การวิเคราะห์พุทธจริยศาสตร์ในการรักษาธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาแนวคิดเรื่องธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม 2) ศึกษาพุทธจริยศาสตร์ที่สัมพันธ์กับธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม และ 3) ศึกษาวิเคราะห์พุทธจริยศาสตร์ในการรักษาธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม เป็นการวิจัยเชิงเอกสาร โดยการศึกษาข้อมูลเอกสารและงานวิจัยที่เกี่ยวข้องแล้วอภิปรายผลแบบพรรณนาเชิงวิเคราะห์

          ผลการวิจัยพบว่า

          ธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ มีประโยชน์และสามารถสนองความต้องการของมนุษย์หรือมนุษย์สามารถนำมาใช้ประโยชน์ในการดำรงชีพได้ รวมไปถึงสิ่งต่างๆ ที่มีลักษณะทางกายภาพและชีวภาพที่อยู่รอบตัวมนุษย์ซึ่งเกิดขึ้นเองโดยธรรมชาติและสิ่งที่มนุษย์สร้างขึ้น เช่น ป่าไม้ แม่น้ำ สัตว์ป่า เป็นต้น ซึ่งมักมีการเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอทั้งโดยธรรมชาติและจากการกระทำของมนุษย์

 พุทธจริยศาสตร์มีความเชื่อมโยงกับธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมเชิงนิเวศวิทยามาตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน โดยนิเวศวิทยาสอนให้มนุษย์รู้จักรักษาธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม ส่วนพุทธ จริยศาสตร์สอนให้มนุษย์มีเมตตาและให้ปฏิบัติต่อธรรมชาติเสมือนเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต การทำลายธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมก็ย่อมมีผลต่อเนื่องไปถึงการคงอยู่ของชีวิตและสิ่งอื่นๆ ที่มีความเกี่ยวข้องกับธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม

          การรักษาธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมตามหลักพุทธจริยศาสตร์เป็นการศึกษาเพื่อนำไปสู่ความรู้ความเข้าใจถึงบทบาทและหน้าที่ของมนุษย์ที่มีต่อธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมและที่สำคัญทำให้มนุษย์ได้เข้าใจว่าไม่ได้เป็นจุดศูนย์กลางของธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม แต่เป็นเพียงสิ่งๆ หนึ่งที่อยู่ภายใต้ธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมเท่านั้น มนุษย์จึงไม่ควรที่จะไปจัดการกับธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม แต่ให้ยอมรับว่ามนุษย์เป็นเพียงผู้อาศัยธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมดำรงอยู่ ถ้าขาดธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมที่อุดมสมบูรณ์มนุษย์ก็ดำรงชีวิตอยู่ไม่ได้ หน้าที่ของมนุษย์จึงต้องช่วยกันรักษาธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมให้คงอยู่อย่างยั่งยืนตลอดไป