การพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้ตามแนวคิดของโคดายร่วมกับการสอนทักษะปฏิบัติของแฮร์โรว์ เพื่อพัฒนาทักษะการเป่าเมโลเดียน  ของนักเรียนระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 6

พิมลพรรณ  ลือเฟื่อง; ชำนาญ  ปาณาวงษ์

ผู้แต่ง

พิมลพรรณ ลือเฟื่อง คณะศึกษาศาสตร์, มหาวิทยาลัยนเรศวร, พิษณุโลก, ประเทศไทย
ชำนาญ ปาณาวงษ์ คณะศึกษาศาสตร์, มหาวิทยาลัยนเรศวร, พิษณุโลก, ประเทศไทย

คำสำคัญ:

กิจกรรมการเรียนรู้, รูปแบบการสอนทักษะปฏิบัติแฮร์โรว์ร่วมกับแนวคิดของโซลตาน โคดาย, ทักษะการเป่าเมโลเดียน

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงพัฒนา (R&D) ที่มีจุดมุ่งหมาย 3 ประการ คือ 1) เพื่อสร้างและหาประสิทธิภาพของกิจกรรมการเรียนรู้ตามแนวคิดโคดายร่วมกับการสอนทักษะปฏิบัติของแฮร์โรว์ ตามเกณฑ์ 80/80 2) เพื่อศึกษาผลการใช้กิจกรรมการเรียนรู้ตามแนวคิดโคดายร่วมกับการสอนทักษะปฏิบัติของแฮร์โรว์ โดย 2.1) เปรียบเทียบทักษะการอ่านโน้ตดนตรีสากล ด้วยกิจกรรมการเรียนรู้ตามแนวคิดโคดายร่วมกับการสอนทักษะปฏิบัติของแฮร์โรว์กับเกณฑ์ร้อยละ 80 2.2) เปรียบเทียบทักษะการเป่าเมโลเดียน ด้วยกิจกรรมการเรียนรู้ตามแนวคิดโคดายร่วมกับการสอนทักษะปฏิบัติของแฮร์โรว์กับเกณฑ์ร้อยละ 80 และ 3) เพื่อศึกษาความพึงพอใจที่มีต่อกิจกรรมการเรียนรู้ตามแนวคิดโคดายร่วมกับการสอนทักษะปฏิบัติของแฮร์โรว์ กลุ่มตัวอย่าง คือ นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2567 โรงเรียนวัดปรือกระเทียม จำนวน 13 คน ได้มาจากการเลือกแบบเจาะจง (Purposive Sampling) เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ กิจกรรมการเรียนรู้ตามแนวคิดโคดายร่วมกับการสอนทักษะปฏิบัติของแฮร์โรว์ แบบวัดทักษะการอ่านโน้ตดนตรีสากล แบบวัดทักษะการเป่าเมโลเดียน และแบบวัดความพึงพอใจของนักเรียน สถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติทดสอบ One sample Wilcoxon signed rank test ผลการวิจัยพบว่า กิจกรรมการเรียนรู้ที่พัฒนาขึ้นมีประสิทธิภาพเท่ากับ 78.52/81.73 โดยนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ที่เรียนด้วยกิจกรรมการเรียนรู้ตามแนวคิดโคดายร่วมกับการสอนทักษะปฏิบัติของแฮร์โรว์ มีทักษะการอ่านโน้ตดนตรีสากลหลังเรียนสูงกว่าเกณฑ์ร้อยละ 80 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และมีทักษะการเป่าเมโลเดียนหลังเรียนสูงกว่าเกณฑ์ร้อยละ 80 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และมีความพึงพอใจต่อกิจกรรมการเรียนรู้ตามแนวคิดโคดายร่วมกับการสอนทักษะปฏิบัติของแฮร์โรว์ ภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด ( = 4.68, และ S.D. = 0.13)

เอกสารอ้างอิง

กระทรวงศึกษาธิการ. (2008). หลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.

