แนวทางการแก้ไขข้อกฎหมายเพื่อคุ้มครองพระสงฆ์ในประเทศไทย

บทคัดย่อ

แนวทางการบัญญัติข้อกฎหมายเพื่อคุ้มครองพระพุทธศาสนาพระราชบัญญัติคณะสงฆ์พ.ศ. ๒๕๐๕ มาตรา ๒๙ บัญญัติไว้ว่า “พระภิกษุรูปใดถูกจับโดยต้องหาว่ากระทำความผิดอาญา เมื่อพนักงานสอบสวนหรือพนักงานอัยการไม่เห็นสมควรให้ปล่อยตัวชั่วคราว...ให้พนักงานสอบสวนมีอำนาจดำเนินการให้พระภิกษุรูปนั้นสละสมณเพศเสียได้”มี เนื้อหาขัดต่อพระธรรมและพระวินัย ปาติโมกข์) เนื้อหาขัดต่อรัฐธรรมนูญ โดยเปิดโอกาสให้ผู้ไม่หวังดีต่อพระภิกษุใช้ประโยชน์จากกฎหมายดังกล่าวเพื่อมาบีบบังคับให้พระภิกษุลาสิกขา กฎหมายปิดโอกาสผู้บริสุทธิ์ ในการป้องกันตนเองจากผู้ไม่หวังดี และหากพระภิกษุรูปนั้นเป็นผู้บริสุทธิ์ ก็เป็นการตัดโอกาสท่านในการดำรงเพศเป็นพระภิกษุและตัดโอกาสชาวบ้านที่ต้องการทำบุญกับเนื้อนาบุญส่งผลกระทบไปถึงบุคคลอื่นที่เข้าใจผิดในตัวพระภิกษุที่บริสุทธิ์ ทำให้มีวิบากกรรมติดตัวผู้เข้าใจผิดไปด้วย การให้อำนาจทางบ้านเมืองมากเกินไป ซึ่งในเหตุการณ์ปัจจุบันเมื่อพระภิกษุถูกพนักงานสอบสวนใช้อำนาจให้พระภิกษุสละสมณเพศแล้ว เป็นการลงโทษพระภิกษุ และใช้อำนาจข้ามขั้นตอนของกฎหมาย เพราะกระทำต่อผู้ต้องหา โดยไม่ทำการสืบสวนสอบสวนและดำเนินคดี ซึ่งอาจลงโทษคนผิดได้