การพัฒนาทักษะการพูดภาษาอังกฤษในชีวิตประจำวัน โดยใช้บทฝึกการสนทนาภาษาอังกฤษ ของนิสิตชั้นปีที่ 1 ปีการศึกษา 2561 มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตนครราชสีมา
คำสำคัญ:
การพัฒนา, ทักษะการพูดภาษาอังกฤษ, บทฝึกการสนทนา, นิสิตบทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลการใช้แบบฝึกบทสนทนาภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารในการพัฒนาความสามารถในการพูดภาษาอังกฤษของนิสิตชั้นปีที่ 1 ปีการศึกษา 2561 ที่ลงทะเบียนรายวิชาภาษาอังกฤษชั้นสูง (000117 Advanced English) ที่เน้นการอ่านตีความและฝึกทักษะการพูดภาษาอังกฤษ ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2561 มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตนนครราชีมา ซึ่งกลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ คือ นิสิตชั้นปีที่ 1 ปีการศึกษา 2561 ที่ลงทะเบียนเรียนรายวิชาภาษาอังกฤษชั้นสูง (000117 Advanced English) ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2561 จำนวน 1 กลุ่มเรียน รวม 30 รูป/คน ได้มาโดยการสุ่มแบบกลุ่ม เครื่องมือวินิจฉัยได้แก่ แบบฝึกบทสนทนาความสามารถด้านการพูดภาษาอังกฤษและแบบสังเกตพฤติกรรมด้านการพูด สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และ การทดสอบคงที่
ผลการวิจัยพบว่า
นิสิตที่เข้าร่วมในกิจกรรมการพูดภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสาร โดยภาพรวมมีความสามารถในการพูดภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารก่อนการทดลองอยู่ในเกณฑ์ดี ที่ระดับค่าเฉลี่ย 3.86 โดยพบว่านิสิตที่มีความสามารถในการพูดภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารอยู่ในระดับดีร้อยละ 13.3 หลังการทดลองพบว่านิสิตสามารถพูดภาษาอังกฤษได้ดีมากร้อยละ 93.3 และ ผลการเปรียบเทียบความสามารถในการพูดภาษาอังกฤษของนิสิตก่อนและหลังการทดลองพบว่า หลังการทดลองนิสิตสามารถพูดภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารได้ดีขึ้น โดยมีความสามารถในการพูดเพื่อการสื่อสารหลังการทดลองสูงกว่าก่อนการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ.05
เอกสารอ้างอิง
ธุวพร ตันตระกูล. (2555). การพัฒนาทักษะการพูดภาษาอังกฤษในชีวิตประจำวันโดยใช้บทฝึกการสนทนาภาษาอังกฤษ. รายงานการวิจัย. สถาบันภาษาและวัฒนธรรมนานาชาติ มหาวิทยาลัยศรีปทุม.
มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตนครราชสีมา. (2549). คู่มือนิสิตเข้าศึกษาต่อระดับปริญญาตรี มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรรราชวิทยาลัย วิทยาเขตนครราชสีมา. นครราชสีมา : โรงพิมพ์โจเซ็ฟ นครราชสีมา.
______. (2548). หลักสูตรพุทธศาสตรบัณฑิต มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย พุทธศักราช 2542. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สุกัญญา ศิลประสาท. (2544). การพัฒนาความสามารถด้านการพูดภาษาอังกฤษโดยใช้กิจกรรมบทบาทสมมติ. สารนิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
สุมิตรา อังวัฒนกุล. (2540). แนวคิดและเทคนิคการสอนภาษาอังกฤษระดับมัธยมศึกษา. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อรุณี วิริยะจิตรา. (2532). การเรียนการสอนภาษาเพื่อการสื่อสาร. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์อักษรเจริญทัศน์.
Carroll. (1972). Testing Communication Performance. London: Pergamon Press.
Ellis, Mark & Johnson, Christin. (1994). Teaching Business English. Oxford: Oxford University Press.
Harmer & Sermy. (1983). The Practice of English Language Teaching. 6th ed. New York: Longman.
Morrow, K., (1981). Principle of Communicative and Methodology in Communication in the Classroom, Applications and Methods for Communicative Approach. London: Longman.
Nalasco, R; & Arthur L., (1987). Conversation. Hong Kong: Oxford University Press.
Wang Cheng-Jun. (2006). Designing Communicative Tasks for College English Courses. Retrieved December 5, 2018. from http//www.asian-efl-journal.com
