การวิเคราะห์เรื่องเล่าในคัมภีร์ธรรมบท

บทคัดย่อ

ผลการศึกษาวิเคราะห์เรื่องเล่าในคัมภีร์ธรรมบททำให้ทราบว่าคัมภีร์ธรรมบทนั้นมีโครงสร้างเนื้อหาที่โยงกับการเล่าเรื่องแบบนิทาน คือมีการวางประโยคสนทนา การดำเนินเรื่องแบบเน้นไปจิตใจเป็นหลัก และมีการขัดแย้งกันทางศีลธรรม  โดยความขัดแย้งดังกล่าวทำให้เกิดตัวตนในการแก้ไขปัญหาทางศีลธรรมขึ้น โดยโครงสร้างเหล่านี้ทำให้ระบุว่าคนแต่งนั้นมีการเรียนรู้การเขียนงานตามแบบโครงสร้างเรื่องเล่า คือ มีการสนทนา มีการขัดแย้งกัน และมีผลของใจที่เป็นพัฒนาขึ้นเป็นบทสรุปเสมอ

              อีกด้านหนึ่ง คัมภีร์ธรรมบทประกอบไปด้วยทฤษฎีอภิมหาเรื่องเล่าคือแฝงไว้ด้วยมโนคติที่มีอิทธิพลอย่างลึกซึ้งภายใต้โครงเรื่องเล่า กล่าวคือ มีการชี้แจงเรื่องกรรมและผลกรรมที่เป็นปัญหาให้โต้แย้งไม่จบสิ้น แต่เมื่อใช้หลักความเชื่อในปัญญาของพระพุทธเจ้าในการดำเนินเรื่องเพื่อชี้แจงเรื่องดังกล่าวก็ทำให้ถึงข้อยุติได้  อีกอย่างเรื่องเล่านั้นได้ซ่อนลักษณะชีวิตที่ประเสริฐหรือชีวิตพรหมจรรย์นั้นไว้ทั้งในวิถีชีวิตของฆราวาสและพระภิกษุให้อยู่ร่วมกันได้อย่างไม่ขัดแย้งกัน และมีหลักธรรมเป็นกรอบวางในการประพฤติตนได้อย่างถูกต้องและดีงาม