รูปแบบเผยแผ่พุทธธรรมด้วยภาษาอังกฤษของสำนักปฏิบัติธรรมนานาชาติ ในประเทศไทย
คำสำคัญ:
การใช้ภาษาอังกฤษ; การเผยแผ่พุทธธรรม; สำนักปฏิบัติธรรมนานาชาติบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษารูปแบบเผยแผ่พุทธธรรมด้วยภาษาอังกฤษของสำนักปฏิบัติธรรมนานาชาติในประเทศไทย เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยการสัมภาษณ์เชิงลึก และวิเคราะห์เชิงพรรณนา
ผลการวิจัย พบว่า รูปแบบการเผยแผ่พุทธธรรมด้วยภาษาอังกฤษของสำนักปฏิบัติธรรมนานาชาติในประเทศไทย ที่ผู้ฝึกอบรมสามารถใช้ภาษาอังกฤษได้ให้นำปฏิบัติ ส่วนผู้ไม่เชี่ยวชาญด้านภาษาอังกฤษ ให้มีล่ามแปลภาษาช่วย สำนักปฏิบัติธรรมนานาชาติบางสำนัก ได้เชิญชาวต่างชาติที่ผ่านการปฏิบัติธรรมและมีประสบการณ์ให้เป็นผู้ช่วยผู้ฝึกอบรม รูปแบบการใช้ภาษากาย ผู้ฝึกอบรมจะใช้การลงมือปฏิบัติด้วยการสาธิตให้ดูตั้งแต่การนั่งสมาธิ เดินจงกรม การบริหารอิริยาบถต่างๆ การทำวัตรเช้าเย็น การแผ่เมตตา เป็นต้น รูปแบบการสอบอารมณ์ ให้มีการสอบอารมณ์เป็นรายบุคคลโดยซักถามปัญหาที่เกิดขึ้นและหาทางแก้ปัญหา รูปแบบการใช้สื่อ ใช้สื่อมัลติมีเดียที่บันทึกคำสอนของอาจารย์หรือผู้ทรงคุณวุฒิทั้งในและต่างประเทศด้วยภาษาอังกฤษประกอบในการฝึกอบรม รูปแบบด้านสถานที่ หลายสำนักจัดสถานที่สัปปายะเหมาะสมแก่ผู้ปฏิบัติไม่ให้เกิดปลิโพธิในการปฏิบัติธรรม การนิมนต์/เชิญผู้เชี่ยวชาญต่างสำนักมาฝึกอบรมตอบข้อซักถามของผู้ปฏิบัติธรรมเพื่อเพิ่มพูนประสบการณ์ การจัดธรรมทัศนาจร โดยนำกลุ่มผู้ปฏิบัติธรรมไปปฏิบัติในสำนักอื่นๆ เพื่อแลกเปลี่ยนเรียนรู้ระหว่างผู้ปฏิบัติธรรม รูปแบบกิจกรรมพิธีปิดโดยกิจกรรมวัฒนธรรมไทย บางสำนักได้จัดกิจกรรม เช่น การทำบุญตักบาตร การบายศรีสู่ขวัญแก่ผู้เข้าปฏิบัติธรรมชาวต่างชาติ
เอกสารอ้างอิง
ข่าวบุญใจสว่าง. (2559). นักการเมืองยุโรป-อเมริกา ขานรับ การเจริญสติ เป็นวาระแห่งชาติ. สืบค้นเมื่อ 15 มีนาคม 2563. จาก https://m.facebook.com/jaisawangNews/posts/1666279897023537:0?locale2=th_TH
พระมหาราชัน จิตฺตปาโล. (2561). แนวทางการพัฒนาภาษาอังกฤษของพระสงฆ์ไทยเพื่อการเผยแผ่พระพุทธศาสนา. วารสารบัณฑิตศึกษาปริทรรศน์. 14(3), 111-123.
พระมหาวราสะยะ วราสยานนท์. (2563). ภาษาอังกฤษกับการเผยแผ่พระพุทธศาสนาในศตวรรษที่ 21. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์. 7(10), 98-112.
อรรชนิดา หวานคง. (2559). การจัดการเรียนการสอนภาษาอังกฤษในศตวรรษที่ 21. วารสารสถาบันวิจัยญาณสังวร. 7(2), 303-314.

