การพัฒนานวัตวิถีชุมชนกับแผนยุทธศาสตร์ชาติฉบับที่ 12

ผู้แต่ง

  • ภาศิณี โกมลมิศร์ มหาวิทยาลัยบูรพา
  • ปัณณวิชญ์ แสงหล้า มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
  • พระครูปริยัติกิตติวงศ์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
  • พระสามารถ จตฺตมโล มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
  • พระยุทธนา มาลาวํโส มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
  • ชัญญ์ชญา ธรรมาเวทย์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย

คำสำคัญ:

การพัฒนา, นวัตวิถีชุมชน, แผนยุทธศาสตร์ชาติฉบับที่ 12

บทคัดย่อ

การพัฒนานวัตวิถีต้องมีการจัดการองค์ความรู้เพื่อให้สอดคล้องกับแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่ 12 โดยยึดหลัก 6 ประการ คือ ความรู้ที่จำเป็น การพัฒนาองค์ความรู้ที่สอดคล้องกับความต้องการ การปรับปรุงและสร้างองค์ความรู้ที่เหมาะสม การประยุกต์ใช้องค์ความรู้การพัฒนานวัตวิถีสู่การปฏิบัติให้เกิดนวัตกรรม การปรับปรุงพัฒนาและต่อยอดแนวทางปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง เพื่อเชื่อมโยงฐานข้อมูลการพัฒนาของชุมชนไปสู่ภายนอกด้วยแนวคิด 3 ประการ ที่เป็นรากเหง้าทางเศรษฐกิจทั้งอัตลักษณ์ วัฒนธรรม ประเพณี วิถีชีวิต และทรัพยากรธรรมชาติผสมผสานเทคโนโลยี นำไปสู่การพัฒนาโครงสร้างพื้นและสร้างคุณค่าโดยเฉพาะเรื่องความมั่นคง มั่งคั่ง และยั่งยืน การพัฒนานวัตวิถีตามแผนยุทธศาสตร์ชาติ 20 ปี นำไปสู่การสร้างนวัตกรรมกับชุมชนนั้นมีแนวทาง 7 ประการ คือ 1) นำปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงนำมาเป็นยุทธศาสตร์ระยะยาว 2) การสร้างการมีส่วนร่วมทุกภาคส่วน 3) การสร้างความสามารถในการแข่งขัน 4) การพัฒนาศักยภาพทรัพยากรมนุษย์ 5) การสร้างโอกาสและความเสมอภาค 6) การพัฒนาคุณภาพชีวิตที่เป็นกับสิ่งแวดล้อม 7) การปรับสมดุลและการบริหารจัดการ ที่จะนำไปสู่การพัฒนาที่ยั่งยืนต่อไป

Downloads

Download data is not yet available.

เอกสารอ้างอิง

เอกสารอ้างอิง
กองแผน กรมการพัฒนาชุมชน. (2561). คู่มือบริหารโครงการ ชุมชนท่องเที่ยว OTOP นวัตวิถี. กรุงเทพฯ: กรมการพัฒนาชุมชน.
กรุงเทพธุรกิจ. (2561). บทความเรื่องแม่กำปองร้องทุกข์. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์กรุงเทพธุรกิจ.
________. (2562). บทความเรื่องระเบิดจากข้างในงานวิจัยเพื่อท้องถิ่น. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์กรุงเทพธุรกิจ.
พจนานุกรม. (2538). ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพฯ: อักษรเจริญทัศน์.
พระราชวรมุนี (ประยุทธ์ ปยุตฺโต). (2538). ทางสายกลางของการศึกษาไทย. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ปกรณ์ ปรียากร. (2538). ทฤษฎีและแนวคิดเกี่ยวกับการพัฒนา ใน การบริหารการพัฒนา. กรุงเทพฯ: สามเจริญพานิช.
สนธยา พลศรี. (2547). ทฤษฎีและหลักการพัฒนาชุมชน. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
ธีระพงษ์ โสดาศรี (2561). OTOP นวัตวิถี. แหล่งที่มา: https://www.thailandplue.tv. (5 มกราคม 2563)
ปัทมา เธียรวิศิษฎ์สกุล. อนาคตประเทศไทยกับยุทธศาสตร์ชาติ 20 ปี. แหล่งที่มา: http://www.ratchakitcha.soc.go.th/DATA/PDF/2561/A/08c2/T_00p01.PDF. (10 มกราคม 2563)
ศศิชา หมดมลทิล. หน่วยวิเคราะห์เศรษฐกิจฐานราก ส่วนเศรษฐกิจฐานราก. แหล่งที่มา: https://www.gsbresearch.or.th/wpcontent/uploads/2019/10/GR_report_travel_detail.pdf. (10 มกราคม 2563).
ศูนย์วิจัยเศรษฐกิจ ธุรกิจและเศรษฐกิจฐานราก. การท่องเที่ยวชุมชน. แหล่งที่มา: https://www.bangnomko.go.th/. (15 ธันวาคม 2562).

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2021-03-04

รูปแบบการอ้างอิง

โกมลมิศร์ ภ. ., แสงหล้า ป. . ., พระครูปริยัติกิตติวงศ์, พระสามารถ จตฺตมโล, พระยุทธนา มาลาวํโส, & ธรรมาเวทย์ ช. . (2021). การพัฒนานวัตวิถีชุมชนกับแผนยุทธศาสตร์ชาติฉบับที่ 12. วารสารวนัมฎองแหรกพุทธศาสตรปริทรรศน์, 6(1), 77–90. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/Vanam_434/article/view/247706

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิชาการ