บทบาทของพระสงฆ์ในการพัฒนาคุณธรรมจริยธรรมแก่เยาวชน ตำบลหนองหลัก อำเภอไชยวาน จังหวัดอุดรธานี
คำสำคัญ:
บทบาทพระสงฆ์, เยาวชน, คุณธรรมจริยธรรมบทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาแนวคิดบทบาทของพระสงฆ์ในการส่งเสริมคุณธรรมจริยธรรมในพระพุทธศาสนา 2) ศึกษาสภาพปัญหาการพัฒนาคุณธรรมจริยธรรมแก่เยาวชนในชุมชนตำบลหนองหลัก อำเภอไชยวาน จังหวัดอุดรธานี และ
3) เสนอแนวทางการพัฒนาคุณธรรมจริยธรรมแก่เยาวชนในชุมชนตำบลหนองหลัก
อำเภอไชยวาน จังหวัดอุดรธานี เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยการวิเคราะห์ข้อมูลจากพระไตรปิฎก เอกสารวิชาการทางพระพุทธศาสนา งานวิจัยที่เกี่ยวข้อง และข้อมูลจากการสัมภาษณ์ นำเสนอผลการวิจัยด้วยวิธีการวิเคราะห์เชิงพรรณนา
ผลจากการวิจัยพบว่า
1.พระสงฆ์เป็นผู้มีบทบาทสำคัญในการส่งเสริมคุณธรรมจริยธรรมแก่สังคม สามารถชี้นำให้สังคมจึงจะอยู่ร่วมกันอย่างเป็นสันติสุข มีความเอื้อเฟื้อเกื้อกูล มีความสมัครสมานสามัคคี รู้จักการใช้ชีวิตที่ดี ตลอดถึงการดำเนินชีวิตที่ถูกต้องเหมาะสม พระสงฆ์จึงเป็นที่เคารพบูชาของพุทธศาสนิกชนตั้งแต่สมัยพุทธกาลจนถึงปัจจุบัน
2.สภาพปัญหาการพัฒนาคุณธรรมจริยธรรมแก่เยาวชนในชุมชนตำบลหนองหลัก อำเภอไชยวาน จังหวัดอุดรธานี พบว่า เยาวชนเฉพาะกลุ่มที่มีพฤติกรรมไม่พึงประสงค์
มาจาก 3 ปัจจัยหลัก ได้แก่ 1) ครอบครัว 2) เศรษฐกิจ 3) สิ่งแวดล้อม กล่าวคือ ครอบครัวแตกแยก รายได้ไม่เพียงพอ ผู้ใหญ่เป็นแบบอย่างไม่ดี แหล่งอบายมุขมีมาก ยาเสพติดระบาด การจัดการศึกษาล้มเหลว การห่างไกลพระพุทธศาสนา การไหลบ่าของวัฒนธรรมที่ไม่ดี และการไม่จำกัดขอบเขตสื่อ เป็นต้น ทำให้การดำเนินงานพัฒนาส่งเสริมคุณธรรมจริยธรรมแก่เยาวชนไม่ได้ผลเท่าที่ควร
3.แนวทางการพัฒนาคุณธรรมจริยธรรมแก่เยาวชนในชุมชนตำบลหนองหลัก อำเภอไชยวาน จังหวัดอุดรธานี พบว่า พระสงฆ์ต้องยกระดับการทำหน้าที่อบรมสั่งสอนเยาวชนให้มีคุณธรรมจริยธรรมประจำใจ คือ มีความคิดถูกต้อง มีเหตุมีผล มีทัศนคติที่ดี มีสัมมาคารวะ รู้จักกาลเทศะ รู้จักบาปบุญคุณโทษ ละชั่วกลัวบาป มีความกตัญญูกตเวที โดยจะต้องใช้กลวิธีในกระบวนการสอนที่หลากหลายเหมาะสมกับยุคสมัย เพื่อให้เยาวชนศรัทธาพร้อมน้อมนำไปเป็นแนวทางดำเนินชีวิต นอกจากนั้นพระสงฆ์ต้องรณรงค์ให้ครอบครัว โรงเรียน และสังคมมีส่วนร่วมในการส่งเสริมเยาวชนให้เป็นคนดีมีคุณธรรมจริยธรรมด้วย
เอกสารอ้างอิง
พระไพศาล วิสาโล. (2529). อำนาจและยุทธวิธีไร้ความรุนแรง. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พระวิเชียร สีหาบุตร. (2537). บทบาทพระสงฆ์กับการพัฒนาสังคม. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
พระสรวิชญ์ อภิปญฺโญ และ ดร.นิเวศน์ วงศ์สุวรรณ. (2553). การสร้างและพัฒนารูปแบบการลดพฤติกรรมความรุนแรงของวัยรุ่นตามแนวทางพระพุทธศาสนา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พินิจ ลาภธนานนท์. (2532). บทบาทพระสงฆ์ในการพัฒนาชนบท. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร.
วันชัย ปานจันทร์. (2545). บทบาทพระสงฆ์ในการดูแลเด็กและเยาวชนที่พักอาศัยในวัด ศึกษาเฉพาะกรณีพระสงฆ์ในเขตธนบุรี. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สมคิด เพ็งอุดม. (2535). การศึกษาบทบาทของพระสงฆ์ ที่มีต่อการพัฒนาชุมชน ตามทรรศนะของพระสงฆ์ และเจ้าหน้าที่สี่กระทรวงหลักระดับตำบล ในจังหวัดสมุทรสงคราม. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร.

