รูปแบบการบริหารจัดการศูนย์ปฏิบัติธรรมประจำจังหวัดมหาสารคาม

บทคัดย่อ

     การวิจัยเรื่องนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสภาพปัญหาของศูนย์ปฏิบัติธรรมประจำจังหวัดมหาสารคาม 2) วิเคราะห์รูปแบบการบริหารจัดการศูนย์ปฏิบัติธรรมประจำจังหวัดมหาสารคาม 3) ประเมินรูปแบบการบริหารจัดการศูนย์ปฏิบัติธรรมประจำจังหวัดมหาสารคาม กลุ่มตัวอย่างเลือกจากผู้มาใช้บริการสำนักปฏิบัติธรรมประจำจังหวัดมหาสารคาม โดยการการสุ่มอย่างง่ายด้วยการจับสลากรวมจำนวน 358 คน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล ได้แก่ แบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย  ( ) และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (S.D.)

     ผลการวิจัยพบว่า

     1. สภาพปัญหาของศูนย์ปฏิบัติธรรมประจำจังหวัดมหาสารคาม ในภาพรวมอยู่ในระดับปานกลาง คือ มีค่าเฉลี่ย ( ) เท่ากับ 3.31 และมีส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (S.D.) เท่ากับ 1.08

     2. รูปแบบการบริหารจัดการศูนย์ปฏิบัติธรรมประจำจังหวัดมหาสารคาม ตามหลัก SWOT โดยภาพรวมอยู่ในระดับปานกลาง โดยมีค่าเฉลี่ย ( ) เท่ากับ 3.40 ค่าความเบี่ยงเบนมาตรฐาน (S.D.) เท่ากับ 0.54

     3. ประเมินรูปแบบการบริหารจัดการศูนย์ปฏิบัติธรรมประจำจังหวัดมหาสารคามในภาพรวมอยู่ในระดับมาก คือ มีค่าเฉลี่ย ( ) เท่ากับ 4.37 และมีส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (D.) เท่ากับ 0.54 เมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน พบว่า ด้านบุคลากรของสำนักปฏิบัติธรรม (วัด) มีค่าในระดับมากที่สุด คือ มีค่าเฉลี่ย ( ) เท่ากับ 4.60 และมีส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (S.D.) เท่ากับ 0.61 รองลงมา ได้แก่ ด้านสถานที่ของสำนักปฏิบัติธรรม (วัด) มีค่าระดับมาก มีค่าเฉลี่ย ( ) เท่ากับ 4.29 และมีส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (S.D.) เท่ากับ 0.46 และด้านการบริหารจัดการสำนักปฏิบัติธรรม มีค่าระดับมาก มีค่าเฉลี่ย ( ) เท่ากับ 4.22 และมีส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (S.D.) เท่ากับ 0.55 ตามลำดับ