กานต์นนท์ จุลกาญจน์นนท์. (2022). การพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน เรื่อง การอ่านโน้ตดนตรีสากลตามแนวคิดการสอนของโคดาย สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตบางขุนเทียน. วารสารวิชาการ สถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 8(3), 477–487. https://so05.tci-thaijo.org/index.php/pacific/article/view/260630/178029

คมสันต์ วงค์วรรณ์. (2008). ดนตรีตะวันตก. สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

จเร สำอางค์. (2007). สมองดี ดนตรีทำได้. สำนักพิมพ์ The Magic Brain.

จิระพงษ์ ปะกาโส. (2019). การพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้ เรื่อง การเป่าขลุ่ยรีคอร์เดอร์ ตามทฤษฎีของโซลตาน โคดาย (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.

จิราพร สุขแสวง. (2024). การพัฒนาทักษะการเป่าขลุ่ยเพียงออโดยการจัดการเรียนรู้ด้วยทักษะปฏิบัติของแฮร์โรว์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2. วารสาร มจร. อุบลปริทรรศน์, 9(2), 1005–1014. https://so06.tci-thaijo.org/index.php/mcjou/article/view/274176/185152

ชัยยงค์ พรหมวงศ์. (2013). การทดสอบประสิทธิภาพสื่อหรือชุดการสอน. วารสารศิลปากรศึกษาศาสตร์วิจัย, 5(1), 1–20.

ณรุทธ์ สุทธจิตต์. (2000). สาระดนตรี: แนวคิดสู่แนวปฏิบัติ. สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ทิศนา แขมมณี. (2002). รูปแบบการเรียนการสอน: ทางเลือกที่หลากหลาย. สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ทิศนา แขมมณี. (2018). ศาสตร์การสอน: องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ (พิมพ์ครั้งที่ 22). สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ธนัณณ์ ขันทะยศ. (2018). การพัฒนาชุดการสอนเมโลเดี้ยน ตามแนวคิดของโคดาย สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 2 โรงเรียนบ้านโคกสำราญ จังหวัดนครราชสีมา (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

ธนาวุฒิ ขุมทอง. (2017). การพัฒนาคอมพิวเตอร์ช่วยสอน (CAI) ในรายวิชาเมโลเดียนเบื้องต้นของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนสวนลุมพินี กรุงเทพมหานคร (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา.

นฤดล จันทรเพ็ชร์. (2022). ผลการจัดการเรียนรู้ดนตรีเบื้องต้นของนักเรียนวงโยธวาทิตตามแนวคิดแฮร์โรว์. วารสารการวัดผลการศึกษา สำนักทดสอบทางการศึกษาและจิตวิทยา, 40(108), 189–201. https://so06.tci-thaijo.org/index.php/JEMEPTB/article/view/270016/181016

ประพันธ์ศักดิ์ พุ่มอินทร์. (2012). รายงานวิจัยเรื่องการศึกษาเพื่อสร้างชุดการสอนคีย์บอร์ดเบื้องต้นโดยวิธีการของโคดาย. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

รัตนะ บัวสนธ์. (2009). การวิจัยและพัฒนานวัตกรรมการศึกษา. คำสมัย.

สมชาย วรกิจเกษมสกุล. (2011). ระเบียบวิธีการวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์และสังคมศาสตร์ (พิมพ์ครั้งที่ 2). อักษรศิลป์การพิมพ์.

สุกรี เจริญสุข. (2005). พรสวรรค์สร้างได้. วิทยาลัยดุริยางคศิลป์ มหาวิทยาลัยมหิดล.

Kodály, Z. (n.d.). The selected writings of Zoltán Kodály. Corvine. (Original work published 1882–1967)

Lyneette, S. (1999). Comparison of achievement test scores of piano students who participate in music theory learning activities based on the theory of multiple intelligences and students who participate in traditional piano studio theory activities. Dissertation Abstracts International.