Physical Activity for Early Childhood and Development of Understanding on Rhythm Based-Skills

Main Article Content

Introng Nittayarote

Abstract

     This academic article entitled ‘Physical Activity for Early Childhood and Development of Understanding on Rhythm Based-Skillstended to examine the integrity of the physical activity science for early childhood and knowledge of music education for the early childhood. The aim of this paper is to point out academic content as the rhythm - the necessarily fundamental based-practice for the physical activities. The understanding of the rhythmic patterns thus enhances the well physical practices of motions and movements which influentially bring about stability of weighing and balancing. The paper also suggests using the concept of Eurhythmic on designing the physical activity for early childhood. Additionally, rhythm analysis is a based matter as processed-learning management.

Article Details

How to Cite
Nittayarote, I. (2021). Physical Activity for Early Childhood and Development of Understanding on Rhythm Based-Skills . Journal of Buddhist Education and Research, 7(1), 189–202. Retrieved from https://so06.tci-thaijo.org/index.php/jber/article/view/247073
Section
Academic Article

References

กรมอนามัย กระทรวงสาธารณสุข. (2561). คู่มือข้อแนะนำกิจกรรมทางกายและการจัดสภาพแวดล้อมที่เอื้อต่อการมีกิจกรรมทางกายของเด็กสำหรับสถานพัฒนาเด็กปฐมวัย. กรุงเทพฯ: บริษัท เอ็นซี คอนเซ็ปต์ จำกัด.

กาญจนา อินทรสุนานนท์. (ม.ป.ป.). คุณหญิงชิ้น ศิลปบรรเลง กับบทเพลงร้องในโรงเรียน. วารสารศิลปกรรมศาสตร์ คณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีสครินทรวิโรฒ, 12(2), 23-28.

ณรุทธ์ สุทธจิตต์. (2555). สังคีตนิยม ความซาบซึ้งในดนตรีตะวันตก. (พิมพ์ครั้งที่ 11). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

__________. (2541). จิตวิทยาการสอนดนตรี. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

__________. (2560). วิธีวิทยาการสอนดนตรี. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: บริษัท พรรณีพริ้นติ้งเซ็นเตอร์ จำกัด.

ทิศนา แขมมณี. (2553). ศาสตร์การสอน องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. (พิมพ์ครั้งที่ 12). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

นิลวรรณา อึ้งอัมพร. (2557). สรีระสัมพันธ์: กระบวนการพัฒนาทักษความเป็นนักดนตรีโดยใช้บทฝึกดนตรีเพื่อการเคลื่อนไหว. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

บุษกร บิณฑสันต์. (2553). ดนตรีบำบัด. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

เยาวพา เดชะคุปต์. (2542). การจัดการศึกษาสำหรับเด็กปฐมวัย. กรุงเทพฯ: แม็ค.

วารุณี สกุลภารักษ์. (2562). ดนตรีและกิจกรรมเคลื่อนไหวสำหรับเด็กปฐมวัย. วชิรเวชสารและวารสารเวชศาสตร์เขตเมือง, 63(3), 203-208.

วาสนา คุณาอภิสิทธิ์. (2557). การพัฒนาหลักสูตรกิจกรรทางกาย (รายงานการวิจัย). กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการส่งเสริมสุขภาพ.

อภิญญ์พร ชัยวานิชศิริ. (2559). ผลการจัดกิจกรรมละครเพื่อพัฒนาความเข้าใจทางดนตรี ทักษะการเคลื่อนไหวแบบยูริธึมมิกส์ และความสามารถทางสังคม ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4-6. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

อมรรัตน์ สาระหงษ์. (2553). ผลการจัดกิจกรรมกลางแจ้งโดยใช้การละเล่นของเด็กไทยที่มีต่อทักษะพื้นฐานทางคณิตศาสตร์ของเด็กปฐมวัย. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์.