ประสิทธิผลของโปรแกรมการป้องกันภาวะข้อเข่าเสื่อมจากการนั่งสวดมนต์ ของผู้สูงอายุโดยการมีส่วนร่วมของชุมชน ตำบลสงเปลือย อำเภอนามน จังหวัดกาฬสินธุ์
คำสำคัญ:
ประสิทธิผลของโปรแกรม ; การป้องกันภาวะข้อเข่าเสื่อม ; การนั่งสวดมนต์บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาประสิทธิผลของโปรแกรมการป้องกันภาวะข้อเข่าเสื่อมจากการนั่งสวดมนต์ของผู้สูงอายุ โดยการมีส่วนร่วมของชุมชน เป็นการวิจัยเชิงทอลอง กลุ่มตัวอย่าง เป็นผู้สูงอายุ จำนวน 30 คน ได้มาจากผู้เข้าร่วมโปรแกรม ซึ่งโปรแกรม ประกอบด้วย การตรวจคัดกรอง การให้ความรู้ ปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการนั่งสวดมนต์ และการฝึกออกกำลังกาย เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสัมภาษณ์ และแบบประเมิน การวิเคราะห์ข้อมูล โดยใช้ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และ pair t-test
ผลการวิจัย พบว่า ประสิทธิผลของโปรแกรม ด้านความรู้ ผู้เข้าร่วมมีคะแนนเฉลี่ยความรู้เกี่ยวกับภาวะข้อเข่าเสื่อมหลังใช้โปรแกรม สูงกว่าก่อนใช้โปรแกรมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ที่ระดับ 0.05 ด้านพฤติกรรมการนั่งและอาการปวดเข่า ผู้เข้าร่วมมีคะแนนคะแนนเฉลี่ยพฤติกรรมการนั่งและอาการปวดเข่า หลังใช้โปรแกรมสูงกว่าก่อนใช้โปรแกรมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ที่ระดับ 0.05 ด้านความพึงพอใจในการใช้โปรแกรม พบว่าผู้เข้าร่วมมีความพึงพอใจโดยรวมอยู่ในระดับมาก
เอกสารอ้างอิง
กรมการปกครอง กระทรวงมหาดไทย. (2561). สถิติประชากรและบ้าน – จำนวนประชากรแยกรายอายุ. สืบค้นเมื่อ 17 พฤษภาคม 2562. จาก http://stat.dopa.go.th/stat/statnew/upstatage.php.
ปิยะพล พูลสุข, มณฑา เก่งการพานิช, ธราดล เก่งการพานิช และ ศรัณญา เบญจกุล. (2559). ผลของโปรแกรมส่งเสริมการบริหารข้อเข่าด้วยท่าฤาษีดัดตนเพื่อบรรเทาอาการปวดในผู้ป่วยโรคข้อเข่าเสื่อม. วารสารสาธารณสุขศาสตร์, 46(2): 191-202
พุทธิพร พิธานธนานุกูล. (2561). ภาวะสุขภาพของผู้สูงอายุในเขต ตำบลหญ้าปล้อง อำเภอเมือง จังหวัด
ศรีสะเกษ. พยาบาลสาร, 45(1), 12-25.
ภัทรวัณย์ วรธนารัตน์. (2558). วิถีชีวิตกับโรคข้อเข่าเสื่อม. สืบค้นเมื่อ 26 มิถุนายน 2561, จาก http://resource.thaihealth.or.th/library/hit/14802.
มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย. (2559). สถานการณ์ผู้สูงอายุไทย พ.ศ. 2559. นครปฐม : บริษัท พริ้นเทอรี่ จำกัด.
ยุทธนา นุ่นละออง, สุวัฒนา เกิดม่วง, วิสุทธิ์ โนจิตต์, ดวงใจ เกริกชัยวัน และ มยุรี สิงห์เปีย. (2561). ผลของโปรแกรมการบริหารข้อเข่าด้วยท่าฤๅษีดัดตนร่วมกับการประคบร้อนเพื่อบรรเทาความปวดในผู้ที่มีภาวะข้อเข่าเสื่อม. วารสารพยาบาลกระทรวงสาธารณสุข. 29(1): 71-86.
ราชวิทยาลัยแพทย์ออร์โธปิดิกส์ แห่งประเทศไทย. (2554). แนวปฏิบัติบริการสาธารณสุขโรคข้อเข่าเสื่อม พ.ศ. 2554. ค้นเมื่อ 26 มิถุนายน 2561 จาก, www.rcost.or.th .
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2561). แถลงข่าว “สถิติบอกอะไร ผู้สูงวัยปัจจุบันและอนาคต”. สืบค้นเมื่อ 26 มิถุนายน 2561, จาก http://www.nso.go.th/sites/2014/DocLib14/News/2561/04-61/N10-04-61-1. pdf.
Best, J. W. (1977). Research in Education. (3 rd ed). New Jersey: Prentice hall Inc.
Bloom, Benjamin S.,et al. (1971). Hand book on Formative and Summative Evaluation of Student Learning. New York: Mc Graw-Hill Book Company.
Palmer KT. (2012). Occupational activities and osteoarthritis of the knee. British Medical Bulletin, 102 (1), 147–170.
Tangtrakulwanich B, Chongsuvivatwong V, Geater AF. (2007). Habitual floor activities increase risk of knee osteoarthritis. Clin Orthop Relat Res, 454(454) :147-154.
United Nations. (2017). World Population Ageing. New York: The United Nations.
