Playing Kean using the K6 MODEL
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
Playing Kean is advanced art in which the player needs to have a clear understanding of how to perform it, in order to convey the melody, style, emotion of the song that the author has written. Kean is a musical instrument that can be performed solo, orchestral and most importantly. Kean is performed to convey emotions, folk songs, International songs mix with international instruments. This article aims to present a simple blowing using the K6 MODEL technique. Which consists of 1)Knowing the instrument, 2)Knowing music notes, 3)knowing the principles of practice, 3.1) observe, perceive 3.2) steps to follow the pattern 3.3) steps without drawings 3.4) practice until the skill 3.5) Evaluate results during practice. 4)Know how to maintain an instrument 5)Know how to develop skills and 6)know the teachers who teach them. According to the result of using the K6 MODEL it showed that this model helps students improve their skill in playing Kean in short period learning and they can relay music mood.
Article Details
ข้อกำหนดเบื้องต้นที่ผู้นิพนธ์(ผู้ส่งบทความ) ควรทราบ
1. ผู้นิพนธ์ที่ประสงค์จะลงตีพิมพ์บทความกับวารสาร ตั้งแต่เดือนมกราคม 2563 เป็นต้นไป ให้ใช้รูปแบบใหม่ (Template 2563) โดยสามารถดูตัวอย่างได้ที่เมนู GUIDELINES
2. จะตีพิมพ์และเผยแพร่ได้ ต้องผ่านการประเมินจากผู้ทรงคุณวุฒิ (Peer Review)
3. การประเมินบทความโดยผู้ทรงคุณวุฒิ (Peer Review) เป็นแบบ Double Blind
4. การอ้างอิงบทความใช้หลักเกณฑ์ APA (American Psychological Association) คลิก
5. บทความถูกปฏิเสธการตีพิมพ์ ไม่ผ่านการประเมิน ผู้นิพนธ์ขอยกเลิกเองหรือชำระเงินก่อนได้รับการอนุมัติ ทางวารสารไม่มีนโยบายการคืนเงิน
References
คณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2562).นโยบายสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน ปีงบประมาณ 2563. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.
เฉลิมศักดิ์ พิกุลศรี. (2543). สังคีตนิยมว่าด้วยดนตรีไทย. กรุงเทพมหานคร : โอเดียนสโตร์.
ณรุทธ์ สุทธจิตต์. (2537). หลักการของโคดายสู่การปฏิบัติ : วิธีการด้านดนตรีศึกษาโดยการสอนแบบโคดาย. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ณรุทธ์ สุทธจิตต์. (2544). พฤติกรรมการสอนดนตรี. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
บุษกร สำโรงทอง, ภัทรวดี ภูชฎาภิรมย์ และขำคม พรประสิทธิ์. (2551). แคน. (พิมพ์ครั้งที่ 1).กรุงเทพมหานคร :สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พรทิพย์ เสาวโค. (2543). การสร้างแบบฝึกแต่งคาประพันธ์ประเภทฉันท์สาหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต. สงขลา : มหาวิทยาลัยทักษิณ.
วัจนกร สารแขวีระกุล. (2560). การพัฒนาชุดกิจกรรมเสริมสร้างทักษะปฏิบัติดนตรีโปงลางสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการเรียนการสอน. มหาสารคาม : มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
ศึกษาธิการจังหวัดขอนแก่น. (2560). แผนพัฒนาการศึกษาจังหวัดขอนแก่น พ.ศ. 2562-2565. ขอนแก่น : สำนักงานศึกษาธิการภาค 12. กระทรวงศึกษาธิการ.
สนอง คลังพระศรี. (2549).ศิลปะการเป่าแคน มหัศจรรย์แห่งเสียงของบรรพชนไท. นครปฐม : วิทยาลัยดุริยางคศิลป์ มหาวิทยาลัยมหิดล.
สราวุฒิ สีหาโคตร. (2557). การศึกษากระบวนการถ่ายทอดการบรรเลงแคนลายแม่บทของครูสมบัติ สิมหล้า. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาดนตรีศึกษา ภาควิชาศิลปะ ดนตรีและนาฏศิลป์ศึกษา. กรุงเทพมหานคร : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุจิตต์ วงษ์เทศ. (2551).ร้องรำทำเพลง : ดนตรีและนาฏศิลป์ชาวสยาม. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร :เรือนแก้วการพิมพ์.
อุทัย ศาสตรา. (2553). การศึกษากระบวนการถ่ายทอดการบรรเลงระนาดเอกของครูประสิทธิ์ ถาวร ศิลปินแห่งชาติ. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพมหานคร.
อุเทน อินทโร. (2548). การดูแลรักษาเครื่องดนตรี.(พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพมหานคร :ห้างหุ้นส่วนจำกัดจงเจริญการพิมพ์.
Davies, I.K. (1971). The Management of Learning. London : McGraw -Hill.
Fitts, P. M. (1964). Perceptual-Motor Skill Learning. In A. W. Melton (Ed.), Categories of Human Learning : London : Academic Press.
Simpson, D. (1972). Teaching physical education : A system approach. Boston : Houghton Mifflin.