งในด้านการส่งเสริม ป้องกัน รักษา และปรับปรุงภาพลักษณ์ให้สอดคล้องกับสถานการณ์ โดยใช้สื่อสารหลากหลายรูปแบบ เช่น สื่อสิ่งพิมพ์ สื่อดิจิทัล และกิจกรรม เพื่อสร้างความเชื่อมั่นในการจัดการเรียนการสอนรูปแบบใหม่ พร้อมทั้งมีแนวทางการแก้ไขปัญหาและพัฒนาการสื่อสารอย่างเหมาะสม เพื่อรักษาความน่าเชื่อถือขององค์กรในช่วงภาวะวิกฤต

เอกสารอ้างอิง

กัลยา ทิพย์ประชาบาล, & ศันสนีย์ จะสุวรรณ์. (2559). แนวปฏิบัติที่ดีในการบริหารโรงเรียนอนุบาลเอกชนตามแนวโรงเรียนอนุบาลแสงโสม. วารสารระดับบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา. สืบค้นจาก http://www.journalgrad.ssru.ac.th/index.php/5-03/article/view/417

กิตติมา ชาญวิชัย. (2562). การบริหารชื่อเสียงองค์กร กรณีศึกษา บริษัท ปตท. จำกัด (มหาชน) (รายงานวิจัย). มหาวิทยาลัยนเรศวร.

ฟ้าใส นามเทียร. (2557). ปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจของผู้ปกครองในการส่งบุตรหลานเข้าเรียนอนุบาลเอกชนขนาดเล็กในกรุงเทพมหานคร. วารสารอิเล็กทรอนิกส์ทางการศึกษา, 14(3), 327–338.

มัติกร บุญคง. (2562). การสื่อสารภาพลักษณ์องค์กรของสถาบันอุดมศึกษาเอกชน: กรณีศึกษามหาวิทยาลัยรังสิต (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยรังสิต.

วิรัช ลภิรัตนกุล. (2546). การประชาสัมพันธ์. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

วิลาส ฉ่ำเลิศวัฒน์. (2556). Digital การตลาดยุคใหม่ เจาะใจลูกค้า. กรุงเทพฯ: โปรวิชั่น.

ศรายุทธ์ ตรีรมณ์. (2561). รูปแบบการสร้างภาพลักษณ์ของโรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน กระทรวงศึกษาธิการ (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). วิทยาลัยเทคโนโลยีสยาม.

สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2560). หลักสูตรการศึกษาปฐมวัย พุทธศักราช 2560. สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.

สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมการศึกษาเอกชน. (2563). แนวทางดำเนินการเพื่อการประกันคุณภาพและการรับรองมาตรฐานคุณภาพการศึกษาของโรงเรียนเอกชน. สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมการศึกษาเอกชน.

สำนักงานศึกษาธิการจังหวัดพิษณุโลก. (2562). ข้อมูลพื้นฐานสถานศึกษาเอกชน ประจำปีการศึกษา 2562. สืบค้นจาก https://drive.google.com/file/d/1UhQpMRvOAeKzdOTdl0SvuVm2knlJa4Hl/view

สิรินญา พิชัยรัตน์. (2563). กลยุทธ์การประชาสัมพันธ์ผ่านสื่อสังคมออนไลน์ของขบวนการนักเรียนนักศึกษาในภาวะวิกฤตการเมืองไทย พ.ศ. 2563. วารสารนิเทศศาสตร์และนวัตกรรมการสื่อสาร, 8(4). https://doi.org/10.60101/jimc2023.84

สุวิมล มธุรส. (2564). การจัดการศึกษาในระบบออนไลน์ในยุค New Normal COVID-19. วารสารรัชต์ภาคย์, 15(40), 33–42.

Argenti, P. (2009). Corporate communication. Irwin/McGraw-Hill.

Coombs, W. T., & Holladay, S. J. (2015). The role of communication strategies in crisis management. Journal of Public Relations Research, 27(3), 200–214. https://doi.org/10.1080/1062726X.2015.1007995

Dowling, G. R. (1986). Corporate image: A conceptual framework for strategic planning. Strategic Management Journal, 7(1), 109–122. https://doi.org/10.1002/smj.4250070109

Ganesan, S., & Hess, R. (1997). Dimensions and levels of trust: Implications for commitment to a relationship. Marketing Letters, 8(4), 439–448. https://doi.org/10.1023/A:1007955514781

Kim, S., & Ferguson, M. A. (2018). Social media platforms and organizational crisis management. International Journal of Strategic Communication, 12(2), 133–151. https://doi.org/10.1080/1553118X.2018.1425698

Nguyen, N., & LeBlanc, G. (2001). Corporate image and corporate reputation in customers’ retention decisions in services. Journal of Retailing and Consumer Services, 8(4), 227–236. https://doi.org/10.1016/S0969-6989(00)00029-1