การศึกษาและรวบรวมองค์ความรู้ภูมิปัญญาด้านศิลปะการแสดงเชิงวัฒนธรรมในจังหวัดเชียงใหม่
คำสำคัญ:
ภูมิปัญญา, ศิลปะการแสดง, วัฒนธรรม, จังหวัดเชียงใหม่บทคัดย่อ
งานวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาองค์ความรู้ภูมิปัญญาด้านศิลปะการแสดงเชิงวัฒนธรรมในจังหวัดเชียงใหม่ 2) รวบรวมและเผยแพร่องค์ความรู้ เรื่องภูมิปัญญาด้านศิลปะการแสดงเชิงวัฒนธรรมในจังหวัดเชียงใหม่ โดยผู้วิจัยศึกษาข้อมูลจากเอกสารทางวิชาการและการลงพื้นที่เก็บข้อมูลภาคสนามโดยใช้เครื่องมือทั้ง การสัมภาษณ์ การสอบถาม การสังเกต จากปราชญ์ชาวบ้านแต่ละอำเภอในจังหวัดเชียงใหม่ แล้วนำผลที่ได้มารวมรวมและทำการวิเคราะห์ตามวัตถุประสงค์
ผลการวิจัยพบว่า ศิลปะการแสดงที่โดดเด่นมี 20 อำเภอ โดยอีกจำนวน 5 อำเภอไม่พบศิลปะการแสดงที่โดดเด่น โดยได้ค้นพบการแสดงทั้งหมด 5 ลักษณะ ได้แก่ 1) การฟ้อนแบบพื้นเมืองและฟ้อนชนเผ่า 2) ด้านการตีกลอง 3) ด้านขับซอพื้นบ้าน 4) ด้านวงดนตรีพื้นบ้านล้านนา 5) ด้านการละเล่นพื้นบ้านล้านนาและการละเล่นของชนเผ่า จากการศึกษาด้านบทบาทศิลปะการแสดงต่อสังคมโดยเชื่อมโยงกับการท่องเที่ยวได้วิเคราะห์การเชื่อมโยงออกเป็น 3 ด้านที่เป็นมูลเหตุในการนำไปใช้ในการแสดง ได้แก่ 1) ศิลปะการแสดงเพื่อการต้อนรับ 2) ศิลปะการแสดงเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวในท้องถิ่นวัฒนธรรม ประเพณีและพิธีกรรม 3) ศิลปะการแสดงเพื่อเป็นแหล่งรวมในการทำกิจกรรมของชุมชนเพื่อการเรียนรู้ จากการศึกษาด้านศิลปะการแสดงต่อการคงอยู่ การสร้างสรรค์สิ่งใหม่และการเผยแพร่ พบว่าศิลปะการแสดงของแต่ละอำเภอนั้นแสดงถึงอัตลักษณ์และเอกลักษณ์ของปราชญ์ชาวบ้าน พ่อครู แม่ครูและศิลปินพื้นบ้านของแต่ละชุมชน ศิลปะการแสดงที่มีทั้งเป็นรูปแบบดั้งเดิมที่ยังคงอยู่และมีการสร้างสรรค์ขึ้นมาใหม่ตามการเปลี่ยนแปลงของยุคสมัย ระบบการศึกษา การพัฒนาท้องถิ่นทั้งทางด้านเศรษฐกิจ สังคมและประเทศ โดยศิลปะการแสดงของจังหวัดเชียงใหม่เกิดจากรากเหง้าของการคิด การสร้างสรรค์จากความรู้ ความสามารถ ภูมิปัญญาของปราชญ์ชาวบ้าน พ่อครู แม่ครูและศิลปินพื้นบ้าน โดยสืบทอดจากรุ่นสู่รุ่น มีการถ่ายทอดศิลปะการแสดงอยู่บ้าง ซึ่งหลายๆแห่งพ่อครู แม่ครูได้สร้างแหล่งเรียนรู้หรือศูนย์การเรียนรู้ขึ้นเพื่อถ่ายทอดภูมิปัญญาศิลปะการแสดงให้คงอยู่ พร้อมกับการสร้างสรรค์ศิลปะการแสดงใหม่ๆ เพื่อเผยแพร่ศิลปะการแสดงของแต่ละอำเภอให้คงอยู่และเป็นที่รู้จักกับเยาวชนในอนาคต บุคคลทั่วไปในทุกๆภูมิภาคทั้งคนไทยและชาวต่างชาตินานาประเทศ
เอกสารอ้างอิง
พรทิพา บุญรักษา. (2559). ศิลปะการแสดงล้านนา. สืบค้น 11 พฤษภาคม 2562, จาก http://poppy-porntipa.blogspot.com/2016/09/blog-post_60.html
ล้านนาคดี. (2551). เอกลักษณ์ล้านนา. สืบค้น 13 พฤษภาคม 2562, จาก http://ich.culture.go.th/index.php/th/ich/performing-arts/236- performance
วิทยาลัยนาฏศิลป์เชียงใหม่. (2561). ประวัติความเป็นมาวิทยาลัยนาฏศิลป์เชียงใหม่. สืบค้น 25 พฤษภาคม 2562, จาก http://cdacm.bpi.ac.th/index/hna_rk.html
สารานุกรมเสรี. (2562). จังหวัดเชียงใหม่. สืบค้น 15 พฤษภาคม 2562, จาก https://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%88%E0%B8%B1%E0%B8%87%E 0%B8%
สายสวรรค์ ขยันยิ่ง. (2543). พระราชชายา เจ้าดารารัศมี กับนาฏยศิลป์ล้านนา. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต.สาขาวิชานาฏยศิลป์ไทย. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานราชบัณฑิตยสถาน.(2555). ความหมายของศิลปะ. สืบค้น 12 พฤษภาคม 2562, จาก http://www.royin.go.th/?knowledges=%E0%
สำนักงานวัฒนธรรมจังหวัดเชียงใหม่. (2561). มรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมจังหวัดเชียงใหม่. สืบค้น 13 พฤษภาคม 2562, จาก https://www.m-culture.go.th/chiangmai/
_______. (2561). ศิลปะการแสดงจังหวัดเชียงใหม่. สืบค้น 13 พฤษภาคม 2562, จากhttps://www.mculture.go.th/chiangmai/ewt_news.php?nid
องค์กรมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรม. (2562). ศิลปะการแสดง. สืบค้น 18 พฤษภาคม 2562, จาก http://ich.culture.go.th/index.php/th/ich/performing-arts
_______. (2562). ศิลปะการแสดงล้านนา. สืบค้น 17 พฤษภาคม 2562, จาก http://ich.culture.go.th/index.php/th/ich
_______. (2562). ซอล้านนา. สืบค้น 20 พฤษภาคม 2562, จาก http://ich.culture.go.th/index.php/th/ich/performing-arts/236-
อนุกุล โรจนสุขสมบูรณ์. (2549). แนวคิดทฤษฎีการฟ้อนล้านนาแบบใหม่. วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต.สาขาวิชานาฏยศิลป์ไทย. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อาริยา. (2562). นาฏศิลป์พื้นเมือง. สืบค้น 13 พฤษภาคม 2562, จาก https://sites.google.com/site/reiynnatsilpkhruxariya/natsilp-phun- meuxng
Blogger (2560, 30 กันยายน). ศิลปะล้านนา. สืบค้น 11 พฤษภาคม 2562, จาก https://civilizationofsoutheastasia.blogspot.com/2017/09/blog- post_30.html

