ยุทธศาสตร์และรูปแบบการเสริมสร้างเครือข่ายเมืองขอนแก่น สู่การพัฒนาที่ยั่งยืน

บทคัดย่อ

           การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษายุทธศาสตร์และรูปแบบการเสริมสร้างเครือข่ายเมืองขอนแก่นสู่การพัฒนาที่ยั่งยืน เพื่อพัฒนายุทธศาสตร์และรูปแบบการเสริมสร้างเครือข่ายเมืองขอนแก่นสู่การพัฒนาที่ยั่งยืน เพื่อเสนอยุทธศาสตร์และรูปแบบการเสริมสร้างเครือข่ายเมืองขอนแก่นสู่การพัฒนาที่ยั่งยืน ผลการวิจัย พบว่า ยุทธศาสตร์และรูปแบบการเสริมสร้างเครือข่ายเมืองขอนแก่นสู่การพัฒนาที่ยั่งยืน ประกอบด้วย 3 ยุทธศาสตร์ 9 กลยุทธ์ และ 32 ตัวชี้วัด ได้แก่ ยุทธศาสตร์ที่ 1 ด้านสิ่งแวดล้อม กลยุทธ์ที่ 1ด้านการส่งเสริมอุตสาหกรรม นวัตกรรมและโครงสร้าง พื้นฐานที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมมี 5 ตัวชี้วัด  กลยุทธ์ที่ 2 ด้านการตั้งถิ่นฐานและชุมชน อย่างยั่งยืนมี 3 ตัวชี้วัด กลยุทธ์ที่ 3 ด้านการส่งเสริมการผลิตและการบริโภคที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมมี 3 ตัวชี้วัด  ยุทธศาสตร์ที่ 2 ด้านคุณภาพชีวิต กลยุทธ์ที่ 4 ด้านการได้รับการศึกษาที่มีคุณภาพเท่าเทียมทั่วถึงและมีการเรียนรู้ตลอดชีวิตมี 4 ตัวชี้วัด กลยุทธ์ที่ 5 ด้านการเข้าถึงการใช้น้ำสะอาดและสุขาภิบาลที่ดีมี 4 ตัวชี้วัด
กลยุทธ์ที่ 6 การเข้าถึงพลังงานที่มั่นคงและ สะอาดมี 3 ตัวชี้วัด  ยุทธศาสตร์ที่ 3 ด้านสังคมสันติสุข กลยุทธ์ที่ 7 การสร้างสังคมสันติสุข ยุติธรรมและมีสถาบันทางสังคมที่มีความเข้มแข็งมี 3 ตัวชี้วัด  กลยุทธ์ที่ 8 การส่งเสริมการมีส่วนร่วม ในทุกระดับในการบรรลุถึงเป้าหมายของการพัฒนาที่ยั่งยืนของโลกมี 4 ตัวชี้วัด กลยุทธ์ที่ 9 ด้านการลดความเหลื่อมล้ำทั้งภายในและระหว่างประเทศมี 3 ตัวชี้วัด

          ข้อเสนอแนะ

          การสร้างยุทธศาสตร์และรูปแบบการเสริมสร้างเครือข่ายเมืองขอนแก่นสู่การพัฒนาที่ยั่งยืน ที่หน่วยงานควรดำเนินการ กล่าวคือ มีการสร้างกรอบ ยกร่างรูปแบบ พัฒนากลยุทธ์ และใช้วิธีการจัดลำดับความสำคัญโดยการวิเคราะห์สภาพความต้องการจำเป็นจะทำให้ได้ยุทธศาสตร์และรูปแบบการเสริมสร้างเครือข่ายเมืองขอนแก่นสู่การพัฒนาที่ยั่งยืนที่มีประสิทธิภาพนำไปใช้ในการกำหนดนโยบายและใช้ในการประเมินการดำเนินงานนั้น ๆ ได้ หน่วยงานควรให้ความสำคัญกับการพัฒนาที่ยั่งยืน คือ ศึกษาด้านสิ่งแวดล้อม ด้านคุณภาพชีวิต และด้านสังคมสันติสุขให้เกิดปัญญาแจ่มแจ้งโดยยึดเป้าประสงค์ขององค์การสหประชาชาติ ในขั้นตอนการสร้างยุทธศาสตร์ควรมีการสัมภาษณ์เชิงลึกและการประชุมกลุ่มย่อยร่วมกัน ในกรณีที่มีระยะเวลาในการดำเนินงานมากซึ่งจะทำให้ได้ผลการวิจัยมีความชัดเจนมากยิ่งขึ้นและมีประสิทธิภาพสูงสุด