ภาษาธรรมในคำสอนของพระพุทธเจ้า

ผู้แต่ง

  • พระมหากิตติธัช สิริปุญฺโญ

คำสำคัญ:

ภาษาธรรม, การสอนของพระพุทธเจ้า

บทคัดย่อ

          พระพุทธศาสนาอุบัติขึ้น 2,500 ปี มีคำสอนของพระพุทธศาสนาที่ได้รับการเผยแผ่ไปยังพุทธศาสนิกชนจนขยายออกไปอย่างกว้างขว้าง โดยใช้ภาษาธรรมในการสื่อสาร ภาษาธรรมเป็นภาษาที่เป็นธรรมชาติตามความเป็นจริงและสามารถประพฤติปฏิบัติได้จริงพิสูจน์ได้จริงและเป็นหลักธรรมเพื่อความสงบสุขและเกื้อกูลแก่หมู่ชน ดังที่พระพุทธเจ้าทรงประทานโอวาทให้แก่เหล่าพระสาวกเมื่อครั้งที่ทรงส่งให้ไปเผยแผ่ครั้งแรกว่า “พวกเธอ จงเที่ยวจาริก เพื่อประโยชน์และความสุขแก่ชนหมู่มาก เพื่ออนุเคราะห์โลก เพื่อประโยชน์เกื้อกูลและ ความสุขแก่ทวยเทพและมนุษย์ พวกเธออย่าได้ไปร่วมทางเดียวกันสองรูป จงแสดงธรรมงาม ในเบื้องต้น งามในท่ามกลาง งามในที่สุด จงประกาศพรหมจรรย์พร้อมทั้งอรรถทั้งพยัญชนะ ครบบริบูรณ์ บริสุทธิ์” ซึ่งภาษาที่ใช้ในการสื่อสารเป็นภาษาธรรมที่สามารถเข้าถึงได้ด้วยการปฏิบัติและศึกษาตาม

เอกสารอ้างอิง

ธนัชกร กีรติเสถียร. (2550). ศึกษาการใช้วาจาสร้างสรรค์ในพระพุทธศาสนาเถรวาท. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระธรรมธีรราชมหามุนี (โชดก ป.ธ.9). (2546). หลักปฏิบัติสมถะและวิปัสสนากรรมฐาน. พิมพ์ครั้งที่ 6. กรุงเทพฯ: บริษัท สหธรรมิก จำกัด.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2549). พุทธวิธีในการสอน. พิมพ์ครั้งที่ 11. กรุงเทพฯ:สหธรรมิกจำกัด.
______. (2555). พุทธธรรม ฉบับปรับขยาย. พิมพ์ครั้งที่ 32. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ผลิธัมม์.
______. (2546). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
______. (2546). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลศัพท์. พิมพ์ครั้งที่ 11. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระเทพดิลก (ระแบบ ฐิตญาโณ). (2551). เพื่อความมั่นคงของพระพุทธศาสนา. กรุงเทพฯ: บริษัทแปดสิบเจ็ด (2545) จำกัด.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
______. (2532). อรรถกถาภาษาบาลี ฉบับมหาจุฬาอฏฺฐกถา. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
วีรยุทธ วิเชียร โชติ และนวลเพ็ญ วิเชียรโชติ. (2526). จิตวิทยาการเรียนรู้ตามแนวพุทธศาสตร์ เล่ม 2. กรุงเทพฯ: สมาคมการศึกษาแหงประเทศไทย.
สุวัฒน์ จันทรจํานง. (2540). ความเชื่อของมนุษย์เกี่ยวกับปรัชญาและศาสนา. กรุงเทพฯ: สํานักพิมพ์สุขภาพใจ.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2019-11-25

รูปแบบการอ้างอิง

สิริปุญฺโญ พ. . (2019). ภาษาธรรมในคำสอนของพระพุทธเจ้า. Journal of Buddhist Education and Research (JBER), 5(2), 52–64. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/jber/article/view/241888

ฉบับ

ประเภทบทความ

Academic Article