THE GUIDELINES FOR ACADEMIC ADMINISTRATION ACCORDING TO FOUR IDDHIPĀDA
Keywords:
Academic Administration, The Four Iddhipāda Dhammas, School Administrator, Khon Kaen provincial administrative organizationAbstract
This research aimed to: 1. study the state of academic administration according to the Four Iddhipāda Principles by educational institution administrators 2. compare academic administration according to the Four Iddhipāda Principles by educational institution administrators, categorized by school size; 3. propose guidelines for academic administration according to the Four Iddhipāda Principles by educational institution administrators under the Khon Kaen Provincial Administration Organization. This study used a mixed-methods approach, incorporating both qualitative and quantitative research. The research instruments included a questionnaire and an interview, with a sample group of 265 school administrators and teachers under the Khon Kaen Provincial Administration Organization and 9 key informants, consisting of 5 administrators and 4 teachers, chosen through purposive sampling. Data analysis employed frequency, percentage, mean, standard deviation, F-tests, and descriptive content analysis.
The research results were as follows:
- The state of academic administration according to the Four Iddhipāda Principles by school administrators under the Khon Kaen Provincial Administration Organization was generally at the highest level. The areas with the highest to lowest levels of practice were: administration according to Chanda, administration according to Citta (concentration), administration according to Vīmaṁsā and administration according to Viriya.
- Academic administration according to the Four Iddhipāda Principles by educational institution administrators, categorized by school size, showed no significant differences in overall practice or individual areas.
- The guidelines for academic administration according to the Four Iddhipāda Principles by educational institution administrators under the Khon Kaen Provincial Administration Organization suggest: emphasizing a participatory approach to academic administration; encouraging teachers to enjoy analyzing curricula and designing lesson plans; being committed to academic planning and promoting academic activities; creating a registry for teaching materials and innovation, and maintaining a question bank with thorough quality checks; joining and utilizing the results of educational supervision to support ongoing professional learning communities.
References
กมล ภู่ประเสริฐ. (2545). การบริหารงานวิชาการในสถานศึกษา. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: เมธีทิปส์.
จีรนุช ตันติ, สุนทร สายคำ และทวี สระน้ำคำ.(2566). การบริหารงานวิชาการตามหลักอิทธิบาท 4 ในยุค
ดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาขอนแก่น เขต 2.
วารสารครุศาสตร์ปัญญา, 2(3), 25-35.
ธิติญา เพ็ชรแผ้ว, ธีรภัทร ถิ่นแสนดี และเอนก ศิลปนิลมาลย.(2565). การใช้หลักอิทธิบาท 4 ในการบริหารงานวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาร้อยเอ็ด เขต 2. วารสารพุทธปรัชญาวิวัฒน์, 6(2), 11-25
นฤดล มะโนศรี. (2565). การบริหารงานวิชาการตามหลักอิทธิบาท 4 ของผู้บริหารกลุ่มโรงเรียนมัธยมศึกษา
สหวิทยาเขตหลักเมืองเลย สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเลย หนองบัวลำภู.
วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพุทธการบริหาการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย:
มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ปรีติ พรมลารักษ์ , พระครูปลัดสมชัย นิสฺสโภ และพระมหาสุภวิชญ์ ปภสฺสโร. (2566). การบริหารงานวิชาการ
ตามหลักอิทธิบาท 4 ของผู้บริหารสถานศึกษาในกลุ่มคุณภาพการศึกษากกดู่-นาแขม สังกัด
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาเลย เขต 1. วารสารสัังคมศาสตร์์บููรณาการ, 3(8),
-90.
พัฒน์พรชัย เมฆวิลัย. (2565). การบริหารงานวิชาการตามหลักอิทธิบาท 4 ในวิกฤติการณ์โควิด 19. วารสาร
บวรสหการศึกษาและมนุษยสังคมศาสตร์, 3(1), 41-49
พระครูวินัยธรวรวุฒิ เตชธมฺโม (เฮียงเหี่ย), พระครูปลัดบุญช่วย โชติวํโส, สุนทร สายคํา, อมรรัตน์ เตชะนอก,
และสัมฤทธิ์ กางเพ็ง. (2566). การวิจัยแบบผสมผสานวิธีทางพุทธบริหารการศึกษา. วารสารครุ
ศาสตร์ปัญญา, 2(2), 60-76.
ยุทธนา บัวบาล. (2563). แนวทางการบริหารงานวิชาการตามหลักอิทธิบาท 4 ของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัด
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา กาฬสินธุ์เขต 2. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต
สาขาวิชาพุทธบริหารการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ศิริวัฒน์ บุญโตนด และ สถิรพร เชาวน์ชัย. (2565). ความต้องการจำเป็นและแนวทางการส่งเสริมการ
บริหารงานวิชาการสู่ความเป็นเลิศของโรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา
มัธยมศึกษาพิจิตร. Journal of Roi Kaensarn Academi, 7(3), 252-274.
สมบัติ เดชบำรุง. (2565). การบริหารงานวิชาการโรงเรียนสังกัดกรุงเทพมหานคร. วารสารศึกษาศาสตร์
มหาวิทยาลัยศิลปากร, 20(1), 580-596.
สำนักการศึกษา ศาสนา และวัฒนธรรม องค์การบริหารส่วนจังหวัดขอนแก่น.(2565). รายงานสรุปการนิเทศ
ติดตามการปฏิบัติงานวิชาการและระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน โรงเรียนในสังกัดองค์การบริหาร
ส่วนจังหวัดขอนแก่น ประจำปีการศึกษา 2565. ขอนแก่น: องค์การบริหารส่วนจังหวัดขอนแก่น.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ. (2553). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2552 แก้ไข
เพิ่มเติม ฉบับที่ 2 พ.ศ. 2545 และ ฉบับที่ 3 พ.ศ. 2553, พ.ศ. 2553. กรุงเทพมหานคร: เดอะบุคส์.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560 – 2579. กรุงเทพมหานคร:
พริกหวานกราฟฟิค.
อมรรัตน์ ดาคม, สุนทร สายคํา, และ พระครูปลัดบุญช่วย โชติวํโส. (2565). การบริหารงานวิชาการเชิงบูรณา
การหลักอิทธิบาทของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาเลย
เขต 1. Journal of Modern Learning Development, 7(6), 172-183.
Krejcie, Robert V. and Daryle W. Morgan. (1970). Determining Sample Size for Research
Activities. Journal for Education and Psychological Measurement, 3, 608.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
