ความคิดเห็นของนายจ้างไทยที่มีต่อการเคลื่อนย้ายแรงงานอาเซียนอย่างเสรีในประเทศไทย

ผู้แต่ง

  • สุรารัตน์ บรรยง นักศึกษาหลักสตูรรัฐประศาสนศาตรมหาบัณฑิต วิทยาลัยการปกครองท้องถิ่น มหาวิทยาลัยขอนแก่น
  • อจิรภาส์ เพียรขุนทด วิทยาลัยการปกครองท้องถิ่น มหาวิทยาลัยขอนแก่น

คำสำคัญ:

ความคิดเห็น ,นายจ้าง ,นโยบายการเคลื่อนย้ายแรงงานเสรีอย่างเสรีของอาเซียน, แรงงานฝีมือวิชาชีพ, ผลกระทบ

บทคัดย่อ

                งานวิจัยนี้มุ่งไปที่การศึกษาความคิดเห็นของนายจ้างไทย ผู้ที่ได้รับผลกระทบโดยตรงจากข้อตกลงยอมรับร่วมกัน (Mutual Recognition Arrangements : MRAs) ที่มีต่อการเคลื่อนย้ายแรงงานอย่างเสรีของประเทศสมาชิกประชาคมอาเซียนในประเทศ คำถามงานวิจัย คือ นายจ้างหรือสถานประกอบการในประเทศไทยมีความคิดเห็นอย่างไรเกี่ยวกับผลกระทบด้านเศรษฐกิจและสังคม จากนโยบายการเคลื่อนย้ายแรงงานอย่างเสรีใน 8 สาขาวิชาชีพของประชาคมอาเซียน มีวิธีการวิจัยเชิงคุณภาพและเก็บข้อมูลด้วยการศึกษาเอกสารและการสัมภาษณ์เชิงลึก

                 ผลการศึกษาพบว่า นโยบายการเคลื่อนย้ายแรงงานฝีมือในอาเซียนนี้ ส่งผลกระทบเชิงบวกต่อสถานประกอบการในประเทศไทย กล่าวคือ ในด้านเศรษฐกิจ ก่อให้เกิดการขยายตัวทางเศรษฐกิจ ช่วยแก้ไขปัญหาการขาดแคลนแรงงาน การแข่งขันที่สร้างสรรค์ระหว่างแรงงานฝีมือไทยและแรงงานฝีมือจากประเทศอาเซียน ในขณะที่ยังคงอัตราค่าจ้างและสวัสดิการทางสังคมที่เท่าเทียมกัน นอกจากนี้ การเข้ามาทำงานของแรงงานฝีมือจากประเทศอาเซียน ยังก่อให้เกิดผลกระทบเชิงบวกด้านสังคมด้วย คือ ส่งเสริมการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ทางวัฒนธรรมแบบพหุสังคม และเคารพในความหลากหลายทางชาติพันธุ์ระหว่างแรงงานฝีมือไทยและแรงงานฝีมือจากประเทศอาเซียน อย่างไรก็ตาม งานวิจัยนี้ได้สะท้อนให้เห็นข้อจำกัดด้านทักษะภาษาอังกฤษของแรงงานฝีมือไทย ฉะนั้น จึงความจำเป็นเร่งด่วนในการพัฒนาศักยภาพทางด้านภาษาให้แก่แรงงานฝีมือไทย เพื่อยกระดับความสามารถในการสื่อสาร เพื่อให้แรงงานไทยสามารถแข่งขันกับแรงงานต่างชาติได้มากขึ้น

เอกสารอ้างอิง

เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์. (2550). การนำเข้าแรงงานฝีมือ: ปัจจัยสำคัญต่อการพัฒนาประเทศไทย. ค้นเมื่อ 7 มกราคม 2562, จาก http://www.kriengsak.com/.
กระทรวงแรงงาน. (2557). โครงการเตรียมการรองรับการเคลื่อนย้ายของแรงงานสู่การเป็นประชาคมอาเซียน: ประชาคมอาเซียน (ASEAN Community: AC). ค้นเมื่อ10 ธันวาคม 2562, จากhttp://www.mol.go.th/sites/default/files/pdf /7. bththii_3_prachaakhmaaechiiyn.pdf.
ธนะพงษ์ โพธิปิติ. (2553). จำนวนแรงงานต่างด้าวไร้ฝีมือจากประเทศพม่า ลาว และกัมพูชา ในอนาคต และความต้องการแรงงานต่างด้าวไร้ฝีมือสำหรับภาวะสังคมผู้สูงอายุ. ค้นเมื่อ 15 พฤษภาคม 2562, จาก http://prp.trf.or.th/trf-policy-brief/.
มาลินี คงรื่น. (2558). แรงงานไทยปรับตัวอย่างไร เมื่อเข้าสู่ AEC. ค้นเมื่อ 10 มกร คม 2562.จาก https://www.parliament.go.th/ewtadmin/ewt/ parliament tparcy/download/ article/article_20151130092334.pdf.
ยไมพร คงเรือง. (2558). แรงงานอาเซียนหลากทักษะ-ฝีมือ แบบไหนที่ธุรกิจต้องการตัว. ค้นเมื่อ 28 ธันวาคม 2561, จาก https://news.thaipbs.or.th/content/2771.
สภาทนายความคณะอนุกรรมการสิทธิมนุษยชนด้าน คณะอนุกรรมการสิทธิมนุษยชนด้านชนชาติผู้ไร้สัญชาติแรงงานข้ามชาติและผู้พลัดถิ่น. (2554). สถานการณ์การย้ายถิ่นในประเทศไทย: สภาพปัญหา ผลกระทบแนวโน้ม. ค้นเมื่อ 6 มกราคม 2562, จาก http://www.Statelessperson.com/www/?q=taxonomy./term/18.
สภาธุรกิจสหรัฐอเมริกา – อาเซียน. (2561). จำนวนประชากรปัจจุบันของ 10 ประเทศในกลุ่มอาเซียน. ค้นเมื่อ 7 มกราคม2562, จาก https://www.wegointer.com /2018 /07 /total- asean-populations/
สุนิสา แพรภัทรประสิทธิ์. (2556). ผลกระทบด้านความมั่นคงทางเศรษฐกิจจากการจ้างแรงงานมีฝีมือตามข้อตกลงการเคลื่อนย้ายแรงงานเสรีภายใต้ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน: กรณีแพทย์ และพยาบาล. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยา ลัย.
อดิศักดิ์ มหาวรรณ. (2557, 14 สิงหาคม). อาชีพเสรีในอาเซียน. ค้นเมื่อ 12 ธันวาคม 2561. จาก http://www.aecnews.co.th/.
อนุสรณ์ ธรรมใจ. (2555). AEC คือโอกาส เชื่อหากมีประชาธิปไตยแท้จริง – อีก 15 ปี ไทยเป็นประเทศพัฒนา. ค้นเมื่อ 11 ธันวาคม 2561. จาก https://voicelabour.org/อนุสรณ์-ธรรมใจชี้-aec-คือโอ/.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2020-06-27

รูปแบบการอ้างอิง

บรรยง ส. ., & เพียรขุนทด อ. . (2020). ความคิดเห็นของนายจ้างไทยที่มีต่อการเคลื่อนย้ายแรงงานอาเซียนอย่างเสรีในประเทศไทย . Journal of Buddhist Education and Research (JBER), 6(1), 103–120. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/jber/article/view/242685

ฉบับ

ประเภทบทความ

Research Article